اطلاعیه سایت
استان تهران | جشنواره | استان قم | هنرمند | جشنواره | جمعیت | تئاتر | ایران | انجمن | مجموعه | فعالیت
امیرحسین شفیعی گفت: تئاتر در شهرستانهای کوچک معمولاً گرفتار جشنواره‌هاست و هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که از تئاتر شهرستان حمایت می‌کند.
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت؛ انجمن هنرهای نمایشی استان پایتخت کشور عزیزمان ایران یکی از مراکز فعال و کارا در حوزه تئاتر کشور هست؛ مرکزی که حدود دو دهه از شکل‌گیری آن می‌گذرد و با شعب متفاوت خود در شهرستانهای فیروزکوه، دماوند، پردیس، ملارد، شهریار، قدس، پیشوا، ورامین، قرچک، پاکدشت، ری، رباط کریم، اسلامشهر و شمیرانات دامنه فعالیت‌های خود را زیاد کردن داده است.
این انجمن دو دهه با مدیریت حسین عاطفی اداره شد و حدود دو سال است که امیرحسین شفیعی سکان‌دار هدایت آن شده است هست. در ادامه گفتگوی ما را با این مدیر جوان تئاتری بخوانید؛
هیچ کس از تئاتر شهرستان‌ها حمایت نمی‌کند ، برخی مدیران هنوز هنرهای هفتگانه را نمی‌شناسند!
* آقای شفیعی کمی از حوزه کاری خود جهت ما بگویید.
حدود ۲۲ ماه از شروع فعالیت بنده در انجمن هنرهای نمایشی استان پایتخت کشور عزیزمان ایران می‌گذرد، در این مدت مهم‌ترین فعالیت انجمن، شکل‌گیری فصل تئاترِ شهرستانهای استان پایتخت کشور عزیزمان ایران در قالب اجرای مداوم آثار نمایشی در شهرستانهای کوچک بوده هست. برنامه‌ای که با ۱۰۰ اجرای پیوسته در هر شهرستان شروع شده است و ممکن است در بعضی نقاط تا ۳۰۰ اجرا ادامه پیدا کند.
در واقع با معرفی تئاتر به شهرستانی‌ها، گروه‌های نمایشی می‌توانند در کنار اجراهای پیوسته و عمومی درآمدزایی کرده و در فرهنگ‌سازی شهرها نیز نقش بسزایی داشته باشند. به علاوه اینکه این کار باعث می‌شود گروه‌ها به صورت حرفه‌ای آماده شده است و در سایر فضاهای تئاتری از قبیل جشنواره‌های بزرگ و سالن‌های مجهزتر درخششی زیاد کسب کنند.
استان تهران | جشنواره | استان قم | هنرمند | جشنواره | جمعیت | تئاتر | ایران | انجمن | مجموعه | فعالیت
در کنار این برنامه در هر فصل با طرحی به نام «ما فراموش کار نیستیم» از یک پیشکسوت و هنرمند شاخص استان پایتخت کشور عزیزمان ایران تجلیل می‌شود؛ دوستانی که در جغرافیای خودشان در جهت اعتلای تئاتر شهرستان تلاش بسیاری داشته‌اند، سالها زحمت کشیده ولی کمتر دیده شده‌اند. افرادی مانند حسین عاطفی، پرویز بشر‌دوست، سیاوش فرضی و مرحوم نقی سید جمالی که از آنها تقدیر و تقدیر شده است است.
* بازخوردها نسبت به این طرح چگونه بوده است؟
شکرخدا تا به امروز طرح به خوبی مورد توجه قرار گرفته و در حال حاضر در بعضی شهرستانهای استان پایتخت کشور عزیزمان ایران از جمله دماوند و ری در حال برگزاری هست. چند شهرستان دیگر نیز در حال آماده شدن جهت برگزاری فصل تئاتر هستند.
* از لزوم اجرای این طرح بگویید.
تئاتر در شهرستانهای کوچک معمولاً گرفتار جشنواره‌هاست؛ یعنی اگر جشنواره‌ای باشد تئاتری هم است و در غیر این صورت تئاتری وجود نخواهد داشت. از این رو تلاش کردیم تمام انرژی و سرمایه‌مان را روی فصل تئاترها بگذاریم که به نظر ما کارایی بیشتری از جشنواره‌های گاه و بیگاه در شهرستان‌ها خواهد داشت.
* آیا فضاهای مناسب و کافی جهت چنین طرحی پیش‌بینی شده است است؟
هیچ کس از تئاتر شهرستان‌ها حمایت نمی‌کند ، برخی مدیران هنوز هنرهای هفتگانه را نمی‌شناسند!
در حقیقت با مشخص شدن یک سالن در هر شهرستان، در کنار اجرای آثار نمایشی، به نوعی معرفی سالن نیز رخ می‌دهد به این معنی که شهروندان از این بعد می‌دانند در هر زمانی با مراجعه به این سالن با یک اجرا روبرو خواهند بود.
در این طرح ساخت و ایجاد سالن‌های تئاتر در بعضی شهرستان‌ها از نظر زیر ساخت بدون هیچ مشکلی صورت گرفت؛ ولی به علت تازه تاسیس بودن تعدادی از شهرستان‌ها با اختلالاتی روبرو شدیم؛ شهرستان‌هایی کوچک که وزارت کشور به تازگی آنها را به تقسیمات جغرافیایی کشور اضافه کرده ولی هنوز زیرساختهای مورد نیاز جهت تئاتر در آنها ایجاد نشده هست. با این حال شعب ما فعال بودند و با پیگیری‌های صورت های معروف و خود ادارات تعدادی سالن و مجموعه در این شهرستان‌ها شکل گرفت.
به طور مثال شهرستان تازه تاسیس قدس به تازگی از طرف وزارت ارشاد مجهز به یک سالن شده است که در آینده نه چندان دور آماده بهره‌برداری می‌شود. همچنین با وجود مسائل سخت‌افزاری در شهرستان قرچک مجموعه ای با دو پلاتو و یک سالن تئاتر در آنجا ساخته شده است است و احتمالا تا دهه‌فجر این مجموعه نیز بهره‌برداری می‌شود.
مورد بعدی شهرستانِ تازه تاسیس پیشوا با عمری حدود ۵ سال است که بازهم با جود فقدان زیرساختهای مورد نیاز با پیگیری‌های صورت گرفته، از سمت مدیر اداره شهرستان اکنون به یک سالن بلک باکس مخصوص تئاتر مجهز شده است است.
استان تهران | جشنواره | استان قم | هنرمند | جشنواره | جمعیت | تئاتر | ایران | انجمن | مجموعه | فعالیت
* اوضاع سالن‌های تئاتر شهرستانهای استان پایتخت کشور عزیزمان ایران چگونه است؟
در حال حاضر ما در سطح استان پایتخت کشور عزیزمان ایران تنها دو بلک باکس در شهرستانهای پیشوا و پاکدشت داریم. سایر فضاها، سالن‌هایی چند منظوره هستند که مورد استفاده سایر گروه‌ها نیز قرار می گیرند و این کمبود لزوم ساخت بلک باکس و سالن‌های اختصاصی تئاتر را بیش از پیش می‌طلبد. در صورت وجود زیرساختهای مورد نیاز ساخت یک بلک باکس حدود ۱۵۰ الی ۲۰۰ میلیون هزینه نیاز دارد. در این بین شهرستانهای ما خودشان سخت‌افزار را آماده می‌کنند و تجهیز آن بر عهده انجمن خواهد بود.
متاسفانه امروزه خیلی از توجه‌ها به جای اینکه متوجه کل استان پایتخت کشور عزیزمان ایران باشد، تنها معطوف به شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران شده است و همجواری با شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران بزرگترین آسیبی است که تئاتر استان پایتخت کشور عزیزمان ایران را دچار اختلال می‌کند. در واقع شهرستانهای استان پایتخت کشور عزیزمان ایران با وجود فاصله جغرافیایی چند کیلومتری با پایتخت، کیلومترها از لحاظ سخت افزاری، بودجه و امکانات پایتخت دور هستند.
* بودجه انجمن هنرهای نمایشی استان پایتخت کشور عزیزمان ایران سال گذشته چقدر بوده است؟
هیچ کس از تئاتر شهرستان‌ها حمایت نمی‌کند ، برخی مدیران هنوز هنرهای هفتگانه را نمی‌شناسند!
سال گذشته طی دو مرحله ۶۰ میلیون تومان از انجمن هنرهای نمایشی و در مجموع ۱۳۰ میلیون تومان از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان پایتخت کشور عزیزمان ایران به ما تخصیص داده شده است پیدا کرد. این رقم در حالی است که هزینه‌های صرف شده است انجمن بیش از ۳۰۰ میلیون تومان بوده هست. در واقع اختلاف این رقم به وسیله هیات مدیره انجمن هنرهای نمایشی استان پایتخت کشور عزیزمان ایران و با همکاری نهادهایی که البته موظف به این کار نبودند، تامین شد. مضاف بر اینکه در حوزه درآمدزایی نیز کارهایی صورت گرفت؛ با تولید نمایش و اجرا در پایتخت از طریق فروش بلیت تلاش کردیم باقیمانده درآمدهای مورد نیاز انجمن را تامین کنیم.
انجمن هنرهای نمایشی استان پایتخت کشور عزیزمان ایران بدهی ندارد؛ ولی واقعیت این است که در نگاهی جدی باید به انجمن‌ها کمک شود، باید با بها دادن به تئاتر شهرستان‌ها بودجه کافی به آنها تعلق گیرد. موضوعی که در حقیقت گله مهم انجمن هنرهای نمایشی استان پایتخت کشور عزیزمان ایران هست. اگر بودجه تئاتر جهت تئاتر کل کشور هست، چه سهمی از آن به استان‌ها علی الخصوص استان‌هایی که به صورت حرفه‌ای تئاتر کار می‌کنند، می رسد؟ چه فرقی میان هنرمند شهرستانی و تهرانی هست؟ توصیه جالب این است که منِ هنرمند داخل پایتخت کشور عزیزمان ایران در صورت داشتن شرایط می‌توانم کمک هزینه‌ای دریافت کنم ولی به هنرمند شهر ری که در واقع جزئی از پایتخت کشور عزیزمان ایران هست، کمکی نمی‌شود،
یکی دیگر از چالش‌هایی که در استان پایتخت کشور عزیزمان ایران با آن روبرو هستیم، جمعیت بالای بعضی شهرستانهای استان هست؛ به این معنی که شهرستانهای زیر مجموعه استان اگرچه به تنهایی خودشان یک استان هستند ولی در دریافت اعتبار مانند یک استان با آنها برخورد نمی‌شود. به طور مثال جمعیت شهریار با جمعیت استان قم یکی هست، همینطور جمعیت شهرستان بهارستان با استان قزوین.
شهرستان‌هایی داریم که جمعیت تئاتری آنها حدود ۶۰۰ نفر است ولی این توانایی در ما وجود ندارد که هیچ بودجه‌ای به آنها تخصیص داده شده است بدهیم. در حقیقت عشق، علاقه و انگیزه به تئاتر است که تئاتر استان ها را سرپا نگه داشته هست. فرزند ها با خلاقیت خودشان هزینه ها را تامین می کنند و هیچ کمکی به آنها نمی شود. هیچ کس نمی تواند ادعا کند که از تئاتر شهرستان حمایت می‌کند.
این بی‌توجهی چه عواقبی به بار خواهد آورد؟
بی‌توجهی به تئاتر باعث می‌شود تا این حجم از علاقه و علاقه صورت های معروف این مناطق بی نتیجه مانده و ما شاهد اتفاقاتی تلخ و هولناک جهت صورت های معروف بعضاً جوان این مناطق باشیم. صرفِ دادن یکسری آمار و ارقام که کفایت نمی‌کند. روسای ادارات ما در شهرستان‌ها بر اساس شایستگی گزینش نمی‌شوند و همین عنوان مسائل تئاتر شهرستان‌ها را دو چندان می‌کند. ما غیر از مسئله کمبود بودجه و امکانات در بعضی شهرستان‌ها با سدِ محکم روسا مواجه هستیم؛ روسایی که بعضی از آنها هنوز هنرهای هفتگانه را نمی‌شناسند!
هنرمند در شهرستان باید یک شمشیر دولبه جهت نجات خود داشته باشد؛ یکی جهت کمبود بودجه، اعتبار و نداشتن سالن مناسب و دیگری جهت مقابله با آدمهایی که سد راه هنر هستند. این است که فضای هنر در شهرستان‌ها فضایی پر فشار و پرتنش هست. هر چند ما تلاش کردیم در این دو سال تنش‌ها را کم کرده و فضای آرامی را حاکم کنیم؛ ولی در حقیقت شرایط سخت هست. واقعا بچه‌هایی که کار می‌کنند باید خیلی قدرتمند باشند.
معضل دیگر تئاتر شهرستان بالا گرفتن سرعت مهاجرت‌هایی است که به علت بی توجهی به هنرمند با وجود نزدیکی شهرستان‌ها به پایتخت صورت می‌گیرد، اگر مهاجرت محل زندگی نباشد حتما مهاجرت کاری صورت می گیرد که این عنوان به نوبه خود ضربه بزرگی به تئاتر شهرستان‌ها خواهد بود.
* آیا انجمن فعالیت دیگری داشته است؟
یکی دیگر از طرح‌های ما در سال گذشته طرح‌های از ایده تا اجرا بوده هست. نیاز داشتیم کارگردان‌های حرفه‌ای به شهرستانهای متفاوت بروند و در حین آموزش آثاری را آماده اجرا کنند. به طور مثال در سال گذشته صورت های معروف نمایش” آنکه گفت آری آنکه گفت نه”، “رویای نیمه شب تابستان” و اسب را به اجرا بردند که یکی از بااهمیت ترین فعالیت‌های انجمن هنرهای نمایشی بوده است.
فعالیت مهم دیگر به کمبودی که حس می‌شد بازمی‌گردد؛ نبودِ تاریخچه مکتوب تئاتر استان تهران. در حقیقت ما هیچ مرجع مکتوب و تاریخچه‌ای از تئاتر شهرستانهای اطراف استان پایتخت کشور عزیزمان ایران در دست نداشتیم. خیلی از استان‌های صاحب تئاتر چنین کتابی را به صورت مجزا در اختیار داشتند و اگر در سطح استان پایتخت کشور عزیزمان ایران این اطلاعات و پیشینه ثبت نمی شد، به دست فراموشی سپرده می‌شدند.
یک‌سال وقت گذاشتیم و ان شاءالله در بهمن ماه از مجموعه رونمایی خواهد شد. حدود یک سال است که یک تیم در حال کار روی این مباحث تحت عنوان تاریخچه تئاتر استان پایتخت کشور عزیزمان ایران هست. کار نزدیک به ۶۰۰ صفحه و در مراحل نهایی است.
انتهای پیام/
واژه های کلیدی: استان تهران | جشنواره | استان قم | هنرمند | جشنواره | جمعیت | تئاتر | ایران | انجمن | مجموعه | فعالیت