به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ قیصر امین پور یکی از تاثیر گذارترین شاعران دوره انقلاب اسلامی هست. وی از جمله شاعرانی بود که در شکل گیری و استمرار فعالیت‌های واحد شعر حوزه هنری از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۶۶ تاثیرگذار بود. وی در آن وقت مسئول صفحه شعر هفته نامه سروش بود. نخستین مجموعه شعرش با نام «دفتر آفتاب» را در سال ۱۳۶۳ انتشار کرد که در قالب های رباعی و دو بیتی بود. بعد از آن کتاب «تنفس صبح» را انتشار کرد. این کتاب تعدادی از غزل های این شاعر را به همراه بیست شعر نیمایی اش دربرمی گیرد. بعضی به اشتباه تصور می‌کنند شعرهای نیمایی این شاعر شعر سپید است و نیمایی نیست.

بنابر این گزارش، قیصر امین پور با وجود اینکه هیچگاه شعر بی وزن نسرود، شعر سپید را هرگز رد نکرد. وی در سال ۱۳۶۸ برنده جایزه نیما یوشیج با عنوان مرغ آمین شد. وی در سال ۱۳۸۲ عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی شد. شعرهای امین پور از نظر بلاغی ارزشمند بود و بر ظرفیت توانمندی زبان فارسی افزود. او توانست شاخصه های سبکی و بلاغی شعر کلاسیک و نیمایی را با شعرهایش تلفیق کند. یکی از عوامل موثر در برجستگی سبکی آثار قیصر امین پور، نوآوری در بلاغت و درک انتظار مخاطبان امروز از شعر است.

قیصر امین پور، شاعری تاثیر گذار در استمرار فعالیت های ادبی حوزه هنری

قیصر امین پور پیش از آنکه به عنوان شاعر کودک و نوجوان به شمار آید، در جامعه ادبی امروز به خاطر شاخصه های شعری اش شناخته شده است است و شعرهای عمومی وی زیاد از شعرهای کودکانه و نوجوانانه اش بر سر زبانهاست. از نیمه دوم دهه شصت بود که قیصر امین پور به ثبات زبان و اندیشه در شعرش دست یافت. هر چند جامعه ادبی او را به عنوان یک ادیب آکادمیک و استاد دانشگاه می شناسد، ولی حوزه ادبیات کودکان و نوجوانان هنوز قیصر را از آن خود می داند. دو دفتر «به قول پرستو» و «مثل چشمه مثل رود» آوازه و شهرت خوبی دارند.

در شعر قیصر امین پور شاخصه هایی چون مضامین بکر، اندیشه های نو، زبان امروزی،گوناگونی موضوعات، تنوع وزن ریتمیک و همچنین واژه های موزون و خوش موزیک در شعرهای کودک و نوجوانش وجود دارد. قیصر امین پور نامی آشنا در حوزه کودک و نوجوان بود. وی مانند بسیاری از شاعران در این حوزه زیاد نمی ماند و از نمونه های آثار وی در این بخش می توان به «مثل چشمه مثل رود»، «به قول پرستو»، «تنفس صبح» و «در کوچه انقلاب» اشاره کرد.

امین پور محصول تلاش فكرى سالهاى ۵۷ و نسل دوم انقلاب هست. او در سال ۱۳۵۷ زادگاهش را براى تحصیل در رشته دامپزشكى در دانشگاه پایتخت کشور عزیزمان ایران ترك كرد، ولی بعد از مدتى از این رشته انصراف داد و به رشته علوم اجتماعى نقل مكان كرد. باز هم این رشته را بعد زد و در رشته موردعلاقه اش ادبیات مشغول به تحصیل شد. در همان سالها در شكل گیرى حلقه هنرى و اندیشه اسلامى در حوزه هنرى با افرادى چون سید حسن حسینى، سلمان هراتى، حسام الدین سراج، محمدعلى محمدى، یوسفعلى میر شكاك، حسین خسروجردى و … همكارى داشت. گروهى كه بنیانگذاران جوان حوزه هنرى نام گرفتند و بعدها صورت هایى چون عبدالملكیان، كاكایى، فاطمه راكعى و علیرضا قزوه نیز به آنان پیوستند. البته هشت سال بعد یعنى در سال ۱۳۶۶ او به همراه بسیارى از هم دوره اى هایش، از حوزه هنرى خارج شد و ۲ سال بعد به كمك دوستانش دفتر «شعر جوان» را راه اندازى كرد.

سید عباس سجادی، مدیرعامل بنیاد آفرینش های هنری نیاوران راجع به قیصر امین پور می گوید: امین‌پور از نظر من انسان غریبی بود. پشت صورت هر لحظه خندان وی، غمی نهفته بود، لیکن این شاعر بزرگ هیچ‌گاه از درد جامعه دور نبود.

قیصر امین پور از جمله شاعرانی بود که در شکل گیری و استمرار فعالیت‌های واحد شعر حوزه هنری از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۶۶ تاثیرگذار بود.

در بخشی از مقاله دکتر نظری استاد دانشگاه در خصوص امین پور آمده است: قیصر از معدود شاعرانی است که اخلاق و انصاف را در اشعارش رعایت کرده‌است. وی شاعری بوده که انقلاب را تجربه کرده ولی از شتاب زدگی در اشعارش اجتناب می‌کند، در شعرهای قیصر می‌توان ظرایف و تعامل را دریافت کرد. قیصر شاعری است که ساکن آرزوی بزرگ شهر و سازنده آرزوی بزرگ شهر بود. قیصر جامعه‌ای آرمانی که عدالت در آن گسترده باشد طلب می‌کرد، آرزوی بزرگ شهری که پیوند میان فرد و مذهب را می‌پندارد.

مقام معظم رهبری در خبر تسلیت درگذشتشان جهت قیصر امین پور نوشتند: «با اندوه و دریغ، خبر تلخ درگذشت شاعر فرزانهٔ انقلاب دکتر قیصر امین‌پور را دریافت کردم. از دست دادن او جهت اینجانب و جهت همهٔ اصحاب شعر و ادب، خسارت‌بار هست. او شاعری خلاق و برجسته بود و همچنان به سمت قله‌های این هنر بزرگ پیش می‌رفت… او و دوستانش نخستین رویش‌های قشنگ و مبارک انقلاب در عرصهٔ شعر بودند و بخش مهمی از طراوت و جلوهٔ این بوستان، مرهون ظهور و رشد آن عزیز و دیگر دوستان همراه اوست.»

از نمونه شعرهای قیصر امین پور می توان به شعرهای ذیل اشاره کرد:

«حرف‌های ما هنوز ناتمام…
تا نگاه می‌کنی:

عبارات مهم : شعر نیمایی – دانشگاه
وقت رفتن است
بازهم همان حکایت همیشگی
پیش از آنکه باخبر شوی
لحظهٔ عزیمت تو ناگزیر می‌شود
آی…
ای دریغ و حسرتِ همیشگی
ناگهان چقدر سریع دیر می‌شود!»

وی همچنین می سراید:

«و قاف حرفِ آخرِعشق ست
آنجا که نام کوچک من
آغاز می‌شود»

قیصر امین پور، شاعری تاثیر گذار در استمرار فعالیت های ادبی حوزه هنری

انتهای پیام/

آنچه باید راجع به قیصر امین پور بدانید

واژه های کلیدی: شعر نیمایی | دانشگاه | انقلاب | همراه | فارسی | قیصر امین پور | شعر |