بیوگرافی فرشته حسینی بازیگر افغانی در ایران 

فرشته حسینی بازیگر مهاجر افغان در کشور عزیزمان ایران هست، وی با بازی در فیلم برادران محمودی توانست جایزه عالی ترین بازیگر نقش اول مراکش را ازآن خود کند و این آغازی بود جهت شهرت وی. فرشته حسینی بازیگر جوان و محبوب افغان در کشور عزیزمان ایران هست، او شروع بسیار خوبی در بازیگری داشت و به سرعت مورد توجه قرار گرفت.

فرشته حسینی با بازی در فیلم رفتن به کارگردانی نوید محمودی توانست جایزه عالی ترین بازیگر زن جشنواره مراکش را ازآن خود کند.فیلم سینمایی «رفتن» ساخته برادران محمودی با فیلم نامه اي از جمشید محمودی، کارگردانی نوید محمودی و تهیه کنندگی جمشید محمودی کاری یکسان از کشور عزیزمان ایران و افغانستان اسـت که در آن بازیگرانی چون رضا احمدی، فرشته حسینی، بهرنگ علوی، نازنین بیاتی، مسعود ميرطاهری، افشین اخلاقی، سیناسهیلی، محفوظ محمودی و شمس لنگرودی ایفای نقش کردند.

ازدواج و زندگی شخصی+ بیوگرافی فرشته حسینی بازیگر زیبای افغانی در کشور عزیزمان ایران

فرشته حسینی زادۀ سال ۱۳۷۶ در کشور عزیزمان ایران هست، خانواده او از مهاجرین افغان در کشور عزیزمان ایران هستند، فرشته با شرکت در دوره هاي بازیگری متفاوت توانست به این عرصه وارد شود و خوش بدرخشد. در ادامه گفت و گویی با این بازیگر جوان و خوش آتیه افغان رابا هم مي خوانیم.

ابتدا خودتون رو معرفی کنید و بگویید با توجه به محدودیت هایي که دختران افغانستانی با آن مواجهند چطور وارد عرصه سینما شدید؟

جشنواره فیلم | فرشته حسینی | افغانستان | افغانستان | خانواده | جشنواره | بازیگری | فرهنگیان | بازیگران | مهاجرت | دختران

سال ۱۳۷۶ در کشور عزیزمان ایران متولد شدم و ۱۰ سال است با شرکت در دوره هاي آزاد آموزش بازیگری زیر نظر اساتیدی چون «اصغر محبی»، «آقای رحمانیان» و «خانم نصیرپور» وارد رشته بازیگری شدم. فعالیت هاي نمایشیم را از همان دوره ابتدایی شروع کردم و نخستین کارم را سال چهارم ابتدایی کارگردانی کردم که توانست در سطح استان پایتخت کشور عزیزمان ایران مقام دوم رابه خود تخصیص داده شده است دهد و بعد ازآن بود که کارگردان هاي ایرانی توصیه کردند که این رشته رابه صورت تخصصی دنبال کنم. من هم علی رغم مخالفت هايي که از سمت خانواده وجود داشت این رشته را ادامه دادم.

* بنظر شما دختران مهاجر جهت ورود به این رشته چه مشکلاتی را پیش رو دارند؟

بزرگ ترین مسئله بر سر راه دختران مهاجر جهت ورود به عرصه فرهنگی و سینما مخالفت هاي خانواده است که بدلیل عدم شناخت و به تبع آن بی اعتمادی به آن گونه فضاها صورت مي گیرد که درواقع مي توان بعنوان بزرگ ترین سد بر سر راه دختران مهاجر ازآن یاد کرد.

ازدواج و زندگی شخصی+ بیوگرافی فرشته حسینی بازیگر زیبای افغانی در کشور عزیزمان ایران

از دیگر سو محدودیت هاي کاری سینمای کشور کشور عزیزمان ایران جهت فعالیت یک دختر افغانستانی است که از این منظر اعتقاد دارم اگر دختران و پسران ما خوب تلاش کنند مي توانند دوستان ایرانی را جهت فعالیتشان متقاعد کنند که خود من نمونه بارز این مدعا هستم.

صحنه تئاتر همراه با اشکان خطیبی

جشنواره فیلم | فرشته حسینی | افغانستان | افغانستان | خانواده | جشنواره | بازیگری | فرهنگیان | بازیگران | مهاجرت | دختران

* تا کنون در چند اثر نمایشی حضور داشته اید؟

من به خاطر حساسیت هاي خانواده کار خودم را از تئاتر و نمایش شروع کردم و از ۹ تا ۱۲ سالگی زیاد تئاترهای موزیکال و فرم بازی مي کردم بعد ازآن هم در نمایش هايی مانند «دوسیه»، «شازده کوچولو»، «من ماهی سیاه کوچولو هستم» حضور داشتم و یک نمایش با عنوان «جنبش مبارزه علیه خشونت زنان» هم بود که نخستین گروه نمایشی در پایتخت کشور عزیزمان ایران بودیم که هم وقت با ۶۰ کشور دیگر این نمایش را اجرا کردیم.

ازدواج و زندگی شخصی+ بیوگرافی فرشته حسینی بازیگر زیبای افغانی در کشور عزیزمان ایران

البته من درکنار تئاتر در فیلم هاي سینمایی و مستندی هم بازی کرده ام که ازآن جمله «من یک بازیگر شادم» ساخته بانو سامره رضایی، «رفتن» ساخته نوید محمودی است و همچنین در تعدادی فیلم کوتاه هم ایفای نقش کردم.

* در مورد راه یابی فیلم رفتن به اسکار بگویید؟

فیلم رفتن جهت شرکت در اسکار معرفی شده است و باید ببینیم نظر کارشناسان دراین زمينه چه خواهد. راهیابی به اسکار برایم بسیار با اهميت است به طوری كه مجموعه کاملی از ویدئوهای این جشنواره درسال هاي پیش را در منزل نگه داری مي کنم. حضور دراین جشنواره هميشه از آرزوهایم بوده و این را بارها به مادرم گفته بودم. هنگامی که آقای محمودی به من خبر دادند که رفتن نامزد اسکار شده است از خوشحالی باورم نمي شد؛ بسیار حس خوب و خوشایندی بود خوشحالم که توانسته ام کاری جهت زنده کردن نام کشورم افغانستان در سطح دنیا انجام دهم.

فرشته حسینی و برادران محمودی

* در مراحل تولید رفتن با چه مشکلاتی مواجه بودید؟

فضایی که در روزهای تولید بر گروه حاکم بود بسیار دوستانه بود. طبق معمول در تولید هر کار چه در ميان دوستان ایرانی و چه گروه هاي افغانستانی یکسری مسائل و اختلاف سلیقه ها وجوددارد که کار را سخت مي کند ولی باید به جرأت بگویم که ما در مراحل ساخت فیلم رفتن با مشکلی مواجه نبودیم و فضا بسیار دوستانه و صميمي پیش رفت. جهت مثال ما هميشه سر صحنه از غذا هاي آماده استفاده مي کردیم،

اما یک روز سر فیلمبرداری که لوکیشن آن یک ساختمان نیمه کاره بود، آقای محمودی با یک دیزی آبگوشت سر صحنه آمدند و این حرکتشان باعث شد فضای کار متفاوت شده است و یک جو دوستانه حاکم شود ودر یک جمع دوستانه آن غذا را خوردیم که جای دوستان خالی بود.

* آیا در طول زندگی به بازگشت به افغانستان اندیشیده اید؟

بله! واقعيتش اوایل مي خواستم به افغانستان برگردم ودر آنجا فعالیت کنم، ولی بدلیل یکسری مسائل که خودم تجربه کردم فعلاً تصميمم عوض شده است به چه دلیل که هنوز شرایط فعالیت را در داخل افغانستان مهیا نمي بینم. شاید باورتان نشود که دوستان از داخل افغانستان زیاد از هر جای دیگر برایم مانع تراشی کرده اند.

و کلام آخر

زمانی از زندگی بود که دچار افسردگی شدید بودم به طوری كه گمان مي کردم هرچه تلاش مي کنم پیشرفتی جهت من وجود ندارد و این حس بسیار بدی رابه من تلقین مي کرد. ولی حضور دوستانم و دلگرمي هاي آن ها به من انگیزه دوباره داد. آن ها به من گفتند تو باید فرشته نجات دختران افغانستان باشی و همين انگیزه اي شد جهت ادامه فعالیتم. دوستانم معتقد بودند مردم افغانستان تنها مانده و آرزوهایشان را کشته اند

و تو باید الگویی جهت دختران افغانستانی باشی و آرزوهایشان را در دلشان زنده کنی. این حرف ها تأثیر شگرفی روی من گذاشت چنانچه دیگر از کار کردن خسته نمي شوم. من از خانواده هاي افغانستانی تقاضا دارم رویاهای فرزندانشان را نکشند و بگذارند دخترانشان جهت خود رویا و آرزو داشته باشند.

فرشته حسینی در کابل

فرشته حسینی، بازیگر فیلم «رفتن» هست. او در غربت زاده ودر آن جا بزرگ شده است هست. فرشته حسینی اینروزها در کابل به سر مي برد و جهت نخستین بار، زنده گی در وطنش را تجربه مي کند. او از آمدن به میهن خوشحال است و حس عجیبی وی را در بر گرفته هست. فرشته دوستانی در کابل پیدا کرده و همراه آن ها به مکان هاي تاریخی، فرهنگی و دیدنی شهر مي رود و تصویر هاي یادگاری مي گیرد تا این گونه اندکی از درد و زحمت مهاجرت را از یاد ببرد.

فیلم «رفتن» ۱۳۹۵، ساخته ي برادران محمودی «نوید و جمشید محمودی، سینماگران افغان در ایران» هست، فرشته حسینی نقش بازیگر مهم این فیلم را بازی کرده هست. «رفتن» فیلمي با محتوای مهاجرت هست، این فیلم هنگامي که مهاجرت افغان ها جهت رسیدن به زنده گی اي بهتر، به اوجش رسیده بود ساخته شده است هست. فیلم رفتن محصول یکسان کشور عزیزمان ایران و افغانستان است.

داستان این فیلم در مورد دو جوان با نام هاي نبی و فرشته هست. آن ها هم دیگر را دوست دارند، مي خواهند ازدواج کنند، ولی خانواده هاي ارزش با این ازدواج موافقت نمي کنند. نبی از افغانستان به کشور عزیزمان ایران مي رود، جاییکه فرشته شش سال پیش آن جا رفته هست. آن ها مي خواهند جهت ساختن زنده گی بهتر به اروپا بروند…

این فیلم در منطقه ي خاوران پایتخت کشور عزیزمان ایران فیلم برداری شده است و قصه دو جوان از صبح تا شب رابه تصویر کشیده هست. فیلم رفتن توانست در فستیوال «بوسان» در کوریای جنوبی، جایزه ي هیأت داوران ودر جشنوارۀ فیلم بین المللی مراکش جایزه عالی ترین بازی گر زن -که نقش آنرا فرشته حسینی بازی کرده بود- را ازآن خود سازد.

برادران محمودی پیش از این، فیلمي به نام «چند متر مکعب عشق» ساخته بودند. فیلمي که در ميان فرهنگیان و سینماگران با استقبال خوب رو به رو شد. چند متر مکعب علاقه نیز در باره ي زنده گی مهاجران افغان در کشور عزیزمان ایران است.

فرشته حسینی این بازی گر ۲۰ ساله، دوهفته اـت در کابل به سر مي برد، ذوق زده، به هر طرف با کنجکاوی نگاه مي کند، از دیدن مکان هاي شیک و لوکس و از خنده هاي کودکانی که راهی مکتب هستند خوشحال مي شود.

او لهجه ي کابلی را تازه فرا مي گیرد و تلاش مي کند با همين لهجه گپ بزند، احتمالاً این لهجه را دوست دارد: «من چیزهایی مثل جنگ را هميشه از کشورم شنیده بودم. فکر مي کردم هنگامی پای خود رابه افغانستان بگذارم با جنگ و بمب رو به رو مي شوم، ولی اصلاً این گونه نبود. افغانستان خیلی جاهای قشنگ دارد، چه در هرات و چه در کابل. من جاهای خیلی قشنگ کابل مثل باغ بابر، باغ بالا، کارته سخی و دارالامان را دیدم. اینها برایم خاطره شده است اند.

دلم نمي شود بروم، پروازم را جهت چند روز به تأخیر انداختم. اینروزها بودن در میهن چون ما مهاجر بودیم، تجربه اش نکردیم، یک عزت نفس زیاد به آدم مي دهد. یک آسایش است.»فرشته حسینی، بیش تر از اینکه بازیگر سینما باشد، بازیگر تیاتر هست. او از سن ده ساله گی رو به تیاتر آورد. فرشته در باره ي اینکه چگونه به تیاتر و سینما علاقه مند شده است هست، گفت: «وقتی که در مکتب درس مي خواندم، تیاتر را زیاد دوست داشتم.

کارهای فرهنگی را دوست داشتم انجام بدهم، سرپرست گروه سرود مکتب و گروه تیاتر بودم. در مسابقه های فرهنگی و هنری در همان منطقه، کار ما هميشه اول مي شد. از همان چیزهای خیلی کوچک کوچک علاقه ام به تیاتر شروع شد و دیدم که نمي توانم بکار دیگر مشغول شوم. از ده ساله گی نزد استادان ایرانی، تیاتر را فرا گرفتم.»

او نخست در تیاتر دربخش «فورم» «کار با بدن و موسیقی» کار مي کرده است ودر این زمينه اجراهای متفاوت داشته هست. فاطمه در اجراهای «خیبرشکن»، «بلبل ها»، «گل هاي خندان»، «سینمای من»، «خشونت علیه زنان»، «ماهی سیاهی کوچولو» و «شازده کوچولو» نقش ایفا کرده هست. بانو حسینی اکنون نیز دو تیاتر در حال تمرین دارد که در یکی ازآن ها نقش مهم را دارد که به صورت مونولوگ هست. او به طور آزاد سه سال رشته تیاتر را آموزش دیده است.

فرشته حسینی در جشنواره فیلم مراکش

فرشته حسینی درسال ۱۳۷۶ در کشور عزیزمان ایران تولد شده است هست. او در باره زنده گی دور از کشور مي گوید: «زنده گی در مهاجرت سختی هاي خودرا دارد، آن هم در کشور عزیزمان ایران به خاطر مدارک تان که مي خواهید به گونه قانونی زنده گی کنید. در گذشته جهت افغان ها تحصیل خیلی سخت بود، اکنون بهتر شده است هست. در مناطقی که مردم ارزش از لحاظ فرهنگی ضعیف هستند، گاه گاهی تحقیرها را در نگاه و حرف هاي ارزش احساس مي کنیم.

با وجودی که در آن جا متولد شدم، شدید احساس مهاجربودن برایم دست مي دهد، اگر دریک کشور دیگر متولد مي شدم، حتما شهروند آن جا محسوب مي شدم، یکسری چیزهای خوب به من تخصیص داده شده است داده مي شد. در کشور عزیزمان ایران مهاجرین افغان نمي توانند منزل و موتر بخرند، نمي توانند گواهی نامه و حتا یک سیم کارت به نام خود داشته باشند.

این بازیگر افغان در ایران، ۵ سال پیش، صاحب گوشی مبایل مي شود، تصميم مي گیرد سیم کارتی به نام خودش بخرد، هنگامی به فروشنده مراجعه مي کند، فروشنده هاي سیم کارت مي گویند که نمي توانند به افغان ها سیم کارت بفروشند و این اجازه را ندارند. زن حسینی در باره این ماجرا گفت: «وقتی مي خواستم سیم کارت بخرم،

رفتم و گفتند که شما افغان هستید، ما به افغان ها نمي توانیم سیم کارت بفروشیم. من وادار شدم به یکی از دوستان ایرانی ام به نام مریم، این عنوان را بگویم و از او خواستم تا به نام خودش یک سیم کارت برایم بخرد و او اینکار را کرد.»

هنگامي که بانو حسینی در جشنواره مراکش دعوت مي شود، وادار مي شود که کارت اقامت موقتی اش را «کارت آمایش» تحویل بدهد و گذرنامه افغانستانی بگیرد. به تازه گی فرشته حسینی با گذرنامه، یک سیم کارت دیگر به نام خودش خریده است.

بانو حسینی از سختی هاي مکتب در کشور عزیزمان ایران در صحبت هایش گفت: «وقتی که در دوران ابتدایی بودم، مي خواستیم جهت عضویت برویم. بسیار با ما با لحن بدی گپ مي زدند. به مادرم مي گفت که جهت افغان ها مجوز نیامده است

و بروید فلان روز بیایید. باز همان روز مي رفتیم مي گفتند که جا نداریم.» امسال وزارت آموزش و پرورش ایران، اکثر کودکان افغان، چه آن هایي که مدرک دارند و چه آن هایي که ندارند، در مکتب نام نویسی کرده اند.

فرشته حسینی شش خواهر و یک برادر دارد. پدر و مادرش سی سال پیش، بدلیل جنگ، کشور را ترک مي کنند. آن ها اول به پاکستان مهاجر مي شوند و مدتی آن جا زنده گی مي کنند، سپس به کشور عزیزمان ایران مي روند. اوایل به خصوص در وقت کودکی فرشته، این خانواده در کشور عزیزمان ایران زنده گی سختی را تجربه کرده اند.

فرشته حسینی زمانی که کودک و دانش آموز بوده هست، به خاطر هزینه ي مکتب وادار مي شود که بعد از چاشت ها تا دیر وقت شب، دریک گارگاه خیاطی کار کند. او مي گوید، آن روزها را هیچ وقت فراموش نمي کند، روزهایی که از خسته گی زیاد، روی چرخ خیاطی خواب مي رفته است.

فرشته این تجربه هاي زنده گی اش را توأم با خنده و افسوس تکرار مي کند: «فکر مي کنم انسان نیرومند اي هستم. چون درخانواده اي که من بزرگ شدم، ما شش خواهر و یک برادر بودیم، زنده گی ما بسیار سخت بود.

ما در مدرسه باید پول زیاد پرداخت مي کردیم. من از کودکی ودر یک کارگاه خیاطی کار مي کردم، پولی که به دست مي آوردم رابه مکتب مي دادم. هنگامی که دلم مي خواست تیاتر بروم، باز زیاد کار مي کردم تا پول تیاتر را هم جمع کنم.

مي فهميد من آن قدر مانده مي شدم، سرکار روی چرخ خواب مي رفتم. دوران سختی داشتیم. من دوست ندارم خانواده ام در کشور عزیزمان ایران در سطح پایین زنده گی کنند. من تحقیرها و گریه هاي خواهرانم را نمي توانم فراموش کنم.»

فرشته حسینی امسال مشغول ساخت دو تیاتر و یک فیلم سینمایی به نام «شکستن هم وقت بیست استخوان- کارگردان جمشید محمودی» بوده هست. این فیلم امسال در جشنواره «فجر» در کشور عزیزمان ایران به نمایش در مي آید. او هم چنان قرار است که در فیلمي به نام «کوچ» با کارگردانی مرتضی فرش باف همکاری کند.

فیلم رفتن با کارگردانی برادران محمودی یکبار دیگر اوضاع مهاجرین رابه تصویر کشیده هست. بر اساس گزارش هاي وزارت امور مهاجرین و عودت کننده گان افغانستان ۸۳۹ هزار و ۹۱۲ نفر دارای کارت آمایش، ۳۰ هزار نفر دارای سند طویل المدت، ۴۵۰ هزار دارای گذرنامه کوتاه مدت دست نویس و ۷۴۴ هزار و ۲۷۲ نفر فاقد مدرک در کشور عزیزمان ایران ساکن هستند.

مهاجرین افغان در کشور عزیزمان ایران در اوضاع بدی قراردارند و اکثر آن ها به شغل هاي شاق مصروف اند و هر از گاهی در خیابان و کوچه ها مورد تحقیر و حرف هاي نیش دار قرار مي گیرند.

خانم حسینی نیز شاهد این تحقیرها بر افغان هاي مهاجر بوده هست. او مي گوید: «مهاجرین افغان به خصوص طبقه فقیر شان، اوضاع خوب ندارند در کوچه و بعد کوچه از سوی بعضی ها مورد تحقیر قرار مي گیرند. ولی جامعه ي فرهنگی و سینمایی کشور عزیزمان ایران این دغدغه ها را ندارند و من به اسانی همراه آن ها کار مي کنم.

فرشته حسینی قصد دارد هنگامی که فیلم برداری فیلم «کوچ» تمام شود، دوباره به افغانستان برگردد و اینبار با دل سیر از دیدن کابل لذت ببرد و با سینماگران افغان زیاد آشنا شود.

عکس های داغ فرشته حسینی بازیگر افغان

فرشته حسینی بازیگر افغان

زندگی شخصی فرشته حسینی بازیگر دو رگه ایرانی افغانی

همه چیز راجع به فرشته حسینی

بیوگرافی و تصویر های فرشته حسینی بازیگر زیبای ایرانی افغانی

بیوگرافی فرشته حسینی بازیگر زیبای افغانی در کشور عزیزمان ایران +ازدواج و زندگی شخصی

واژه های کلیدی: جشنواره فیلم | فرشته حسینی | افغانستان | افغانستان | خانواده | جشنواره | بازیگری | فرهنگیان | بازیگران | مهاجرت | دختران