به گزارش حوزه تئاتر گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ طبق اعلام روابط عمومی منزل هنرمندان، مراسم نکوداشت داریوش اسدزاده و رونمایی از کتاب‌های «خاطرات تهران» نوشته داریوش اسدزاده و «در بیابان سحر فرا می‌رسد کسی این را می‌داند» نوشته‌ی نسیم خلیلی پنجشنبه ۱۱ مرداد در سالن استاد امیرخانی منزل صورت های معروف کشور عزیزمان ایران برگزار شد و در این مراسم مجید رجبی معمار نشان سرو منزل صورت های معروف کشور عزیزمان ایران را به داریوش اسدزاده اهدا کرد.

داریوش اسدزاده بعد از دریافت نشان سرو منزل صورت های معروف کشور عزیزمان ایران گفت: این نشان جهت من بسیار ارزشمند است و هنرمندی چون من دلش به چنین هدایایی خوش است.

او در ادامه گفت: من ۸۰ سال است که در عرصه فرهنگ و هنر فعالیت می‌کنم و با گذشت وقت دریافتم که علاقه اصلا بی‌معنی هست. من یک عمر خواندم، نوشتم، بازی و زندگی کردم ولی به گذشته که نگاه می‌کنم می‌بینم همه اینها هیاهویی است جهت هیچ. هر بار که فردی از من می‌خواهد جهت ورود به دنیای بازیگری او را راهنمایی کنم به صراحت می‌گویم که هرگز وارد این دنیا نشود.

به صراحت می‌گویم بازیگر نشوید! ، آرزو دارم صد ساله شوم

این هنرمند پیشکسوت گفت: من خاطرات و گفتنی‌های بسیاری راجع به فرهنگ و هنر و پایتخت کشور عزیزمان ایران دارم ولی متاسفانه به علت بسیاری از معذوریت‌ها از گفتن آنها عاجزم. کتاب «خاطرات تهران» آخرین کتاب من است که دربرگیرنده خاطرات سال‌های ۱۳۲۳ و ۱۳۲۴ هست، زمانی که متفقین وارد کشور عزیزمان ایران و پایتخت کشور عزیزمان ایران شدند.

او افزود: من همچنین ۲۰ نمایشنامه که در سال‌های ۱۳۲۰ و ۱۳۳۴ و ۱۳۳۴ نوشته‌ام را جهت نشر به ناشر سپرده‌ام امیدوارم این کتاب‌ها انتشار شوند تا مردم بدانند که ما در آن دوران جهت این که مردم را راغب به تماشای تئاتر کنیم چه نمایشنامه‌هایی می‌نوشتیم.

اسدزاده گفت: من و هم نسلانم موسس تئاتر دائمی در کشور عزیزمان ایران هستیم. البته افرادی هم بودند که هر چند سال یک بار نمایش‌هایی را روی صحنه می‌بردند ولی من و هم نسلانم تلاش کردیم که تئاتر را در کشور عزیزمان ایران زنده نگاه داریم.

این بازیگر پیشکسوت ادامه داد: ناصرالدین شاه آرزویش بود ۱۰۰ ساله شود ولی به آرزویش نرسید. امیدوارم من به آرزویم برسم و به قرن برسم.

به گزارش حوزه تئاتر گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت؛ طبق اعلام روابط عمومی منزل هنرمندان، مراسم نکوداشت داریوش اسدزاده و رونمایی از کتاب‌های «خاطرات تهران» نوشته داریوش اسدزاده

او در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: من نخستین تئاتری که بازی کردم در نقش مامور جهنم بودم و با مشعلی در دست باید به بهشت می‌رفتم تا مجنون را که پی لیلی به بهشت رفته بود به جهنم بازگردانم. هنگامی داخل سالن شدم با آتشی که در دست داشتم چند تکه از پرده را آتش زدم و مردم از وحشت آتش، سالن را ترک کردند.

رجبی معمار در ادامه نشان سرو منزل صورت های معروف کشور عزیزمان ایران را به داریوش اسدزاده اهدا کرد.

انتهای پیام/

واژه های کلیدی: هنرمند پیشکسوت | داریوش اسدزاده | بازیگری | خاطرات | بازیگر | پیشکسوت | معمار | فرهنگ | تئاتر | ایران