اطلاعیه سایت
ایالات متحده آمریکا در مسیری پیش می رود که بسیاری از ایالت های مهم آن هم اکنون خواستار استقلال و جدایی هستند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، تلاشها یا خواسته تجزیه از ایالات متحده از زمان تولد این کشور یکی از ویژگیهای سیاست این کشور بوده است.
برخی تجزیه طلبی را حقی طبق قانون اساسی و دیگران حق طبیعی انقلاب دانستهاند.
دادگاه عالی ایالات متحده تجزیه یک طرفه را مخالف قانون اساسی حکم کرده است ولی چنین نظر داده است که انقلاب یا رضایت ایالات میتواند منجر به تجزیه موفقیت آمیز شود.
یک جنبش مهم تجزیه طلبانه در جنگ داخلی آمریکا شکست خورد. در ۱۸۶۰ و ۱۸۶۱ یازده مورد از ۱۵ ایالات جنوبی که در آنها برده داری مجاز شمرده شده بود، از ایالات متحده اعلام جدایی کرده و با یکدیگر به عنوان ایالات مؤتلفه آمریکا متشکل شدند این کشور در ۱۸۶۵ پس از شکست جنگی به ایالات شمالی فروپاشید.
نظر سنجی ۲۰۰۸ زاگبی اینترنشنال نشان داد که ۲۲ درصد آمریکاییها معتقد بودند که هر ایالت یا منطقهای حق دارد به صورت صلح آمیز جدا و تبدیل به یک جمهوری مستقل شود طی سال ۲۰۱۲ طومارهایی به وب سایت کاخ سفید ارسال شد و در آنها خواسته شد که به هر یک از ۵۰ ایالت اجازه جدایی داده شود. درخواست استقلال ایالتهای تگزاس، کارلوینای جنوبی، جورجیا، لوئیزیانا، میسوری، تنسی، کارولینای شمالی، آلاباما، اوکلاهما و اوهایو بیش از ۲۵ هزار امضا داشت.
به این ترتیب دولت موظف شد به درخواست آنها جواب بدهد. نزدیک به ۷۰۰ هزار نفر این طومار را امضا کردند که تنها معادل ۲ دهم درصد جمعیت آمریکا است طومار استقلال تگزاس با ۱۱۸ هزار امضا بیشترین تعداد امضا را در میان ایالات داشت اما این رقم هم کمتر از نیم درصد جمعیت تگزاس است ایالتهایی که این طومار در آنها از بیشترین حمایت برخوردار بود همگی جز ایالاتی بودند که بیشترین گرایش را به میت رامنی، رقیب باراک اوباما نشان دادند.
پنج سال بعد از صدور اعلامیه استقلال آمریکا در سال ۱۷۷۶ پیمان اتحادی میان ۱۳ ایالت پیشگام به امضا رسید و به تدریج با تصور و خرید سرزمینهای دیگر تعداد ایالتهای متحد افزایش یافت اما کمتر از یک قرن بعد در سال ۱۸۶۰ که لینکلن رئیس جمهور جدید به دنبال لغو برده داری بود، ایالت کارولینای جنوبی از ایالات متحده جدا شد و به دنبال آن چند ایالت دیگر اعلام استقلال کردند این ایالات که نام «ایالات مؤتلفه آمریکا» برخود نهاده بود سال ۱۸۶۵ از ایالات شمالی شکست خوردند و به اتحاد بازگشتند با این حال سودای جدایی طلبی همواره در ایالت متحده وجود داشته در سال ۲۰۱۲ روزنامه آلمانی دی ولت نوشت در هر یک از ۵۰ ایالت آمریکا گروهی از شهروندان خواستار جدایی از دولت فدرال بدون وقوع جنگ داخلی هستند تگزاسیها در رأس فهرست جدایی طلبان هستند که باور دارند همه نیازهای دولت فدرال اعم از غذا، لباس و نیرو را آنها تأمین میکنند اما به اندازه هزینه، منافع بدست نمیآورند.
آنها با استناد به اعلامیه استقلال آمریکا استدلال میکنند هر زمانی که حکومت به یک رژیم ویرانگر تبدیل شود مردم حق دارند آن را تغییر دهند یا با نابودی آن حکومت جدیدی برپا کنند.
برخی ایالتها در سه دهه اخیر فعالیتهایی انجام دادهاند که به منزله تحرکات جدایی طلبانه میتوان قلمداد نمود در ادامه به لیست این نوع فعالیتها اشاره میگردد.
جدایی طلبی کالیفرنیا: برخی گروههای مردمی فعال در این ایالت خواهان استقلال آن از ایالات متحده هستند، آنها یک نشست در حمایت از جدایی طلبی در ۱۵ آوریل ۲۰۱۲ برگزار نمودند تا در مورد پیشرفت هدف خود به بحث و گفتوگو بنشینند.
جورجیا: در اول ماه آوریل ۲۰۰۹، سنای ایالتی جورجیا قطعنامه ۴۳- ۱ را تصویب نمود که براساس آن ایالتها میتوانستند از اجرای قوانین فدرال سرباز زنند.
در این قطعنامه همچنین اعلام شد که اگر کنگره برخی اقدامات به مانند محدود ساختن تسلیحات یا مهمات را اجرا نماید، دولت ایالت متحده دیگر وجود نخواهد داشت.
هاوایی: جنبش خود مختاری هاوایی دارای برخی گروههای فعال است که تاکنون توانستهاند امتیازاتی را از ایالات هوایی کسب نمایند برای مثال در مارس ۲۰۱۱ عبارت معاهده الحاق از یک تندیس حذف کردیم.
کارولینای جنوبی: در ماه می ۲۰۱۰ گروهی با عنوان جمهوری سوم کالمتو در کارولینای جنوبی اعلام موجودیت نمود عنوان این گروه اشاره به این واقعیت بود که ایالات مذکور دوبار تاکنون اعلام استقلال کرده است یک بار در سال ۱۷۷۶ و بار دیگر در سال۱۸۶۰ این گروه به مانند گروه جمهوری دوم ورمونت بوده و اعلام داشته که هدفش استقلال وآزادی کارولینای جنوبی و عدم ورود به هر سیستم فدرال دیگر است.
جنبش جدایی طلبی تگزاس:گروه جمهوری تگزاس فعالیتهای مجادله برانگیز خود را در اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز نمود این گروه به فعالیتهای خود ادامه میدهد.
در سال ۲۰۰۹ ریک پری فرماندار تگزاس، دریکی از نشستهای حزب جمهوری خواه مسئله جدایی را مطرح نمود و اعلام داشت تگزاس مکانی منحصر به فرد است وقتی در سال ۱۸۴۵ وارد ایالات متحده شدیم یکی از مسائل این بود که هرگاه بخواهیم میتوانیم از آن خارج شویم امیدوارم که آمریکا و بالاخص واشنگتن بدین مسئله توجه داشته باشند اگر واشنگتن به تحقیر مردم آمریکا ادامه دهد چه کسی میداند که در آینده چه چیزی ممکن است رخ دهد؟
ورمونت: جمهوری دوم ورمونت که در سال ۲۰۰۳ تأسیس گردید شبکه متشکل از چندین گروه است که خود را به عنوان شبکه شهروندان غیر خشونت طلب و نیز یک اتاق فکر مخالف با استبداد آمریکای شرکتی و دولت ایالات متحده معرفی مینماید.
این شبکه سعی دارد از طرق صلح آمیز ایالت ورمونت را بار دیگر مستقل ساخته و در نهایت ایالت متحده را تجزیه نماید.
این گروه همکاری نزدیکی با مؤسسه میدلبوری دارد در سال ۲۰۰۴ و پس از برگزاری نشستی در ایالت ورمونت تأسیس شد. در ۲۸ اکتبر ۲۰۰۵ فعالین این جنبش کنفرانس استقلال ورمونت را برگزار نمودند اولین گردهمایی ایالتی در مورد جدایی از ایالات متحده پس از اینکه کارولینای شمالی در ۲۰ می ۱۸۶۱ تصمیم به استقلال گرفت.
این فعالین همچنین در نشستهای جدایی طلبانه ملی که در سال ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ توسط مؤسسه میدلبوری برگزار شدند نیز شرکت نمودند.
در این نشستها دهها گروه از سراسر آمریکا حضور یافتند.
جمهوری لاکوتا: برخی از ساکنین لاکوتا در مونتانا ویومنگ، نبراسکا، داکوتای شمالی و داکوتای جنوبی یک جمهوری تشکیل دادند تا استقلال ملتی را بدست آورند که همیشه دارای حاکمیت ملی بوده و به میل خود به ایالات متحده نپیوسته است بنابراین آنها در حقیقت خود را جدایی طلب نمیدانند.
وی آنچه را که پیش از بقیه موارد ساکنان کالیفرنیا را از حکومت مرکزی ناراحت و خشمگین کرده سیاستهای مالیاتی عنوان کرد. مارلین میگوید: به لحاظ تاریخی دلایل زیادی برای جدایی کالیفرنیا وجود دارد زیرا این ایالت بیش از ظهور ایالت متحده آمریکا وجود داشته و تا سال ۱۸۵۰ میلادی مستقل بوده است تا اینکه بدون دریافت دیدگاه مردم به ایالات متحده ضمیمه شد.
وی افزود: ما امیدواریم که از کمک روسیه و دیگر کشورها در این راه برخوردار شویم و پس از آنکه در همه پرسی پیروز شدیم جامعه جهانی ما را به رسمیت بشناسد.
این فعال آمریکایی گفت: ما اگر مستقل شدیم سیاست خارجه صلح طلبانهای خواهیم داشت و سیاست قلدری بینالمللی را که دولت آمریکا در پیش گرفته کنار خواهیم گذاشت.
تگزاس پیش از این نیز در سال ۱۸۶۱ یعنی ۱۵۵ سال پیش از ایالات متحده جدا شد و به عضویت ایالات مؤتلفه آمریکا درآمد گروهی که با شکست در جنگ داخلی آمریکا تگزاس را مجددا مجبور به عضویت در ایالات متحده کرد.
اکنون به نظر میرسد که تاریخ در حال تکرار خود است چرا که با به جریان افتادن جنبش ناسیونالیست تگزاس احتمال تکرار این مسئله به زودی وجود خواهد داشت.
دنیل میلر رئیس این جنبش روز جمعه با انتشار بیانیهای در این باره اعلام کرد پیروزی حامیان خروج از اتحادیه اروپا در انگلیس درها را برای تگزیت و داشتن مکالمهای بزرگانه درباره استقلال و رأی نهایی مردم باز کرد.
با کسب ۲۶۱ هزار و ۲۳۱ حامی در وب سایت رسمیاش جنبش ناسیونالیست تگزاس از مردم این ایالت خواسته تا باز هم به این جنبش بپیوندند و فشار را بر گرگ ابوت، فرماندار این ایالت جهت فراهم کردن مقدمات رأی استقلال از آمریکا افزایش دهند.
به گفته میلر، تگزاس با داشتن اقتصادی به ارزش ۱٫۶ تریلیون دلار در صورت جدایی از ایالات متحده در بین ۱۰ اقتصاد برتر جهان جای خواهد گرفت.
من معتقد هستم که هر ایالت یا منطقهای میتواند به صورت صلح آمیز از آمریکا جدا شده و تبدیل به یک جمهوری مستقل گردد. موافق ۲۲ درصد مخالف ۷۳ درصد بدون نظر ۵ درصد درصد موافقین در میان جوانان ۱۸ تا ۲۵ ساله ۴۴ درصد.
جدول موافقین و مخالفین سیستم سیاسی کنونی آمریکا من معتقد هستم که سیستم آمریکا کارایی خود را از دست داده است و نمیتوان با سیستم سیاسی و انتخاباتی سنتی دو حزبی آن را بهبود بخشید. موافق ۴۴ درصد مخالف ۵۳ درصد بدون نظر ۳ درصد
براساس نظر سنجی انجام گرفته توسط موسسه راسموس rasmusseکه در سال ۲۰۱۲ انجام گرفته در حدود یک چهارم مردم آمریکا معتقد هستند که ایالت ها می توانند از آمریکا جدا شوند .
به گفته اسکات راسموس موسس و رئیس موسسه گزارش های راسموس، گزارش های اخیر نشان می دهند که امریکایی ها نگران جدی و فزاینده در مورد دولت فدرال دارند .
راسموس در مصاحبه با شبکه خبری سی ان بی سی افزود:ما شاهدیم که مردم از جهات مختلفی در مورد دولت فدرال نگرانی دارند .
۵۱ درصد مردم معتقدند که دولت فدرال تهدیدی برای آزادی آنها است.
در سال ۲۰۱۰ زمانی که راسموس این نظرسنجی را برای اولین بار انجام داد و در حدود ۱۴ درصد با حق جدایی طلبی ایالت ها موافق بودند .سال بعد این رقم به ۲۱درصد رسیده و در سال ۲۰۱۲ ،۲۴ درصد موافق حق ایالت ها برای جدایی طلبی هستند ،بر اساس نظر سنجی تنها ۳۴ درصد افراد بالغ ساکن در آمریکا دولت را حامی و حافظ حقوق فردی می دانند.
برخی از کارشناسان بر این باورند که شواهد موجود نشان می دهد مردم آمریکا به اقدامات جدایی طلبانه رغبت کمی دارند.
آنها با اشاره به درخواست استقلال در ایالت های تگزاش ،کارولینای جنوبی ،جورجیا ،لوئیزیانا ،میسوری ،تنسی،کارولینای شمالی ،الباما،اوکلاهاما و اوهایو که در مجموع بیشتر از ۷۰۰ هزار نفر آنها را امضا کرده بودند معتقدند این آمار در مقایسه با جمعیت ۳۱۲ میلیونی امریکا بسیار نا چیز است .
تیل کارن ،استاد دانشگاه در کارولینای شمالی ،معتقد است امضا کنندگان این درخواست ها به دنبال جدایی نیستند ، این کار تنها نارضایتی خود را از عملکرد دولت بیان می کنند .
در مقابل برخی دیگراز تحلیلگرلان پدیده جدای طلبی را جدی می دانند.
آنها با استناد به فعالیت های تجزیه طلبی معاصر در ایالت متحده آمریکا از جمله جمهوری تگزاس (نوین)،جمهوری کاسکادیا (متشکل از قسمت هایی از غرب آمریکا و کانادا ) حرکت استقلال و خود مختاری هاوایی ،حرب استقلال طلبان آلاسکا ،جمهوری ورمونت دوم و لیگ جنوب(ایالات سابق موتلفه )معتقدند جنبش بیداری آمریکا سربرآورده است و مانند آتشی زیر خاکستر ممکن است در آینده نزدیک منفجر شود .
توماس چیتم تحلیلگر نظامی آمریکا در سال ۱۹۹۶ در کتاب خود جنگ داخلی دوم فروپاشی امریکا ،پیش بینی کرد این کشور نهایتا به سه بخش :سفید شمالی ،سیاه و سفید جنوبی و اسپانیایی زبان جنوب غرب تقسیم شود.
نتیجه اینکه نباید ساده از کنار این موضوع گذشت، هرچند که تاکنون مقامات فدرال تمایل به استقلال ایالات را تجزیه طلبی عنوان و آن را مهار کرده اند.
اما این احتمال وجود دارد که تحولات ناگهانی و عمده سیاسی و اقتصادی باعث گسترش موج جدایی طلبی در ایالات شود و اوضاع را از کنترل کاخ سفید خارج نماید.
شاید تگزاسی ها که تاکنون زندگی زیر شش پرچم را تجربه کرده اند (اسپانیا ۱۵۱۹-۱۶۸۵-فرانسه ۱۶۸۵-۱۶۹۰،مکزیک ۱۸۲۱ تا ۱۸۳۶ –جمهوری تگزاس ۱۸۳۶ تا ۱۸۴۵ –ایالات موتلفه آمریکا از سال ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ و ایالات متحده امریکا )نخستین ایالت مستقل می باشند .