۵ توصیه راجع به مذاکرات “ترامپ – اون”

سرانجام بعد از ماه ها کش و قوس، تهدید، آزمایش های اتمی و موشکی، افزایش تحریم ها، نثار کردن جملات موهن به یکدیگر و … سران آمریکا و کره شمالی در برابر ۲۵۰۰ خبرنگار با یکدیگر دست دادند و از میل خود جهت برقراری روابط عالی، سخن گفتند.

عبارات مهم : دونالد ترامپ – کره شمالی
در این باره نکاتی چند قابل تأمل است:

۱ – دونالد ترامپ و کیم جونگ اون، در شرایطی در سنگاپور با یکدیگر دیدار کردند که تا همین چند وقت پیش، بسیاری بر این باور بودند که با افزایش تنش بین آمریکا و کره شمالی، دنیا می تواند شاهد یک جنگ اتمی ویرانگر باشد، خاصه آن که افکار عمومی دنیا نه مدیر جمهور آمریکا را فردی با رفتارهای استاندارد می داند و نه رهبر کره شمالی را.

با این حال، هنگامی این دو با هم دست دادند، مشخص شد که سیب سیاست، هنگامی که به هوا پرت می شود تا به زمین بخورد، همچنان هزار بار دور می زند و آینده نگری آینده، چندان ساده نیست، کما این که آینده نگری نتیجه های مذاکرات دو کشور کار دشواری است.

۲ – آنچه در هتل “کاپلا”ی جزیره “سنتوزا”ی سنگاپور رخ داد، جهت چندهزارمین بار به ما یادآوری می کند که در عرصه روابط بین الملل، نه دوستی ها دائمی اند و نه دشمنی ها؛ آنچه دائمی هست، “منافع ملی” هست. اگر این یک درس را از رشته دانشگاهی روابط بین الملل یاد بگیریم، آن گاه از دیدار دو سیاستمدار غربی و شرقی که تا چند ماه قبل فحش هایی مانند “چاقالوی حقیر” و “سگ پیر خرفت” به یکدیگر می دادند، شگفت زده نخواهیم شد.

متاسفانه بعضی از سیاستمداران ایرانی، روابط بین الملل را از این منظر نگاه نمی کنند و همین، یکی از نقاط آسیب پذیری سیاست خارجی کشور عزیزمان ایران است.

۳ – روزگاری “نوکیا” سلطان بلامنازع گوشی در دنیا بود ولی در یک فرایند عجیب و غریب، چنان سقوطی کرد که در درس های مدیریت و کسب و کار از آن به عنوان یک “عبرت” یاد می شود.

بررسی های متعددی راجع به علل این فروپاشی تاریخی انجام و دلایل جالبی مشخص شده است هست. یکی از دلایل این بود که مدیران نوکیا، تعصب خاصی بر روی سیستم عامل “سیمبین” داشتند. این در حالی بود که کارشناسان شرکت، مدام هشدار می دادند این سیستم عامل، آینده دار نیست و باید “اندروید” را جایگزین آن کرد.

مشکل ولی این بود که در ساختار مدیریتی نوکیا، “تعصب” حاکم شده است بود و نه “تعقل”. این بود که همچنان متعصبانه بر روی “سیمبین” تاکید کردند و زمانی به خود آمدند که ۹۸ درصد از ارزش سهام شرکت کاسته شده است بود. آنها این روزها در کشورهای متفاوت دنیا – و از جمله در کشور عزیزمان ایران – بیلبورد می زنند: نوکیا، با سیستم عامل اندروید!

دیدار تاریخی «ترامپ» و «اون» یادآور درس دیگری از روابط بین الملل است: “تعصب”، نه فقط آفت شرکت داری که آفت کشورداری نیز است خاصه آن که از مرزها درگذرد و به سیاست خارجی برسد.

۴ – گفته شده است است که “اون” نباید به “ترامپ” اعتماد کند، کسی که تا کنون شمار مهمی از عهدنامه های کشورش، مانند برجام و آسیا-پاسیفیک را نقض کرده است.

این سخن درستی است ولی فقط ناظر به ترامپ و آمریکا نیست؛ به هیچ فرد و حکومتی در روابط بین الملل نباید اعتماد کرد، عرصه بین الملل، عرصه اخلاق و مفاهیم مرتبط با آن مانند اعتماد نیست. آنچه کشورها را قابل اعتماد می سازد این است که صحنه بازی به نوعی چیده شود که منافع دو طرف ایجاب کند که به همدیگر احترام بگذارند.

اگر بگوییم هنگامی با کشوری مذاکره می کنیم که بتوانیم به آن اعتماد کنیم، تحقق چنین گفت و گویی مبهم خواهد بود. آمریکا و کره شمالی، در شرایطی با یکدیگر گفت و گو می کنند که اعتمادی بین آنها وجود ندارد و اتفاقاً به همین علت با یکدیگر مذاکره می کنند تا بلکه بتوانند فضای سنگین حاکم بر روابط را مدیریت کنند و از حجم هزینه های این بی اعتمادی بکاهند.

۵ – در جهانی که همه جهت یکدیگر خط و نشان می کشند و صلح جهانی، بیش از هر وقت دیگری آسیب پذیر شده است هست، انتشار تصاویری از دست دادن و لبخندهای دو دشمن دیرینه، می تواند کورسویی از این امید باشد که بشر، هنوز می تواند دل به آینده ببندد، هر چند که نشانه های تاریک، بسیار زیاد هست، مانند نقض فاحش حقوق فلسطینیان به وسیله اسرائیل و اتفاقاً با حمایت همین ترامپ، نسل کشی در یمن، گرسنگی ساختارمند در بعضی کشورهای آفریقایی، جولان جهانی تروریست ها و … .

جعفر محمدی

گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: asriran.com

سیب سیاست، سگ خرفت و چاقالوی حقیر، نوکیا، اعتماد!

واژه های کلیدی: دونالد ترامپ | کره شمالی | بی اعتمادی | کره شمالی | بین الملل | آمریکا | نوکیا | سیستم | سیاست | خارجی | تاریخی