نمک صورتی از معادن سنگ نمک در منطقه پنجاب پاکستان در نزدیکی کوه‌های هیمالیا استخراج می شود. کمیاب بودن این نمک باعث شده تا تبلیغات فراوانی درباره خواص درمانی آن در سطح جهانی مطرح شود و میلیون ها نفر در سراسر جهان مایل به استفاده از آن باشند.

بر اساس تحقیقات، در صورتی که نمک صورتی اصل باشد، حدود ۹۸ درصد از آن را کلرید سدیم تشکیل می‌دهد و باقیمانده آن نمک خالص بوده که دارای عناصری چون پتاسیم، منیزیم و کلسیم است؛ عناصری که رنگ غیر عادی و زیبایی را به آن می‌بخشد.

وجود عناصری چون پتاسیم باعث ایجاد طعمی متفاوت در این نمک به نسبت نمک های معمولی می شود و از آن در مصارف عادی چون پخت و پز و نمک‌سود کردن مواد غذایی استفاده می شود.

از این نمک همچنین برای ساخت آباژور و چراغ های تزئینی و همچنین برای استحمام با آب نمک استفاده می شود.

مصرف نمک به مقدار کم و به اندازه برای حفظ سلامت بدن بسیار مهم است. از جمله مزایای این ماده غذایی می‌توان به انقباض و استراحت عضلات، حفظ الکترولیت بدن و جلوگیری از بروز کم آبی، کمک به ارسال پالس های سیستم عصبی، جلوگیری از افت فشارخون، مبارزه با عفونت های بدن و پیشگیری از بروز افسردگی اشاره کرد.

برخی دیگر هم به اشتباه گمان می کنند میزان سدیم آن کمتر است و لذا برای سلامتی مفیدتر از نمک عادی است. در صورتی که تحقیقات پزشکی این نظریات را رد کرده و عنوان کرده است که در نمک معمولی و نمک صورتی به میزان یکسان کلرید سدیم وجود دارد و نمک صورتی خواص درمانی منحصربفردی نسبت به سایر نمک ها ندارد.