به گزارش خبرنگارحوزه تئاتر گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت؛ نمایش «شلیک به تئاتر شهر» به کارگردانی شایان افکاری و با بازی ایوب آقاخانی، آناهیتا همتی، سام کبودوند، بهرام سروری نژاد، حسین کشفی اصل، مهدی میرزاییان، ترانه کوهستانی، عباس بابایی، امین قنبری و اریک قاسمیان این روزها در منزل نمایش مهرگان در حال اجراست.

در همین زمینه با سام کبودوند یکی از بازیگران این نمایش به گفتگو نشسته‌ایم که در ادامه می‌توانید آن را بخوانید.

به عنوان نخستین پرسش راجع به عنوان نمایش بگویید.

هر کسی با پول کارگردان می‌شود ، بازیگر نماها جهت پیشرفت نیاز به حاشیه دارند

«شلیک به تئاتر شهر» نمایش نامه اقتباسی از فیلم «گلوله‌ها بر فراز برادوی» وودی آلن هست، کلیت داستان در مورد تئاتر است و به نوعی شرایط تئاتر امروز را هم شامل می‌شود، در این بین نقش من برعکس ظاهر خشن و گانگستر بودنش دغدغه هنری دارد.

استقبال از کار تا امروز چطور بوده است؟

خیلی خوب و حتی خارج از ظرفیت سالن هم بوده هست. امیدواریم همینطور هم پیش برود.

دلیل این استقبال را چه می‌دانید؟

سام کبودوند بازیگر نمایش «شلیک به تئاتر شهر» از بازی در تئاتر و مسائل آن گفت.

نمایش قصه خوبی دارد، خود نام وودی آلن تاثیر گذار هست، همچنین گروه حرفه‌ای و سالن تازه تاسیس از جمله مواردی است که می‌تواند در این استقبال موثر باشد، در این بین جالب است که فروش در عین اینکه تحت تاثیر عواملی متفاوت است می‌تواند هیچ قانون خاصی هم نداشته باشد.

خیلی از آدم‌های تئاتر با پول به موقعیت رسیده‌اند

لزومی می‌بینید که تئاتر دغدغه مردم باشد؟

وظیفه مهم هنر و به طور خاص تئاتر، فرهنگ سازی هست. تئاتر باید بخشی از زندگی و دغدغه تک تک مردم باشد، مباحث و نگاه تازه بیاموزد، مسیر زندگی انسان را عوض کرده و با دادن نگاهی تازه او را به تفکر وادارد.

اما متاسفانه امروز مردم آنقدر غم نان دارند که جایگاه دغدغه و اولویت در زندگی عوض شده است هست. از جهت دیگر با زیاد کردن سالن های شخصی ما شاهد کارهای بی پروا، بی منطق و بدون فکری هستیم که به جرات می‌توان گفت ۸۰ درصد آنها فاقد کیفیت‌ اولیه یک کار حرفه ای و کار دانشجویی هستند. خیلی از آدم‌هایی که نیاز به کسب تجربه زیاد دارند و جهت یادگیری باید حالا حالاها خاک صحنه بخورند، به آسانی کارگردان، نویسنده و بازیگر شده‌اند و تنها با پول خرج کردن به این موقعیت رسیده‌اند.

پس به نوعی موافق تئاتر شخصی نیستید؟

من موافق تنوع هستم، ولی با تعریف درست آن. در همه جای دنیا هر گروهی یک سالن شخصی با کاری تعریف شده است جهت خودش دارد، مخاطب می‌داند که در این سالن چه نوع کاری انجام می‌شود ولی در سالن های ما همه چیز درهم و برهم است.

هر کسی با پول کارگردان می‌شود ، بازیگر نماها جهت پیشرفت نیاز به حاشیه دارند

در این چند سالی که در تئاتر مشغول به کار هستید، تغییرات صورت گرفته را در چه سمتی می‌بینید؟

از نظر من روندی مثبت از نظر کیفیت و پیشرفت نداشته‌ایم، خیلی تلاش کنیم تازه می‌توانیم به سالهای قبلمان باز می‌گردیم. صِرف زیاد کردن کمی و ورود پول شخصی به سمت تئاتر که عامل پیشرفت در تئاتر نیست!

اکثر کارها از لحاظ اجرایی ضعیف است

شما ببینید یک دهه پیش، از هر ۱۰ کار تولیدی ۸ کار کیفیت بالای ۸۰ درصد داشت و چند کار باقی مانده در سطح متوسط، ولی امروزه این روند کاملا معکوس هست؛ اکثر کارها از لحاظ اجرایی ضعیف و البته نه در حد حرفه‌ای بلکه در حد کارهای دانشجویی ضعیف است.

کارهای امروز شبیه کار کلاسیک یک دانشجوی ترم اول در برابر استاد هست؛ هیچ نظارت کیفی وجود ندارد، پیش‌تر‌ها جهت کارگردانی باید حداقل هفت کار دستیاری انجام می‌دادی ولی امروز هر کسی که پول داشته باشد، می تواند کارگردانی کند.

سام کبودوند بازیگر نمایش «شلیک به تئاتر شهر» از بازی در تئاتر و مسائل آن گفت.

با حضور صورت ها در صحنه تئاتر موافق هستید؟

بازیگر باید در هر سه مدیوم سینما، تلویزیون و تئاتر آماده کار باشد. قبلا خود بازیگر از روی صحنه آمدن وحشت داشت لیکن می‌دانست که کار به وسیله اساتید حرفه‌ای و فرزند های نیرومند به دقت رصد می‌شود، بعد خود را نیرومند و مسلط به مهارت‌های مورد نیاز می کرد.

اگر دستمزدها به موقع پرداخت شود، درآمدمان خوب است

معمولا چه پیشنهادهايی به شما می‌شود؟

پیشنهادها زیاد و در هر ژانری هست؛ به عنوان نمونه من «شلیک به تئاتر شهر» را از بین ده نمایش نامه پیشنهادی گزینش کردم. البته در این بین باید بگویم که متاسفانه امروزه خیلی از کسانی را که پیشنهاد کار می‌کنند، شناخته شده است نیستند.

هر کسی با پول کارگردان می‌شود ، بازیگر نماها جهت پیشرفت نیاز به حاشیه دارند

معیارتان جهت گزینش نقش بر چه اساسی است؟

قاعدتاً اول خود متن و سپس مواردی مثل کارگردان، عوامل و بازیگران مهم هست، قضایای مالی هم که اهمیت خاص خود را دارد.

از درآمدتان راضی هستید؟

تنها درآمد من بازیگری است و اگر دستمزدها به موقع پرداخت شود، درآمدمان خوب است.

از زحمت هایی که در طی سالهای فعالیتتان انجام كشيده ايد، برایمان بگویید؟

من به صورت کاملا تجربی بازیگری را یاد گرفتم، نه دوره‌ای گذراندم نه دانشگاه رفتم؛ از دوران دانشجویی در دانشکده معدن پایتخت کشور عزیزمان ایران جنوب با اساتید و دانشجویان هنر و معماری شروع به کار در این عرصه کردم، فیلم کوتاه می‌ساختم و زیاد تجربه شخصی بود تا اینکه با اساتید دانشگاه آشنا وارد کارهای حرفه‌ای شدم.

همیشه گفته‌ام که بازیگری یک مسیر است و هدف نیست؛ یک شیوه زندگی هست، مرام و مسلکی است که شما باید با آن حرکت کنید، یادش بگیرید تا در تمام لحظات زندگیتان جریان داشته باشد.

فکر نمی‌کردم بازیگر شوم

چرا حوزه تئاتر را گزینش کردید، تئاتر چه شاخصه خاصی جهت شما دارد؟

من بازیگری را دوست داشتم؛ چون سینما را دوست داشتم، هیچ وقت فکر نمی‌کردم بازیگر تئاتر شوم و یا اصلا بازیگر شوم. رفتم به سمت تئاتر تا تجربه کنم و با دنیای تصویر آشنا شوم که مسحور تئاتر شدم. حالا دیگر تنها جایی که آرامم می‌کند و برایم آرامش محض دارد، صحنه تئاتر هست. خلق کاراکترها و آدم های جدید، هر روز نفس به نفس با تماشاگر بودن جهت من حسی بی‌نظیر هست. در حقیقت شغلم و عشقم تئاتر است و بدون تئاتر نمی توانم زندگی کنم.

بعضاً بعضی بازیگران جوان درگیر شهرت و تبعات منفی آن می‌شوند، نظر شما چیست؟

عبارات مهم : کارگردانی – بازیگری

آدم‌ها اول تلاش می‌کنند حاشیه را یاد بگیرند؛ چون فکر می‌کنند حاشیه باعث پیشرفتشان می‌شود. هنگامی شما حاشیه را یاد بگیری و متن را بگذاری كنار، بعضاً شبیه همین آدم هایی می‎شوی که امروزه کم نیستند. بازیگر نماها امروزه جهت پیشرفت کردن نیاز به حاشیه دارند.

آن کسی که فریاد می زند سالهاست در این عرصه فعالیت کرده و حالا بعد از این همه سال فریاد می زند؛ نه کسی که به تازگی وارد این عرصه شده است هست. زمانی بود که شما باید زحمت می‌کشیدید، خاک صحنه می‌خوردید و صبر می‌کردید، ولی الان این طور نیست؛ هر چقدر زحمت بکشید، کار کنید و ساعتها در پلاتو تمرین بازیگری کنید، می‌بینید که یک نفر با یک رابطه و خرج کردن پول از شما جلو زد.

حداقل روزی چند نفر از من می‌پرسند چه کار کنم معروف شوم؛ من به آن‌ها می‌گویم شما جهت بازیگری چه کرده‌اید که بازیگری جهت شما کار کند. امیدوارم این آدم ها به شناختی درست از این عرصه برسند و انتخاب‌های مناسبی صورت بگیرد؛ لیکن خیلی از کسانی که در تئاتر وارد شده است اند بدون هیچ تعریفی از کارگردانی و نویسندگی هستند.

حرف پایانی؟

امیدوارم ظرف دو سال آینده اوضاع تئاتر ما بهتر شود و مدیریت تازه با برنامه‌ریزی‌های جدید، تئاتر را به داشته‌های گذشته‌اش برگردانند.

انتهای پیام/

واژه های کلیدی: کارگردانی | بازیگری | بازیگران | بازیگر | استقبال | نمایش | زندگی | تئاتر