شهر فلینت (Flint) در فاصله ۱۰۶کیلومتری شمال غرب «دیترویت» واقع در ایالت میشیگان آمریکا واقع شده است است و زیاد جمعیت آن را سیاه‌پوستان تشکیل می‌دهند؛

در اوایل سال میلادی گذشته، رسانه‌های دنیا خبری را مخابره کردند که موجب حیرت مردم آمریکا و دیگر نقاط دنیا شد؛ باراک اوباما در پی افزایش بحران آلودگی آب در شهر «فلینت» ایالت میشیگان در این شهر اوضاع اضطراری اعلام کرد؛ اعلام شرایط فوق‌العاده از سوی رئیس‌جمهور آمریکا در حالی بود که این شهر بیش از دو سال بود که با بحران آلودگی آب دست‌ و پنجه نرم می‌کرد؛ بحرانی که اکنون و بعد از روشن‌شدن ابعاد ماجرا همه اذعان می‌کنند که جمعیت ۱۰۰ هزارنفری شهر فلینت قربانی غلط های و طمع مقامات ایالت میشیگان شده‌اند.

در ماه آوریل سال ۲۰۱۴ مقامات شهر «فلینت» در ایالت میشیگان اعلام کردند در جهت کم کردن هزینه‌های تأمین آب آشامیدنی شهر قصد دارند که مرجع تأمین آب شهر را عوض کردن دهند؛ تقریباً ۵۰ سال بود که فلینت آب شیرین و بهداشتی را از دیترویت می‌خرید و میان مردم توزیع می‌کرد از این بعد قرار شد که خرید آب از دریاچه هوران Huron دیترویت متوقف و به جای آن، آب لوله‌کشی مردم فلینت از رودخانه خود این شهر تأمین شود.

بنا به گزارش وب‌سایت «npr.org » مقامات محلی شهر فلینت جهت توجیه این اقدام خود استدلال کردند که با عوض کردن مرجع تأمین آب شهر طی ۲۵ ساله آینده می‌توان نزدیک ۲۰۰ میلیون دلار در هزینه‌های شهر صرفه‌جویی کرد.

در گزارش «سی‌ان‌ان» دراین باره آمده که درست چند روز بعد از عوض کردن مرجع آب، آب آشامیدنی شهر کاملا به رنگ قهوه‌ای عوض کردن رنگ داده بود به گونه‌ای که ساکنان شهر تصور می‌کردند که آب لوله کشی شهر به آب فاضلاب وصل شده‌است؛ ولی پژوهش های تیم تحقیقاتی دانشگاه ویرجینیا تِک نشان داد که رنگ قهوه‌ای آب در واقع آهن خطوط لوله‌کشی آب شهر است به چه دلیل که خورندگی آب رودخانه فلینت ۱۹ برابر خوردندگی دریاچه هارون هست؛ از آنجایی که شرکت کیفیت محیط زیست شهر هنگام عوض کردن مرجع عامل ضد خورندگی را به آب اضافه نکرده بود، آب رودخانه با خورندگی لوله‌ها آب شهر را به رنگ قهوه‌ای تبدیل کرده بود.

با عوض کردن مرجع آب ساکنان شهر فلینت نسبت به کیفیت آب شهر اعتراض کردند ولی مقامات شهر فلینت و مقامات ایالتی تا چندین ماه اعلام کردند که مسئله جدی در این زمینه وجود ندارد، حتی «دایان والینگ» شهردار پیشین شهر جهت اطمینان مردم شهر در برنامه زنده تلویزیونی لیوانی آب نوشید تا نگرانی‌های هر روز مردم را کم‌تر کند.

اما آنچه که اکنون فاجعه شهر فلینت نامیده می‌شود از دید همگان پنهان مانده بود و هنوز کسی از عمق فاجعه پیش آمده آگاهی کامل نداشت.

اما نخستین کسی که توجه همگان را به فاجعه شهر فلینت جلب کرد، دکتر «مونا هانا-آتیشا» متخصص اطفال بود که اهالی شهر او را اکنون دکتر «مونا» صدا می‌زنند؛ در واقع این دکتر جوان نخستین کسی بود که به اطمینان‌دادن های مکرر مقامات ایالتی و محلی راجع به سالم بودن آب شهر شک کرد و نگرانی‌های والدین راجع به ریزش مو والتهاب پوستی فرزندانشان را جدی گرفت.

با تلاشها و پافشاری های دکتر «مونا» خون همه کودکان شهر آزمایش شد و در کمال ناباوری مشخص شد که سطح مس خون شمار زیادی از کودکان خردسال شهر به صورت غیرطبیعی بالاست.

دکتر «مونا هانا-آتیشا» Mona Hanna-Attish در گفتگو با «سی‌ان‌ان» می‌گوید: زمانی که من و تیم همکارانم فهمیدیم که خون تمام کودکان این شهر آلوده به سُرب شده است و از آنجایی که به خوبی از پیامدهای آن آگاه بودیم، تصمیم گرفتیم که دیگر نباید در برابر این فاجعه سکوت کنیم به همین علت خون تمام فرزند های این شهر را آزمایش کردیم که نتیجه های آزمایش ها حکایت از بروز یک فاجعه داشت که تا چند نسل آینده دامن‌گیر مردمان این شهر خواهد شد.

این متخصص اطفال ضمن تأکید بر اینکه عوارض خطرناک این مسمومیت تا چندین نسل آینده ادامه خواهد داشت در این باره تصریح می‌کند: مسمومیت سرب هیچ نشانه ای ندارد، ولی در کودکان باعث کم هوشی اختلالات رفتاری و ناتوانی در یادگیری می شود و ممکن است که به همه اندام انسان آسیب بزند به خاص سیستم عصبی مرکزی و بیش از اینها یک نگرانی جدی وجود دارد که می تواند پیامد های مرگباری داشته باشد.

در پی انتشار خبر نامطلوب بودن آب آشامیدنی شهر فلینت در ماه آگوست گروهی ازپژوهشگران دانشگاه ویرجینیا تِک آب منازل شهر فلینت را مورد آزمایش قرار دادند؛ یافته‌های همه آزمایشها نشان می‌داد که میزان مس در آب آشامیدنی شهر بسیار بالاست و درحد هشداردهنده قرار گرفته بنابراین نتیجه های آزمایش های خود را عمومی کردند، ولی مقامات ایالتی در رد نتیجه های آزمایش های علمی دانشگاه ویرجینیا همچنان پافشاری می‌کردند که آزمایش های آنها دقیق‌تر است و آب شهر مسئله خاصی ندارد.

با همگانی‌شدن خبر آلودگی آب شهر «فلینت» روزنامه «واشنگتن‌پست» فاش کرد که پژوهشی در سال ۲۰۱۱ درباه کیفیت آب رودخانه فلینت انجام شده است بود که هشدار داده بود که اگر روزی قرار شود آب این رودخانه مرجع تأمین آب آشامیدنی باشد حتما باید عامل ضدخورندگی به آن اضافه شود؛ ولی از آنجایی که هزینه اضافه کردن عامل ضد خورندگی روزانه ۱۰۰ دلار هزینه داشت، مقامات شهری و ایالتی از این اقدام خودداری کردند. از آنجایی که در حدود نیمی از خطوط لوله‌کشی آب منازل شهر فلینت از لوله‌های مسی بود، آب آشامیدنی آلوده به مس و آهن شده است بود.

«واشنگتن‌پست» می‌افزاید که این اقدام مسئولان دولتی درحالی است که به عقیده کارشناسان بیش از ۹۰ درصد مشکلاتی که اکنون مردم شهر فلینت با آن دست‌وپنچه نرم می‌کنند، قابل پیشگیری بود اگر تنها عامل ضدخورندگی به آب رودخانه اضافه می‌‌شد.

بنا به گزارش «سی‌ان‌ان» مقامات ایالتی که نزدیک به دو سال به مردم اطمینان داده بودند که آلودگی آب آشامیدنی شهر چندان جدی نیست و عوارضی در پی ندارد، با همگانی‌شدن یافته‌‌های دکتر مونا و همکارانش حملات شدیدی علیه وی شروع کردند و جهت بدنام کردنش حتی به او انگ دچار شدن به اختلالات روانی زدند.

جدالی شدید بین این دکتر شجاع و همکارانش با مقامات ایالتی تا یک هفته طول کشید تا اینکه ایستادگی آنها موجب شد که حقانیت خود را به همگان ثابت کنند و مقامات محلی نیز مجبور شدند که هشدارهای پزشکی او را جدی بگیرند.

در پی تظاهرات و اعتراض های گسترده ساکنان شهر، مقامات دولتی در اکتبر ۲۰۱۵ مجبور شدند که دوباره جهت تأمین آب سراغ دریاچه هیوران بروند ولی دیگر کار از کار گذشته بود؛ مردم شهر به ناچار از همان آب آلوده استفاد می‌کردند به چه دلیل که ۱۸ ماه تمام لوله های آب با آب آلوده‌شده با سرب پر شده است بود که خسارات زیادی به شبکه آبرسانی شهر وارد شده است بود.

با اینکه مقامات محلی تصمیم گرفتند که از این بعد مواد ضدخورندگی و ضد عفونی به آب اضافه کنند ولی آزمایش های دانشگاه ویرجینا نشان می‌داد اگرچه سطح سرب آب کم کردن یافته ولی همچنان آب آشامیدنی شهر آلوده است و جهت استفاده از آن باید از فیلتر استفاده کرد یا اینکه آب جوشانده شود.

به گفته دادستان کل میشیگان کارکنان دولت ایالتی تلاش داشتند که نشانه‌های مسمومیت سرب را مخفی کنند؛ شرکت کیفیت محیط زیست و دیگر شرکت مسئول ابتدا منکر مسئله بودند. ولی اکنون تلاش دارند که با همکاری پژوهشگران دانشگاه ویرجینینا تک بحران را رفع می کنند، مسئولان دولتی یک سال و نیم تمام به مردم می‌گفتند که این آب سالم هست، آبی که رنگ و بو وطعمش خراب بود.

«کارن ویور» شهردار شهر فلینت در تصویر العمل به این اقدام دیر هنگام مقامات محلی و ایالتی اظهار کرد که من هرگز فکر نمی‌کردم جهت نوشیدن آبی تمیز و مقرون به صرفه مجبور به التماس و گریه کردن در برابر مقامات محلی باشیم.

وی ضمن بیان اینکه اعتماد مردم این شهر به مسئولان دولتی از بین رفته اعلام کرد مردم فلینت ضربه خورده اند و حس می کنند که به آنها خیانت شده است تک تک نهادهایی که باید از آنها محافظت می کرد کوتاهی کردند می‌خواهند بدانند به چه دلیل و چگونه چنین اتفاقی افتاده و فرآیند ترمیم این آسیب شروع شود.

نیویورک تایمز در گزارشی راجع به علل فاجعه شهر فلینت میشیگان می‌نویسد که سه دهه گذشته دوران سختی جهت مردمان شهر فلینت بوده‌است؛ پیش از این شهر فلینت مانند دیگر شهرهای ایالت میشیگان را با صنعت خودروسازی شناخته می‌شد، شهر فلینت مملو از کارخانه‌های خودروسازی «جنرال موتورز» بود تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ تمام این کارخانه‌های این شهر بسته شدند و شمار زیادی از مردم شهر شغل خود را از دست دادند.

با بسته‌شدن کارخانه‌‌های ماشین سازی روز به روز جمعیت شهر به علت مهاجر کم می‌شد؛ و کم کردن مداوم جمعیت با زیاد کردن مداوم جرم و جنایت در این شهر همگام بود تا جایی که هم‌اکنون شهر فلینت در گزارشهای رسمی هر لحظه به عنوان یکی از خطرناک‌ترین و ناامن‌ترین شهرهای آمریکا معرفی می‌شد.

بنا به گفته مقامات محلی در حدود ۴۰ درصد ساکنان این شهر زیر فقر هستند و بیش از ۱۵ درصد خانه‌ها خالی از سکنه شده‌اند، «کارن ویور» شهردار کنونی شهر در گفتگو با «نیویورک تایمز» می‌گوید که شهر ۱۰۰ هزار نفری فلینت حتی یک خواروبار فروشی ندارد و حالا نیز آب آّشامیدنی تمیز نیز از این مردمان این شهر دریغ شده است است.

در سال ۲۰۱۱ مقامات محلی شهر فلینت به صورت رسمی از لحاظ اقتصادی اعلام اوضاع اضطراری کرد و به همین علت مقامات ایالتی تصمیم به کنترل بودجه این شهر گرفتند؛ براین اساس در وقت بحران آب تمام تصمیمات از سوی مقامات ایالتی اتخاذ شده است و شورای شهر یا شهرداری فلینت در این زمینه نقشی نداشته‌اند.

«دان کلادی» نماینده ایالت میشیگان در مجلس نمایندگان در این باره می‌گوید که بحران آب شهر فلینت شاخصی است از نحوه نگرش به شهرهای صنعتی مانند شهر فلینت که در ۳۰ سال گذشته روزهای سختی پشت سر گذاشته هست، این شهر کاملا فراموش شده است است.

تصمیمی که قرار بود ک ۵میلیون دلار صرفه جویی کند بحرانی ساخت که حل کردنش بنا به بعضی تخمین ها حدود یک میلیارد دلار خرج دارد و ممکن است که یک دهه به طول بیانجامد.

منبع: میزان