اطلاعیه سایت
طبق فرمایشات مقام معظم رهبری، یک کار سینمایی و بصری میتواند به اندازه هزاران کتاب در فهماندن یک واقعه نقش داشته باشد.
به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ وقتی ارزش‌ها را به قیمت لودگی و طنز های سخیف به حاشیه می‌رانیم، همین میشود که جای خالی یک اثرِ جامع و دقیق در زمینه واقعه غدیر به وضوح احساس میشود. غدیری که در اصل بزرگترین، بالاترین و شریف ترین عید تاریخ اسلامی شیعیان است.
هرچه از اوایل انقلاب فاصله میگیریم ، آمار فیلم هایی با درون مایه تاریخی ، که بازگو کننده تاریخ صدر اسلام است کم کردن می یابد ، درصورتی که هجمه های داخلی و خارجی روز به روز شدیدتر میشود و باید زیاد در این زمینه کار شود .
ما همگی نسبت به دین اسلام ارادت و مسئولیت هایی داریم که یک وجه ادایِ دِین آن کارکردن در حوزه سینمای تاریخی-مذهبی و شناساندن این دوره ی مهم(تاریخ صدر اسلام تا هم اکنون) به اقشار متفاوت جامعه و ارسال آن به بیرون از مرز ها است.
وقتی غدیر در سینما مظلوم باقی می‌ماند
از سینمای تاریخی و شروعِ آن بگوییم و آنکه در حال حاضر جایش با چه فیلم هایی عوض شده است است؟
سینمای تاریخی_مذهبی بعد از انقلاب اسلامی از درون فیلم سازان و حکومت نشأت گرفت و در ابتدای راه هم شروع خوبی داشت، ولی هرچه از اوایل دهه هشتاد به جلو می آییم تعدادشان کمتر میشود که این امر حتی تصویر العمل بعضی از اهالی سینما را در پی داشته است.
عده ای از غربت سینمای مذهبی سخن میگویند عده ای دیگر هم از وارد نشدن کسانی که میتوانند این مجموعه ها را بسازند گله مند بودند و گفته اند ما باید هرساله حداقل یک کار ارزشی و فاخر داشته باشیم و بتوانیم مذهبمان و تاریخمان را به همه دنیا نشان دهیم.
در این میان حرف های دیگری هم به گوش میرسد و یک نتیجه گیری نسبی هم انجام میدهند:
طبق فرمایشات مقام معظم رهبری، یک کار سینمایی و بصری میتواند به اندازه هزاران کتاب در فهماندن یک واقعه نقش داشته باشد.
آن هم سخن از ابتذال و فساد در سینمای کشور عزیزمان ایران هست، فسادی که متاسفانه تعداد زیادی هم به این عنوان اعتراف کرده اند و معتقدند سینمایی که فساد در آن رواج پیدا کرده باشد (چه از نظر مادی و چه از نظر اخلاقی) نمی‌تواند روی پا بایستد و آثار فاخر تولید کند.
در ادامه توضیح، هنگامی پای درد و دل دسته‌ای دیگر می‌نشینیم دلایل دیگری می آورند ، اینگونه که در سینمای تاریخی کشور عزیزمان ایران معمولا ساخت فیلم های تاریخی به افراد انگشت شماری محدود شده است است و اگر اقدامی نکنند افرادِ دیگر وارد این عرصه نمیشوند.
فی الحال اگر از این موارد هم گذر کنیم و به آثار تولید شده است بپردازیم مسائل دیگری میبینیم همچون کج فهمی در بعضی آثار تولید شده است و انحراف از حقایق تاریخی که علت آن هم تا حدودی عدمِ حضور اهل فن و صاحب نظران مطرح در این حوزه می باشد.
نگاهی به چند سال اخیر….
به چند سال اخیر که نگاهی بیاندازیم ، به وضوح سر درگمی را در بین اهالی هنر می بینیم که چگونه به جای اندک پرداختی به وقایع تاریخی مانند غدیر و برطرف نمودن شبهات غدیر و دفاع از آن، فیلم هایی میسازند به اسم طنز بی آنکه هیچ نقطه مثبت و چشم گیری داشته باشد و در آن از تمام بازیگران مشهور حتی جهت لحظه ای ایفای نقش استفاده میکنند تا فقط وقت فیلم خود را زیاد کردن دهند.
نکته قابل توجه اینجاست که اگر با یک منتقد سینما به نقد این فیلم ها بپردازیم، متاسفانه این گردهمایی‌ها را به هیچ وجه به عنوان فیلم قبول ندارند و آن را تنها یک نقطه سیاه در کارنامه سازنده آن می‌پندارند.
در انتها امید است با نگاهی به ضروریات یک کشور اسلامی علاوه بر ساخت فیلم در همه ژانر ها به فیلم های تاریخی بهای بیشتری داده شود و باتوجه به سخنان مقام معظم رهبری و توصیه های ایشان که معتقدند یک کارسینمایی و بصری به اندازه هزاران کتاب در مورد یک واقعه میتواند در فهماندن آن نقش داشته باشد و هر لحظه سینما را به عنوان هنری انسان ساز و ابزاری راهبردی و تاثیر گذار دانسته اند عوض کردن رویکرد انجام دهیم و از مسئله غدیر و امامت حضرت علی (ع) و حوادث بعد از آن به شدت حمایت کنیم و شاهد آثار فاخر و ارزشمندی از اهالی سینما باشیم.
وقتی غدیر در سینما مظلوم باقی می‌ماند
انتهای پیام/
واژه های کلیدی: انقلاب اسلامی | سینمایی | سینمای | سینما | تاریخ | ایران | اسلام | تاریخی | اسلامی