اطلاعیه سایت
يک هنرمند تجسمی گفت: حراج های هنری که در کشور برگزار می‌شود، بجز منفعت مالی جهت یک عده، هیچ سودی جهت صورت های معروف جوان ندارد.
به گزارش خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ علی میرآبادی متولد ۱۳۴۸ در پایتخت کشور عزیزمان ایران هست. وی از دوران دبیرستان در رشته هنرهای سنتی فعالیت و در رشته طراحی صنعتی از دانشگاه هنر و معماری پایتخت کشور عزیزمان ایران فارغ التحصیل شده است هست. بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی، مجموعه فرهنگی هنری به نام “گنجینه” را تأسیس کرد که فعالیت مهم این موسسه در خصوص نگارگری، هنرهای سنتی و به خاص مرمت اشیای سنتی است و فارغ التحصیلان هنرهای سنتی در این موسسه گردهم آمده و همزمان با آموزش، کارهای عملی را هم فرا می گیرند.
این هنرمند نگارگر تاکنون در نمایشگاه های گروهی بسیاری شرکت داشته و در چند سال اخیر یک نمایشگاه انفرادی از هنرهای سنتی در استانبول، یک نمایشگاه انفرادی در شهر قم و یک ورکشاپ تخصصی در شهر آنکارا برگزار کرده هست. با او راجع به فعالیت‌هایش در عرصه هنرهای تجسمی و مسائل این حوزه جهت جوانان گفتگو کرده ایم که در ادامه می خوانید ؛
میرآبادی در خصوص فعالیت در عرصه تجسمی و حواشی برنامه های این عرصه، به خبرنگارحوزه تجسمی گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ گفت: متاسفانه در هرجایی هنگامی مافیا شکل بگیرد فساد به وجود می آید. حوزه تجسمی کشور عزیزمان ایران سالهاست که درگیر مافیا هست. سالهاست که عده‌‍ای در رأس امور قرار دارند و هیچ جا به جایی صورت نمی گیرد. به قول خودمان به جوان ها میدان نمی‌دهند. خیلی استعدادهای خوبی داشتیم که متاسفانه به علت مسائل مالی از عرصه هنر خداحافظی کردند.
به نام هنرمندان، به كام ديگران! ، در عرصه هنرهای تجسمی، به جوانان میدان نمی دهند, حراج‌های هنری
وی افزود: در هنر کشور عزیزمان ایران خلأ تفکر عمیق و برنامه دراز مدت مدون بسیار محسوس هست. مدت هاست که این هنر انحصاری شده است و افرادی که موافق نظر باشند و در جهت سیاست های معین شده است حرکت کنند را محترم می شمارند. من خود قریب به ربع قرن است که در رشته هنرهای سنتی و نگارگری فعالیت دارم. با این حال تعداد افرادی که با من آشنا هستند، در خارج از کشور زیاد از کشور عزیزمان ایران است.
میرآبادی ادامه داد: روح هنر با استقلال شکل می گیرد و هنرمند غیر مستقل هنرمند نیست. قشنگی هنر این است که هنرمند مستقل باشد. در بعضی گالری های هنری یکسری قوانین نانوشته وجود دارد؛ قوانینی که جهت صورت های معروف چارچوب تعریف می کند. از یکسری هنرمند تعهد و امضا می گیرند که در قبال همکاری با آن گالری، دیگر اختیار فعالیت در مکان های دیگر را ندارند. نباید در جای دیگر نمایشگاه برگزار کنند، فروش اثر نباید داشته باشند و … که این قوانین کاملاً با ذات هنر مغایرت دارد.
وی در ادامه با انتقاد از حراج های هنری که در کشور برگزار می شود، گفت: سالهاست که نحوه برگزاری، روز برگزاری و… حراج های معتبر دنیا را پیگیری می کنم. جهت برگزاری حراج قوانین معین و مشخصی تنظیم و در اختیار اهل هنر قرار گرفته هست. یعنی هرکسی که می خواهد حراج برگزار کند، قوانین مدون در دسترس دارد. طبق استاندارد های جهانی، یکی از ابتدایی ترین اصول حراج گذاری این است که مشخص شود کسی که می خواهد حراج برگزار کند کیست؟ شغل او چیست؟ مکان استقرار او کجاست؟
وی تصریح کرد: حراج ها حتما باید یک دفتر ثابت داشته باشند که اگر اشتباهی رخ داد خریدار و یا هنرمند بتواند به آن مکان مراجعه و مسئله خود را رفع کند. ولی طبق بررسی هایی که من انجام داده ام آنهایی که حراج های کشور عزیزمان ایران را برگزار می کنند،جای خاص ثبت شده است ندارند.
يک هنرمند تجسمی گفت: حراج های هنری که در کشور برگزار می‌شود، بجز منفعت مالی جهت یک عده، هیچ سودی جهت صورت های معروف جوان ندارد.
میرآبادی افزود: مرحله دوم وجود یک تیم کارشناسی حرفه ای هست. در واقع این گروه کارشناسی است که به یک حراج اعتبار می بخشد. معمولا در کاتالوگی که جهت حراج آماده می شود یک تصویر به همراه رزومه ای کوتاه از اعضای گروه کارشناسی چاپ می شود. قیمت‌گذاری آثار هم باید به وسیله کارشناسان خبره انجام شود. مسئله مهم دیگر این است که بعد از خرید یک اثر باید یک سند تنظیم و در اختیار خریدار قرار بگیرد. معمولا هنگام خرید و فروش هر وسیله حتی یک اتومبیل هم سند تهیه و تنظیم می شود. حال در یک حراجی که یک تابلو ۴ میلیاردی فروخته می شود نباید حرفی از سند میان باشد؟! قطعا باید اثر سند داشته باشد تا خریدار بتواند هرجای دیگری که می خواهد اثر را ارائه کرده و یا بفروشد.
وی ادامه داد: اگر قوانین بین الملل را رعایت کنیم،قطعا می توانیم حراج های بین المللی هم برگزار کنیم. ولی در حال حاضر یا هدف دیگری از برگزاری حراج ها داریم و یا اصول برگزاری حراج را نمی دانیم. البته بعید می دانم که مسئولان حراج تهران یا سایر حراج های کشور قوانین بین المللی را ندانند؛ لیکن همواره در برنامه های هنری خارج از کشور شرکت می کنند. باید اعتراف کنیم که بازارهای هنری که در این چند سال برگزار شده است است و همواره هم ادامه دارد، جز منفعت مالی جهت یک عده، هیچ سود مالی و اعتباری جهت سایر صورت های معروف و نسل جوان ندارد.
اين کارشناس نسخ خطی و آثار لاکی به حواشی داوری در جشنواره های هنری هم اشاره کرد و گفت: متاسفانه آن طور که باید به داوری توجه نمی کنند. هنگامی یک نفر در مقام داوری قرار می گیرد کار بسیار سختی بر عهده دارد. داور باید اطلاعات بسیار وسیعی داشته باشد تا بتواند در مواجهه با هر اثر آن را از نظر دارا بودن ارزش هنرى، رعايت اصول و مبانى هنرهاى تجسمى عيار سنجى و ارزش گذارى نمايد که ايده ها كپى نباشد و…
وی افزود: من خود از اینکه با جامعه هنری در خارج از کشور کار می کنم احساس خیلی خوبی ندارم. بارها به من گفتند که نقل مکان کنم ولی قبول نکردم. ذات ایرانیان هنردوست و هنرمند پرور هست. اگر یک جشنواره هنری همزمان در کشور عزیزمان ایران و یک کشور خارجی به عنوان نمونه فرانسه برگزار شود، قطعا شرکت کنندگان در کشور عزیزمان ایران زیاد از شرکت کنندگان آن کشور خواهد بود. البته شاید تعداد زیاد صورت های معروف در کشور عزیزمان ایران باعث بی توجهی به آنان می شود. معمولا زمانی که هنرمند در جامعه تحصیل و ظهور می کند، ادامه راه بر عهده سیستم است که ظرفیت و سرمایه انسانی خود را پرورش داده و سپس به دنیا معرفی کند.
میرآبادی خاطرنشان کرد: گمان می کنم در کشور ما به علت وجود مسائل فراوان، فرهنگ و هنر خیلی اولویت نیست؛ اگر هم باشد بسیار ناچیز هست. یک معضل دیگر این است که از یک نفر بی شمار اثر می خرند و بالعکس از یک هنرمند هیچ اثری نمی خرند. بهتر است شرکت ها و ارگان های متفاوت که معمولا فقط از تعدادی هنرمند مشهور کار خرید می کنند، این مبلغ را طوری توزیع کنند که در این چرخه به جای چند نفرخاص، چندین نفر دیگر هم بهره مند شوند.
انتهای پیام/
به نام هنرمندان، به كام ديگران! ، در عرصه هنرهای تجسمی، به جوانان میدان نمی دهند, حراج‌های هنری
گلایه یک هنرمند تجسمی از بی توجهی به صورت های معروف جوانان
واژه های کلیدی: قوانین بین المللی | نمایشگاه | ایرانیان | هنرمند | جوانان | ایرانی | برگزاری | تنظیم | ایران | قوانین | فعالیت