خدایا گرچه من غرقاب دردم                             برای تشنگان کاری نکردم صغیران را همه بی تاب دیدم                            صدای العطش هرجا شنیدم دگر از بودن خود شرم دارم                               که آبی بهر این طفلان ندارم مرا لب تشنگان دامن گرفتند                             توان و تاب را از من گرفتند ز یک سو تشنه لب گلزار زهراست                     به یک سو آب هم محصوراعداست یتیمان را ز غم لبها به جان است                     ...