به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ نمایشسانتی متر، به نویسندگی و کارگردانی مرتضی شاه‌کرم، این روزها اجرای دوم خود را در سال استاد ناظر زاده کرمانی مجموعه ایرانشهر برگزار می کند.

نمایش سانتی متر برگزیده ششمین جشنواره تئاتر شهر است که جایزه برگزیده کارگردانی و نمایشنامه نویسی و تقدیر خاص جهت گروه بازیگران را از آن خود کرد.

نمایشی با عنوان کاملا اجتماعی که با گوشت و خون ما عجین شده است هست، خانه‌های متراژ پایین و کوچکی که هر روزه با مسائل و مشکلاتی تازه گریبانِ ساکنانش را می‌گیرد.

اعتقادی به تئاتر سلبریتی ندارم/ تئاتر باید دغدغه مردمِ کشور خودمان باشد ، مرتضی شاه کرم

دکور، نوع حرکت بازیگران و حس و حال انتقالی به مخاطب تماما با ظرافت و سلیقه خوب کارگردان با عنوان نمایش همراه است و سختی و فشارِ تک تک اعضای خانواده در لحظات متفاوت به خوبی انتقال می‌شود.

نمایشی راحت و بی‌آلایش که انتقال کننده ده‎ها حرف و توصیه دارد.

در همین رابطه خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ با مرتضی شاه کرم کارگردان و نویسنده این اثر موفق به گفتگو نشسته است که در ادامه آن را می خوانید:

در ابتدا از شکل گیری ایده سانتی متر بگویید؟ نمایشی که به نوعی خیلی از ما آن را احساس کرده‌ایم، خانه‌های کوچک و سختی زندگی در چنین فضاهایی

یک کارگردان تئاتر گفت: اگر ما امروز موفق بشویم دغدغه مردمِ کشورِ خودمان را با مخاطب در میان بگذریم، کار مهمی در حوزه فرهنگ و هنر انجام داده‌ایم.

من اصالتا فرزند خرمشهر هستم و از حدود ۳ سال پیش به پایتخت کشور عزیزمان ایران آمدم، یک واحد مسکونی حدود ۴۵ متری متراژ کوچک منزل مسکونی من بعد از مهاجرت بود که بعد از مدتی ایده مهم نگارش این نمایش نامه شد. طبیعی است که تطبیق دادن زندگی در چنین خانه‌ای کوچک با منزل بزرگ پدریم در خرمشهر بسیار برایم سخت بود.

چندی بعد به دعوت یکی از دوستان به منزل او رفتم، موقع خواب متوجه شدم که جای کافی جهت همه نیست و ما مجبور شدیم جهت خواب آنجا را ترک کنیم، عنوان هنگامی جالب تر شد که متوجه شدم همسایه طبقه پایین من یک خانواده شش نفری هستند که در همین متراژ کوچک در حال گذران زندگی بودند. این دغدغه‌ها از حدود یکسال پیش در من شروع شد، اینکه ما چطور در چنین خانه‌هایی کوچک زندگی می‌کنیم.

نگارش نمایش نامه چقدر وقت برد؟

من اعتقاد دارم نگارش یک نمایش نامه خوب پنجاه درصد راه هست، لیکن مخاطب ایرانی به قصه خیلی اهمیت می‌دهد از این رو نگارش نمایش نامه هر لحظه وقت زیادی را از من می‌گیرد .

پس از نگارش متن به دنبال فضای مناسبِ اجرا بودم، با توجه به مسائل عدیده ای که در پایتخت کشور عزیزمان ایران بر سر راه کارگردانان جوان هست، با مافیای سالن ها، مافیای تبلیغات و … به مسئله برخوردم، تا اینکه با اعلام فراخوان تئاتر شهر و بنا بر اعتقادی که به عملکرد و حمایت تمام قد آقای شهرام کرمی در طول سالهای دبیری جشنواره از ایشان داشتم، گروهم را جمع کردم و در جشنواره تئاتر شهر شرکت کردم.

اعتقادی به تئاتر سلبریتی ندارم/ تئاتر باید دغدغه مردمِ کشور خودمان باشد ، مرتضی شاه کرم

خوشبختانه در جشنواره اثر برگزیده شدیم و جایره خاص هیات داوران به همه بازیگران نمایش سانتی متر داده شد که این اتفاق یکی از عالی ترین و شیرین ترین جوایز حرفه ای دوران کارم بوده است.

چند سال است که به کار تئاتر مشغول هستید؟

از سال ۱۳۷۵ در خرمشهر کار تئاتر را شروع کردم و بعد از کار «تمام من همه عدو »که برگزیده جشنواره خرمشهر شد به پایتخت کشور عزیزمان ایران مهاجرت کردم.

یک کارگردان تئاتر گفت: اگر ما امروز موفق بشویم دغدغه مردمِ کشورِ خودمان را با مخاطب در میان بگذریم، کار مهمی در حوزه فرهنگ و هنر انجام داده‌ایم.

شرایط کار در شهرستان ها در چه حدی است؟

شهرستان‌ها امکانات محدود و شرایط بدی دارند، یکی از مسائل عدیده شهرستان ها مسئله آموزش هست، آموزش حرفه‌ای آنچنانی وجود ندارد، پایتخت کشور عزیزمان ایران پر از آموزشگاه‌های تئاتر و ورکشاپ‌های هنری و … است در حالی که شهرستان‌ها فاقد این بستر ها هستند.

هر چند به شدت اعتقاد دارم که بچه‌های شهرستان دارای استعداد بسیار نابی هستند و در صورت سرمایه گذاری روی نسل جوان قطعا پیشرفت خوبی در تئاتر ما حاصل می‌شود.

اعتقادی به تئاتر سلبریتی ندارم/ تئاتر باید دغدغه مردمِ کشور خودمان باشد ، مرتضی شاه کرم

چرا تئاتر کار می‌کنید؟ و این همه سال پای تئاتر ایستاده‌اید؟

من عاشق تئاترم و اگر زندگیم را پای عشقم نگذارم چه باید کنم. تئاتر یک وسیله ارتباطی دسته جمعی است که بیشترین تاثیر مستقیم را روی تماشاگر خود می‌گذارد.

تئاتر خوب چه شاخصه باید داشته باشد؟

به اعتقاد من یک تئاتر خوب بهتر از صد فیلم خوب و هزاران کلاس و نصیحت جهت آدمها محسوب می شود. تئاتری خوب است که هر کس به اندازه ظرف خودش ببیند و از آن لذت ببرد، یک نجار، آهنگر، یک بقال و … تئاتر مال همه هست؛ هر مخاطبی که تا حالا تئاتر نبیند اگر یک بار بیاید و ازکاری را خوشش بیاید جهت هر لحظه مخاطب تئاتر می شود.

حرف مهم سانتی متر جهت مخاطب چه بود؛ چه تاثیری بر مخاطب می‌گذارد؟ آیا صرف همدردی و نشان دادن مسائل مد نظرتان بوده است؟

به اعتقاد من سانتی متر می‌گوید به هم نگاه کنیم به فکر هم باشیم، ما آدمها در حال محدود شدنیم و متاسفانه این محدودیت را می‌پذیریم. سانتی متر اخطاری به همه ماست، به اینکه زندگی ما به سمت و سوی مکانیکی شدن می‌رود، ما کم کم بعد مهم انسانیت را از دست می دهیم، در کنارش می گوییم ما به اوضاع مسکن اعتراض داریم، ما خانواه های را داریم که بسیار شرافتمند هستند و محل زندگیشان و اصلا جایگاه اجتماعیشان در این حد نیست. ما مسائل زیادی را با سانتی متر مطرح می کنیم و هر کس از نظر خودش می تواند سانتی متر را ببیند و برداشت خودش را داشته باشد.

از مشکلاتی که داشتید بگویید؟

به اعتقاد من تئاتر ما به سمت و سوی درستی هدایت نشده هست، من بخاطر آنکه اعتقاد سلبریتی به تئاتر ندارم حمایت کافی و مورد نیاز را نداشتم، هر چند زحمات آقای شهرام کرمی بسیار زیاد بود، واقعیت این است که جامعه تئاتری کمی راه را اشتباه می‌رود، من حمایت از جایی نداشتم لیکن به قولی صورت در کار نداشتم، و به من می گفتند شاید مخاطب جهت تو نیاید، در حالی که من اعتقاد دارم اگر قرار است پول بدهد و به سالن بیاید جهت دیدن نمایش و تئاتر و نمایش من می آید نه صورت و … رسالت ما اصلا این نیست، هیچ وقت دوست نداشتم مردم پول بدهند و بیایند .

از همین جا از مسئولان دعوت می کنم که تئاتر دغدغه‌مند ببینند. حرف مردم را در نمایش ما ببینند و درد مردم را بشنوند، ببینند مردم با چه مشکلاتی ، زندگی را می گذرانند.

تئاتر دغدغه‌مند را توضیح دهید؟ فکر می‌کنید نمایش‌نامه‌های فعلی چقدر تئاتر دغدغه مند دارند؟

درصد بسیار پایینی از نمایش‌نامه‌ها دغدغه مردم را دارند و اکثرا دغدغه‌های شخصی کارگردان‌ها و نویسندگان هست، در واقع در تعداد زیادی از نمایش‌ها از متون خارجی استفاده می‌شود. من نمیدانم کجای متون خارجی دغدغه ‌های مردم شهر و مملکت ماست؟

این قشر معتقدند که روابط انسانی را نشان می‌دهند؛ روابطی که مرز و جغرافیا نمی‌شناسد؛ شما با این استنباط موافقید؟

بله این هم حرف درستی است ولی واقعیت این است که گاهی اوقات کلی گویی‌ باعث فراموشی خیلی از مسائل می‌شود، ما یکسری دغدغه‌های ملموسِ امروزی در کشور خودمان داریم، ما تا از خودمان و مملکت خودمان شروع نکنیم نمی‌توانیم حرف جهانی بزنیم.

شاید به نوعی حمایت از فکر و نگاه داخلی و بومی دارید؟

دقیقا اگر ما امروز موفق بشویم که دغدغه مردمِ کشورِ خودمان را با مخاطب در میان بگذاریم، کار مهمی در حوزه فرهنگ و هنر انجام داده‌ایم، مردم ما پر از مسائل و مشکلاتی‌ هستند که باید در مورد آنها براق سازی شود و در نمایش‌نامه‌ها فریاد زده شود.

تئاتر دغدغه‌مند باید از جنس مردمِ خودمان باشد، مخاطب با قصه همزاد پنداری کند و بگوید من هم در خانه‌ چنین پدربزرگی داشته‌ ام، چنین دختر عمو یا فامیل، بعد کاملا به مخاطب ایرانی برمی‌گردیم.

کار بعدی شما چیست؟

احتمالا از ۲۳ اردیبهشت در تالار قشقایی تئاتر شهر نمایش “نوبت جنگ بعدی” را اجرا خواهیم کرد، نوبت جنگ بعدی دو قصه موازی هست؛ مادری که به دنبال عضو جهت بچه‌اش می‌گردد و پدری که می خواهد دوقلوهای به هم چسبیده‌اش را از هم جدا کند.

لازم به ذکر هست؛ سایر عوامل مجموعه عباتند از بازیگران: (به ترتیب حروف الفبا) پروا آقاجانی، ابتسام بغلانی، محسن پوشایی، سارینا رزاق مرندی، مسعود شامی خاتونی، مرتضی شاه کرم، ماهان عابدی، سرپرست: سامان خلیلیان، مدیرتولید: مسعود شامی خاتونی، دستیارکارگردان و برنامه ریز: پروا آقاجانی،مدیر اجرایی: علیرضا طاهری مقدم، مدیر صحنه: فرید کیامرثی، طراح صحنه: میلاد خرمن بیز، طراح لباس: آرزو ذوالفقاری، طراح پوستر و بروشور: مهدی دوایی، طراح نور: مسلم رضایی، مشاور رسانه ای: میترا رضائی، ساخت تیزر: محمد علیپور، امیر کامیابی، موسیقی تیزر: آرمین داوودی، عکس: پریسا خسروشاهین.

انتهای پیام/

گفتگو از سمیه سلامت

واژه های کلیدی: نمایشنامه | جشنواره | بازیگران | خرمشهر | نمایش | مخاطب | زندگی | تئاتر