عبارات مهم : پرچم ایران – ایرانی
از سکوتم صدا درست کنید
ذکر یا ربنا درست کنید

ببرید و بیاورید مرا
بلکه از من گدا درست کنید

در دلم گر بناست منزل کنید
اول این منزل را درست کنید

میشود سنگ دستتان بدهم
میشود که طلا درست کنید

هرچه میل شماست تسلیمیم
یا خرابم ویا درست کنید

فقر ما را کسی درست نکرد‌

شد اگر شکر، اگر نشد یک وقت‌
می‌نشینم تا درست کنید

بعد از آن که مدینه ام بردید
سفر کربلا درست کنید

از لب ما دعا نمی‌افتد
کربلا، کربلا نمی‌افتد

این قبیله هم شبیه هم اند
این کرم زاده‌ها چه با کرم اند

چه نیازی است تا بزرگ شوند
در همان کودکی مسیح دم اند

زنده ام میکنند مثل مسیح
بر تن مرده ام اگر بدمند

همه آماده‌ی بلا هستند
جاده‌های عروج پیچ و خم اند

عاشقان زیاد پی نامند
عاشقانی که عاشقند کم اند

عاشقان در نگاه آل علی
گر اسیرند باز محترم اند

دختران قبیله‌های عرب
خادم شهربانوی عجم اند

عجمی کرده اند جانان را
آبرو داده اند کشور عزیزمان ایران را‌

کیسه کیسه به شانه نان برده
خانه منزل سوی گدا رفته

بی تو معراج هم کسی برود
بی وضو محضر خدا رفته

بسکه در حال سجده افتاده
رنگ پیشانی شما رفته

برکت می‌رسد غلامت اگر.
سر سجاده‌ی دعا رفته

محمل ما به گِل فرو رفته
محمل ما شکسته وا رفته

چاره‌ای کن جهت ما ور نه
رمضان، آبروی ما رفته

آبرو دار پنجم شعبان
دارد از راه میرسد رمضان‌

مقتل تو صحیفه ات باشد
داده‌ای شرح کربلای حسین

کاش مثل تو روضه خوان بشویم
تا اقامه کنیم عزای حسین

به زبان دعا بیان کردی
چه کشیدند بچه‌های حسین

آه تیر سه شعبه و حلق
طفل معصوم بی خطای حسین

الامان از حکایت زینب
وای از روز ماجرای حسین

چقدر کریه میکنی یعقوب
مژه ات ریخته جهت حسین

بعد از آن که بدن مرتب شد
سر بنه روی بوریای حسین

روی قبرش نوشتی یا مظلوم
لک معنوی فدا ابا المهموم

مهدی رحیمی

به دنیا آمدى تا مطلبى دیگر بیاموزم
من از واکنش‌ تو الله را اکبر بیاموزم

کلاس درس شد سجاده ات، من روز میلادت
نشستم تا دنیا را پاى این منبر بیاموزم

بریزم دور این ناعلم هارا و منِ خود را
بدون واسطه از ساقى کوثر بیاموزم

سر شب در تَعَلُّم سر به مهر کربلا بگذار
سحر بردار سر از سجده تا از سر بیاموزم

دعا در حق دشمن کردن و با دوست سر کردن
مرام شیعه را در سطح بالاتر بیاموزم

زبان تائبین وخائفین را پانزده گانه
به هنگام دعا از چهارمین حیدر بیاموزم

طریق روضه خواندن را ز. تو آموختم، اما.
طریق نوکرى را باید از قنبر بیاموزم

دعا را از ابوحمزه، مکارم را از اخلاقت
تجافى دنیا را از همین منظر بیاموزم

هر آن چیزى که میبینم دلیلش کربلا باشد
اگر چیزى می‌آموزم به چشم‌تر بیاموزم

فرات مست را از چشم، تل را از سر شانه
ته گودال را از گودى حنجر بیاموزم

و مصداق شنیدن کى بود مانند دیدن را
بخوانم زندگیت را، مگر بهتر بیاموزم

اگر دیدم گلوى غنچه اى رد میشود از تیغ
شبیه تو گریز بر على اصغر بیاموزم

راز و نیـازِ امشـبم تأثیـر دارد
وَالله دیـدارِ عـلی تکبـیر دارد
بالایِ چشمْ ابرو که نَه…شمشیر دارد
هر نقطه از هرخطبه اش تفسیر دارد

زیـباتر از زیبـاتر از زیـباست آری
او هم عـلیِّ عـالیِ اعلاست آری

کامَش که با گلبوسه یِ ارباب وا شد
ذکرِ لبِ کـرب و بلا شـکرِ خـدا شد
آمـد به دنـیا عـزّتِ ایـرانِ ما شد
عَرشِ خدا با دیدنِ گهواره …تا شد…

خَم شد که بُگْذارد دو دیده زیرِ پایش
لـرزیده عـالَم با تکـان‌های عَـبایَش

لبخنـدِ او شد باعـثِ لبخـندِ ارباب
نامَش شده است حَک رویِ بازوبندِ ارباب
حـقِّ عـلی…بالاتـرین سـوگَندِ ارباب
با صبر و ایثارش شده است پاینده ارباب

او در دلیری مثلِ حیدر بی نظیر است
مثـلِ حسـین اِبنِ علـی نعمَ الامیر است

شد سـایه‌ای رویِ سَرَم … الحمدالله
شد برگِ بُرد‍ِ محشرم … الحمدالله
شـد ذکـر لبـهای حـرم … الحمدالله
شد افتخارِ کشورم …. الحمدالله

او آمـده تا عـاشـقی معـنا بگیرد
ایـران و ایـرانی سـرش بالا بگیرد

دارم شبِ میلادِ او حال و هوایی
گاهـی بَقیـعَم گاهـگاهی کـربلایی
حرف از حرم شد بر لبم آمد نوایی
مادر صدایت می‌زند…مهدی کجایی؟

تیرِ خـلاصِ قاضی الحاجات برگرد‌

محسن عرب خالقی

نشیب‌های دل من فراز میخواهد
فراز اشک مرا در نماز میخواهد

مؤید است به روح القدُس قلم،

اگر چه کرده دل من خیال پردازی
حقیقت است که عاشق مجاز میخواهد

جهت سفره‌ی بازش نیامدم اینجا
گدای این در، آغوش باز می‌خواهد

اگر چه این دو شب از جام کربلا مستم
دلم دوباره شراب حجاز می‌خواهد

پیاله‌ای بدهیدم که دم زنم حق را
دوباره زنده کنم قصه‌ی فرزدق را

نسیم پنجم شعبان ز. راه آمده است
صدای پای بهاران ز. راه آمده است

ببین بدون پیمبر بدون جبرائیل
دوباره آیه‌ی قرآن ز. راه آمده است

میان بیشه‌ی شیران هاشمی امشب
غزال عرصه‌ی ایمان ز. راه آمده است

فقط نه اینکه ز. راه آمده عزیز عرب
عزیز دختر کشور عزیزمان ایران ز. راه آمده است

زنی که در رگ او خون آریایی هاست
که از دیار دلیران ز. راه آمده است

شب تولد فرزند شاه دختر ماست
زبان مادری او زبان کشور ماست

کسی که شد ششمین نور سوره‌ی انسان
کسی که خسته شد از سجده‌های او شیطان

کسی که است تجلی پنج تن در او
کسی که شد پدر هشت قبله‌ی ایمان

کسی که با نفس یک غلام ساده‌ی او
نفس گرفته زمین مدینه از باران

کسی که موقع انفاق بین سائل‌ها
ملقّب است دل شب به صاحب انبان

به حق او حجر الاسودی شهادت داد
که جز به حق علی وا نکرده است دهان

به حیرت است کنار حَجر دو چشم هشام
ز. اهتمام خلایق به احترام امام

بخوان که ضبط کند آسمان صدایت را
صحیفه پخش کند بعد این نوایت را

برای این که بخوانیم ” لا تؤدّبنی “
بخوان جهت ابوحمزه‌ها دعایت را

تو با زبان خدا حرف می‌زنی آخر
چگونه یاد بگیریم ربنایت را

بیا و بعد دعا روضه هم بخوان آقا
بیا و شرح بده داغ کربلایت را

بیا بگو چه کشیدی تو در چهل منزل
بگو که بست به زنجیر دست و پایت را

بیا بگو چه به روز رقیه آوردند
بگو چگونه کشیدند عمه هایت را

کسی که حرف خدا و کتاب می‌آورد
کنار یک سر تشنه شراب می‌آورد