اطلاعیه سایت
تنها گروه تئاتر خیابانی دنیا که اعضای آن از بچه‌های سندروم داون هستند، تور نمایشی برپا کرده است.
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت؛ یک تبلیغ راحت در یکی از سایت‌های فروش بلیت ایده شکل‌گیری این گزارش جالب شد؛ فروش دکور نمایش به نفع کودکان سندروم داون؛ بهانه‌ای که ما را با یکی از گروه‌های جالب حوزه تئاتر کشور آشنا کرد؛ نخستین گروه تئاتر خیابانی سندروم داون دنیا.
گروهی پرکار، ولی بی‌هیاهو با مدیریت رسول حق‌شناس که در این زمانه پرسروصدا آرام آرام به سمت اهداف بلند خود در حرکت هست. بازیگری، کارگردانی، نویسندگی، تدریس، داوری و دبیری چند جشنواره ملی و منطقه‌ای، ۶ دوره حضور در جشنواره تئاتر فجر و جایزه کارگردانی جشنواره، حضور در جشنواره تئاتر شهر، جایزه خاص هیات داوران جشنواره کودک و نوجوان همدان، بیش از ۲۰۰ اجرا در سطح شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران و چند شهر دیگر تنها بخشی از سوابق این مرد است.
در ادامه گفتگوی ما را با رسول حق‌شناس می‌خوانید:
نیور‌های توانمندی که حمایت نمی‌شوند ، برگزاری نخستین تور نمایشی دنیا را با بچه‌های سندروم داون
جناب حق‌شناس از چگونگی شکل‌گیری این گروه بگویید؛ گروهی با اعضای خاص و عملکردی جالب توجه.
من از سال ۷۵ نمایش را شروع کردم، سال ۸۴ به صورت تخصصی وارد تئاتر درمانی شدم و یک‌سال بعد نخستین گروه تئاتر درمانی کانون خیریه سندروم داون کشور عزیزمان ایران را راه اندازی کردم. در حقیقت جهت نخستین بار در حوزه تئاتر خیابانی دنیا ما شاهد گروهی هستیم که همه بچه‌های آن از میان بچه‌های سندروم داون هستند و اغلب اجرا‌ها در بستر خیابانی است.
در حال حاضر نخستین تور نمایشی دنیا را با بچه‌های سندروم داون اجرا می‌کنیم؛ کاری که تا امروز نمونه آن را در دنیا نداشته‌ایم. در نخستین سفر به شهر مشهد رفتیم و درآمد حاصله را به نفع کودکان سندروم داون خراسان اهدا کردیم. در سفر‌های بعدی نیز به استان‌های کردستان، اصفهان، لاهیجان، رشت، گیلان دعوت شده است ایم.
هدف ما صرفا تئاتر و نمایش نیست. در واقع تئاتر درمانی با ارتقای سطح کیفی زندگی افراد قصد دارد با بومی سازی از طریق نمایش در شهر‌ها زندگی بهتری را جهت بچه‌های سندروم داون بسازد.
تنها گروه تئاتر خیابانی دنیا که اعضای آن از بچه‌های سندروم داون هستند، تور نمایشی برپا کرده است.
گروه شما نخستین گروه تئاتر خیابانی سندروم داون دنیاست؟
تئاتر درمانی با قدمتی حدود ۱۲۰ سال در دنیا حالا دیگر یکی از روش‌های درمانی پذیرفته شده است دنیاست؛ در ایران، ولی قدمت آن به حدود ۴۰ سال می‌رسد، ولی متاسفانه هنوز هیچ کرسی دانشگاهی در این زمینه وجود ندارد.
با فعالیت رسمی ما در داخل کشور، حول و حوش یک دهه است که کمی به تئاتر درمانی به عنوان یک تکنیک درمانی پرداخته شده است هست. طی این سال‌ها با برگزاری کارگاه‌های آموزشی متفاوت در دانشگاه‌های علامه، پایتخت کشور عزیزمان ایران و شهید بهشتی تلاش کرده‌ام حداقل بتوانم افراد بیشتری را با این دانش تکثیر کنم.
در جهان، ولی به این گروه نگاهی متفاوت دارند، بطور مثال در کشور ژاپن گروه‌های متفاوت معلول هر ساله در قالب تور‌های نمایشی از جنوب تا شمال کشور برده می‌شوند و چنین گروه‌هایی با اجرای شهر به شهر از حمایت شهرداری‌ها برخوردار می‌شوند؛ حمایتی که شامل گروه‌های هنری و فنی‌حرفه‌ای می‌شود.
من ماکت این کار را جهت بچه‌های سندروم داون انجام دادم، کاری که در دنیا جهت سندروم داون اتفاق نیفتاده بود. امیدوارم بتوانیم در آینده با ایجاد پایگاه‌های مناسب در شهر‌های متفاوت روابط خوبی ایجاد کرده و آگاهی‌هایی که تا امروز بدست آوردیم را به خوبی انتقال و در صورت استقبال در داخل کشور، به خارج از کشور نیز سفر کنیم.
در حال حاضر اعضای گروهتان چند نفر هستند؟
نیور‌های توانمندی که حمایت نمی‌شوند ، برگزاری نخستین تور نمایشی دنیا را با بچه‌های سندروم داون
در حال حاضر ۱۵ عضو داریم که با همراهان گروه حدود ۳۰ نفر هستیم؛ گروهی بزرگ که در آینده نه‌چندان دور یک بازیگر حرفه‌ای تئاتر و یک نوازنده و یک خواننده هم به آن اضافه خواهد شد.
در هر تور ما سه نمایش اجرا می‌شود و خیرین یکی از چتر‌های دکور نمایش را به مبلغی خوب خریداری می‌کنند و ما از این طریق می‌توانیم به انجمن‌هایی که در شهر‌ها و شهرستان‌ها هستند و بضاعت مالی ندارند، کمک مالی کنیم. در واقع نمایش ما به غیر از کارکرد هنری و نمایشی کارکردی اجتماعی هم دارد.
منابع مالی گروه از کجا تامین می‌شود؟
با وجود اینکه اسم ما کانون خیریه هست، ولی منابع مالی مشخصی نداریم و اغلب خود خانواده‌ها هزینه‌ها را تقبل می‌کنند. البته گاهی اوقات اسکان و پذیرایی به عهده شهرستانِ دعوت کننده است.
تنها گروه تئاتر خیابانی دنیا که اعضای آن از بچه‌های سندروم داون هستند، تور نمایشی برپا کرده است.
در واقع چه ارگانی باید از شما حمایت کند و در حال حاضر کم کاری کرده است؟
ارگان‌های مختلفی شامل این پرسش می‌شوند؛ شهرداری‌ها موظف هستند به عنوان نهاد خدمات اجتماعی، وزارت رفاه، بهزیستی، نهاد‌های اجتماعی و خدماتی وزارت ارشاد به عنوان نهاد فرهنگی و مرکز هنر‌های نمایشی به عنوان متولی امور نمایش موظف به دنبال کردن ما و حمایت‌های مورد نیاز هستند. ما دکورمان را خودمان تهیه می‌کنیم، پول بلیتمان را خودمان تهیه می‌کنیم، اسکان و رسانه را خودمان انجام می‌دهیم. در واقع خانواده‌ای که فرزند معلول دارد باید همه این هزینه‌ها را در کنار هزینه‌های روزانه فرزند معلولش متقبل شود. در این بین جالب است که در دنیا دقیقا تصویر این اتفاق رخ می‌دهد، آن‌ها به ما به عنوان یک ثروت و نه یک عامل انسانی نگاه می‌کنند.
در واقع ثروت دنیا گاز، نفت، و منابع طبیعی نیست؛ ثروت دنیا بر مبنای منابع انسانی است و دنیا هنگامی روی انسان‌ها سرمایه‌گذاری کند، موفق هست.
نیور‌های توانمندی که حمایت نمی‌شوند ، برگزاری نخستین تور نمایشی دنیا را با بچه‌های سندروم داون
انتهای پیام/
واژه های کلیدی: کودکان سندروم داون | سندروم داون | جشنواره | خیابانی | جشنواره | نمایش | منابع | تئاتر | ایران | درمانی