بازیگر شدن آرزویی است که در ذهن بسیاری از افراد جا خوش کرده و شهرتی که در پی آن می‌آید، میل رسیدن به این آرزو را زیاد می‌کند.

به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ بازیگری و بازیگر شدن آرزویی است که در ذهن بسیاری از افراد جا خوش کرده و شهرتی که در پی بازیگری می آید، میل رسیدن به این آرزو را در دل افراد زیاد می کند.

عبارات مهم : آموزشگاه – بازیگری
میل به بازیگری تنها معطوف به بزرگسالان نمی شود و کودکان بسیاری نیز هستند که علاقه به بازیگری دارند و می خواهند خود را در قاب دوربین تماشا کنند.

بازیگری حرفه ای است که خیلی ها فکر می کنند در آن متبحر هستند؛ در حالی که واقعیت این نیست و بازیگری را می توان یکی از سخت ترین مشاغل به حساب آورد. به چه دلیل که هنر پیشه شدن تنها آن چیزی نیست که ما از ییرون می بینیم.

یک بازیگر جهت درست بازی کردن نقش خود ملزم به آن است که قواعدی را بلد باشد. قاعده هایی که از درک حس فراتر رفته و به تکنیک می رسند. یک بازیگر خوب باید با مفاهیمی چون اندازه قاب و جای دوربین آشنا باشد و بتواند خود را جلوی دوربین پیدا کند.

حال پرسش این است کودکانی که علاقه به بازیگری دارند، چطور می توانند این مفاهیم را بیاموزند و خود را در قاب جادویی سینما محک بزنند و اصلا این که فرزند ها چگونه می توانند بازیگری کنند؟

کودکان بازیگر استعداد عجیبی در باورپذیر کردن نقش هایشان دارند و بازی هایی که از خود بروز می دهند بجا و به اندازه هست. خوب بودن بازی آن ها به این علت است که تلاشی جهت تظاهر کردن نمی کنند و همه چیز را واقعی جلوه می دهند.

اما توجه به این توصیه هم خالی از لطف نخواهد بود که هر کودکی استعداد بازیگری ندارد و در این مسیر تنها علاقه ملاک نیست و استعداد و علاقه باید به موازات هم پیش بروند. به چه دلیل که تنها کودکانی که در این زمینه استعداد دارند، قادر خواهند بود جلوی دوربین به ایفای نقش بپردازند.

برای کودکی که به حرفه بازیگری علاقه دارد، ابتدا باید استعدادش را در این خصوص ارزیابی کرد و دید که چقدر قادر به ایفای نقش بر روی صحنه تئاتر یا جلوی دوربین های سینما خواهد بود و این کاری نیست که والدین از عهده اش بر بیایند، به چه دلیل که اغلب مادر و پدرها گمان می کنند که فرزندشان از استعداد بازیگری برخوردار هست.

بعد از آن که استعداد بازیگری در کودک شناسایی شد، نوبت به آن می رسد که شرایط زیستی، جغرافیایی و اجتماعی کودک مد نظر قرار داده شود. به این معنا که خیلی از فرزند ها شرایط بازیگر شدن را ندارند. جهت مثال منزل آن ها دور از شهرهایی است که در آن ها فیلمسازی اتفاق می افتد،یا پدر و مادر هایشان سر کار می روند و هنگامی برایشات نمی ماند که کودک خود را سر صحنه های فیلم ببرند و یا هزار مانع دیگر که به کودک اجازه بازیگری نمی دهد.

پس از آن که شرایط کودک ارزیابی شد و به احتظ محیطی و موقعیتی مشکلی جهت ایفا نقش در فیلم ها نداشت، باید کودک را از لحاظ رفتاری بررسی کرد و دید که شخصیت کودک جهت بازیگری مناسب است یا نه، جهت مثال کودکان خجالتی هیچ گاه نمی توانند بازیگر شوند، چون از اجرا حرکات نمایشی و شاید حتی حرف زدن با عوامل فیلم شرم زده می شوند.

پس از آن که شرایط کودک ارزیابی شد و به لحاظ محیطی و موقعیتی مشکلی جهت ایفای نقش در فیلم ها نداشت، باید کودک را از لحاظ رفتاری بررسی کرد و دید که شخصیت کودک جهت بازیگری مناسب است یا نه. جهت مثال کودکان خجالتی هیچ گاه نمی توانند بازیگر شوند؛ چون از اجرای حرکات نمایشی و شاید حتی حرف زدن با عوامل فیلم شرم زده شوند.

بعد از طی شدن این مراحل و بررسی شاخصه های محیطی و رفتاری کودک، حال وقت آموزش دیدن فرا می رسد. کودک جهت آن که برابر دوربین قرار بگیرد، باید آموزش ببیند و آگاه باشد که چه کار می کند.

برای آموزش دیدن کودک با استعداد را باید در کلاس های معتبر آموزش بازیگری عضویت کرد و در این مرحله با نظارت دقیقی که بر روی کودک قرار دارد، کمک کرد تا کودک به سطح قابل قبولی از بازیگری برسد.

البته در مسیر آگاه شدن کودک تنها کلاس رفتن شرطی کافی تلفی نمی شود و جهت آن که کودک از ابتدا با استعداد بزرگ شود، باید بسترهای فرهنگی را جهت وی مهیا نمود و با ارزیابی آگاهانه کتاب ها و فیلم هایی را در اختیار کودک قرار داد.

معاشرت کردن با دیگران هم به بازیگری کودک می تواند کمک بسزایی کند؛ به چه دلیل که هرچه کودک عنصرهای زیادی را اطراف خود مشاهده کند و قوه تخیل و خلاقیتش زیاد کردن یابد، به همان نسبت دنیا بینی اش از پدیده های اطراف بهتر می شود و هرچه این دنیا بینی بهتر باشد، راحت تر و روان تر می توان بازیگری کرد.

اکنون بعد از اینکه دوره آموزش کودک با موفقیت سپری شد، او آمادگی حضور در عرصه فیلمسازی را دارد، ولی چگونه باید به این عرصه وارد شود.

برای آن که کودکی بتواند به قاب جادویی راه یابد، باید به عوامل سازنده آن فیلم معرفی شود و این کار یا از طریق فراخوان های بازیگری صورت می گیرد یا این که کودک در زمانی که مشغول به آموزش هست، با افرادی آشنا خواهد شد که آنها راه وی را جهت ورود به دریچه سینما هموار می کنند و یا خود آموزشگاه بازیگری به معرفی کودک خواهد پرداخت.

اما باید مطلع بود که این مسیر وقت بر است و ممکن است سال ها به طول بیانجامد و در این موضوع، مقوله شانس هم تا حدی اهمیت دارد و نباید از آن غافل شد.

انتهای پیام/