بهترین راه جهت حمایت از تولید چه می تواند باشد؟

تحلیلگران معتقدند با وام دادن نمی توان شغل ایجاد کرد، همان طور که در وقت احمدی نژاد به بیکارهای منزل نشین وام هایی به اندازه ۵ میلیون، ۱۰ میلیون و ۱۵ میلیون تومان داده شد و آنها با این پول ها نمی توانستند شغلی راه بیاندازند.

عبارات مهم : دولت احمدی نژاد – احمدی نژاد
در حال حاضر تولیدکنندگان داخلی، مانع ها زیادی جهت حرکت و توسعه، پیش پای خود می بینند؛ از قاچاق کالا تا سنگ اندازی های بعضی کشورها جلو پای تجار که این امر، موجب کند شدن و غیرقابل رقابتی شدن محصولات داخلی، در کشور شده است هست. در حال حاضر سوالی که وجود دارد، این است که عالی ترین راه جهت حمایت از تولید چه می تواند باشد؟ در این رابطه، میزگردی با حضور محمد اسدیان کارشناس اقتصادی و استاد دانشگاه و محمد اسماعیلی کارشناس اقتصادی، برگزار شد.

بازاریابی با دولت باشد

محمد اسماعیلی، در این خصوص گفت: تولیدکننده زمانی که یک برنامه تجاری دارد و گروهی از افراد را جمع می کند تا تولید را شروع کند، تا حدودی فکر و ذهنش درگیر بازاریابی می شود. اگر دولت بخش بازاریابی و فروش را بگیرد که دغدغه تولیدکننده هست، تولید بهتر می تواند به کار خود ادامه دهد. دولت باید زمینه را فراهم کند که تولیدکننده تحت معیارهای مناسب و با کیفیت های درست تولید کند و بازاریابی از دولت باشد.

احمدی‌ نژاد با وام دادن بدهکار بدون کار ایجاد کرد

چینی ها چه کردند که ما نکردیم

اسدیان نیز عنوان کرد: دولت چین بعد از قحطی ای که در کشورش ایجاد شد، سیاست های اقتصادی خود را عوض کردن داد. آنها بررسی کردند که ببینند قدرت مهم کشورشان در چیست. چین نیروی کار جوان دارد و برنامه ای در جهت ایجاد کار ارزان قیمت ایجاد کردند. چینی ها بررسی کردند که جهت تولید یک خودکار چه هزینه هایی وجود دارد. نخستین هزینه، نیروی انسانی و مواداولیه است که اجتناب ناپذیر خواهد بود. ولی هزینه در بخش های دیگر، هزینه های سرباری است که می توان آنها را حذف کرد، مانند هزینه انرژی، تولید، آب، برق و گاز.

مشکل عمده بعد از تولید است که چگونه بتوان کالا را در بازار فروخت. این به هزینه های برندینگ و بازاریابی برمی گردد. باید بازاریابی در کشور فعال شود. دولت چین به مردم اعلام کرد تا زمانی که تولیدکننده باشید و اشتغال در کشور ایجاد کنید، از معافیت های مالیاتی و حامل های انرژی، می توانید استفاده کنید. در واقع دولت چشم های خود را بست و به جای این که پول نقدی مانند یارانه به مردم بدهد، پول را به کسی داد که بتواند شغل ایجاد کنند.

از طرفی، استاندارد مشخص کرد. تا تولیدکننده به آن استاندارد برسد، خرید تضمین شده است ایجاد می کند. زمانی که دولت، قول خرید تضمینی می دهد، تولیدکننده ای که کالای با کیفیت و استاندارد ارائه می دهد، دیگر دلواپس فروش نخواهد بود.

وظیفه دولت و وزارت امور خارجه است که بخش بازاریابی را فعال کنند. حتی اگر کشور را بخواهیم به دنیا بشناسانیم، باید با اسم محصول بشناسانیم.

هجوم اروپایی ها و آمریکا به صورتی است که همه آن ها بازار کشور عزیزمان ایران را یک بازار بکر می دانند، چون سال ها در تحریم بوده هست، ولی فقط می خواهند به ما محصول بفروشند. هیچ تکنولوژی ای به ما نمی دهند. این کارشناس اقتصادی یادآور شد: در حال حاضر دلارهای نفتی خارج می شود و به جای آن، محصول وارد کشور می شود. دولت می تواند محصول با کیفیت را در دنیا با قیمت پایین تر و قابل مسابقه بفروشد.

برندسازی ضعیف است

اسماعیلی در ادامه گفت: شرکتی که به عنوان یک شرکت تولیدی در هر زمینه ای شروع به کار می کند، اگر بتواند محصولات خود را به یک سطحی از کیفیت برساند و بداند که جهت محصولش بازار فراهم هست، بخش زیادی از تلاش و مشغولیت ذهنی اش که درگیر بازاریابی هست، از بین می رود. با بازاریابی از سوی دولت، فکر تولیدکننده آزاد می شود.

در حال حاضر برندسازی در کشور ضعیف هست. دنیا به جز فرش و پسته ایران، کالای دیگری را نمی شناسند، بنابراین، اگر دولت در این بخش تلاش کند، ظرفیت فکری و انرژی آزاد شده است تولیدکننده صرف بالا بردن کیفیت می شود و قیمت تمام شده است را کم کردن می دهد.

دولت باید تضمین فروش درصدی از کالاها را در کشورهای دیگر بدهد و به نظر می رسد یکی از راه های درست این باشد.

دولت باید معیار ها و استاندارهای کیفیت را اعلام کند و جهت بخش های تولیدی، معافیت هایی قائل شود. سود تولیدکننده زمانی چند برابر می شود که قیمت تمام شده است را پایین آورده و کیفیت زیاد کردن پیدا کند. آن وقت ظرفیت فروشی که دولت جهت من در نظر گرفته، زیاد کردن پیدا می کند.

با وام دادن مسئله حل نمی شود

اسدیان همچنین با اشاره به این که مسئله مهم شرکت های دانش بنیان این است که به این شرکت ها وام داده می شود، گفت: این یعنی نابود کردن یک شرکت دانش بنیان. مجموعه ای از جوانان با ایده خاصی وارد شدند، عنوان روز دانشی دنیا را تولید کردند. مسائل مهم این افراد، نقدینگی و بازار فروش هست. زمانی که وام می دهیم، عملا شرکت را به زمین می زنیم، چون وام دادن مستلزم بازپرداخت است و فردی که وام می گیرد، سپرده ها و گارانتی ها را باید پرداخت کند.

به نظر من دولت و یا حتی نهاد های شخصی باید با این شرکت ها شریک شوند. سرمایه گذارها در کشورهای دیگر به ایده گوش می دهند. اگر به نظر سرمایه گذار ایده مناسب باشد، پول را وارد این ایده می کند.

باید در نظر داشت که شریک بودن با وام دادن متفاوت هست. در وام دادن شما در سود و ضرر شریک نیستید. هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. ولی زمانی که شریک باشید، در سود و ضرر شریک خواهید بود.

افرادی که به تازگی شرکت تاسیس می کنند، نمی دانند که ۵ سال آینده چه اتفاقی رخ خواهد داد، به طوری که ۵ سال دیگر به علت اینکه آنقدر شرکت بزرگ می شود، نمی توانند از بعد مسائل برآیند.

بدهکار بدون کار ایجاد کردیم

اسدیان در ادامه گفت: باید یک فردی یا نهادی باشد که این شرکت ها را راهنمایی کند و به این افراد راهکار ها و اوضاع بازار را نشان دهد و مشاوره دهد. این نهادها باید از روزهای نخست به این افراد کمک کنند. دادن وام تنها ایجاد ضرر می کند.

وی با ذکر مثالی، افزود: در وقت دولت احمدی نژاد، تعداد زیادی بدون کار در کشور داشتیم و وام های زودبازده در این دوران به این افراد داده شد. به نظر من، این بزرگترین خیانت به مردم بود. آن وقت به بیکارهای منزل نشین وام های به اندازه ۵ میلیون، ۱۰ میلیون و ۱۵ میلیون تومان داده می شد. با این پول ها نمی توانستند شغلی راه بیاندازند.

با وام دادن به این افراد، بدون کار بدهکار ایجاد شد، در صورتی که اگر این پول را در حجم بزرگتر استارت آپ ها و شرکت های بزرگ استفاده می کردند، شرکت های بزرگ و کارخانه های بزرگ، افراد بدون کار را سرکار می بردند. ولی با وام دادن به این افراد، بدون کار بدهکار ایجاد کردند. اسدیان متذکر شد: ۵ میلیون یا ۱۰ میلیون تومان جهت فردی که یک سال بدون کار هست، پولی نیست. نخستین کاری که می کند، این پول را جهت رفع نیازهای روزانه خود استفاده می کند.

اگر بخواهیم تولید موفقی در کشور داشته باشیم، باید به سمتی برویم که حمایت های قانونی دولت، پشت این قضیه قرار بگیرد. خود دولت تولیدکننده نباشد.

با وام دادن نمی توان شغل ایجاد کرد؛ همان طور که در وقت احمدی نژاد به بیکارهای خانه‌نشین وام‌هایی به اندازه ۵ میلیون، ۱۰ میلیون و ۱۵ میلیون تومان داده شد و آنها با این پول‌ها نمی‌توانستند شغلی راه بیاندازند.

گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: khabaronline.ir

واژه های کلیدی: دولت احمدی نژاد | احمدی نژاد | شرکت تولیدی | بازاریابی | بازاریابی | محصولات | اقتصادی | محصول | بازار | انرژی | میلیون