اطلاعیه سایت
اختلال طیف اوتیسم (درخودماندگی )(Autism spectrum disorder یا ASD) یک ناتوانی پیشرفتی است که باعث چالش‌های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری می‌شود و به نظر می‌رسد که شیوع آن رو به فزونی است. در سال ۲۰۱۴ از هر ۴۵ کودک، یک نفر مبتلا به این بیماری تشخیص داده شده است که این آمار در سال ۲۰۱۰، یک در شصت و هشت و در سال ۲۰۰۰، یک در صد و پنجاه نفر بود.
چگونه بیماری اوتیسم را بشناسیم
بر اساس آمار مرکز کنترل و پیش گیری، والدین کودکان مبتلا به ASD در اکثر موارد، قبل از یک سالگی فرزندشان متوجه مشکلات پیشرفتی می‌شوند. معمولا کودکان در ۶ ماهگی، نشانه‌هایی از توانایی‌هایشان در مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و حرکتی نشان می‌دهند.
رئیس انجمن پزشکان اطفال آمریکا گفت: بسیاری از تحقیقات نشان دادند که اقدام هر چه سریعتر در مقابل یک مشکل پیشرفتی، مانند اوتیسم، شانس کودک را افزایش می‌دهد. با این که ندانسته‌های فراوانی داریم اما می‌دانیم که معاینه مفید است و هرچه زودتر اقدام کنیم بهتر است.
اعضای کارگروه گفتند که مخالف معایناتی که به طور معمول چکلیستی از سوالات از والدین راجع به رفتار کودکشان است، نیستند. در واقع، مدارک کافی دارند که کارآمدی معاینات در کودکان بین ۱۸ تا ۳۰ ماه را برای تشخیص اوتیسم نشان می‌دهد. همچنین یادآور شدند که به نظر نمی رسد خطری بابت معاینات و آزمایش ها کودک را تهدید کند.
بدون مطالعات وسیع و کنترل شده، نمی‌توان گفت که آیا این پرسشنامه‌ها می‌توانند کمکی به داشتن آمار کامل مبتلایان بکنند .
با این وجود، انجمن متخصصین اطفال آمریکا، روش‌های متفاوتی را به جای دستورالعمل‌های عملی‌ای که در سال ۲۰۰۷ ارائه شد و روال را، معاینه تمام کودکان برای اوتیسم قرار داد، پیشنهاد می‌کنند. یعضی از متخصصین اطفال میگویند، این دستورالعمل‌ها آنقدر مهم هستند که جدا از توصیه‌های کارگروه، این چنین معایناتی را اکثر بیمه‌های درمانی پوشش خواهند داد.
مطالعات نشان می‌دهند که معاینات دقیق هستند و همچنین تحقیقی دیگر نشان می‌دهد که شروع درمان هرچه سریعتر بیماران مبتلا به اوتیسم مفید است.
البته بعضی از متخصصین، جامعیت این مطالعات را زیر سوال بردند و گفتند که تحقیقات انجام شده می‌توانند از نمونه‌های آماری کوچکی استفاده کرده باشند و نمونه‌های خود را به شکل تصادفی انتخاب نکرده باشند. در هر صورت این یافته‌ها به تنهایی کافی نیستند و نشان نمی‌دهند که معاینات حتما به اقداماتی منجر می‌شوند که باعث بهبودی سلامت کودک شوند. اما جدا از این گروه، سایر متخصصین این نکات را نادیده می‌گیرند و گفتند: جامعه‌ی علمی همواره از معاینه‌ی کودکان برای اوتیسم، بدون در نظر گرفتن خطر‌های احتمالی پشتیبانی کرده است. اما توقعات کارگروه بیش از حد است. مطالعات نشان داده‌اند که معاینات در تشخیص‌ها موثرند. و تشخیص زودتر یعنی شروع درمان سریعتر، که باور داریم به علت انعطلف پذیری ذهن کودکان در آن برهه‌ی زمانی، تاثیر آن نیز بیشتر است. این دلایل برای اعلام معاینات جهانی اوتیسم کافی است.
بعضی از متخصصین گفتند که اگر پزشکان اطفال، تمام بیمارانشان را برای اوتیسم معاینه نکنند، احتمالا به سادگی، از تشخیص اوتیسم زود هنگام باز بمانند. به خصوص در کودکانی که بیشتر محتمل است تا از خدمات درمانی محروم بمانند.
این در حالی است که تحقیقات نشان دادند اگر کودکان سفید پوست باشند یا سطح خانواده‌ی آن‌ها متوسط یا بالاتر باشد، احتمال تشخیص و درمان برای آن‌ها بیشتر است. اگر مسؤولیت توجه به علائم و اقدام برای معاینه را به عهده‌ی خانواده‌ها و پزشکان بگذاریم، این بی عدالتی می‌تواند بدتر شود.
خانواده‌ای که از توانایی مالی بالا و تحصیلات عالی بهره‌مند است، سریعتر متوجه علائم می‌شود و راحت‌تر از خانواده‌ای که چنین توانایی‌هایی را ندارد می‌تواند برای انجام معاینات پافشاری کند، البته این در صورتی است که خانواده‌های ضعیف هم به دنبال انجام معاینات باشند.
پزشکان باید نگران بیماری باشند که دارند به او خدمت می‌کنند. اگر والدین دانش کافی برای تشخیص علائم ندارند یا به طور کلی کم درآمد هستند، به جای آن که از انجام سر باز کنند، باید به دنبال بیشتر کردن تعداد معاینات باشند. اما کودکانه است که فکر کنیم بیمارانی که معاینه نشده‌اند، درمان نخواهند شد. این نتیجه تنها با فرض آن که معاینات زود هنگام حتما منجر به درمان موثر خواهد شد بدست می‌آید که در خود فرض جای بحث وجود دارد.
این یافته‌ها نشان می دهند که درمان زودتر نتیجه بخش تر است و یکی از روش های نیل به آن انجام معاینات و آزمایشات به موقع می باشد .
چگونه بیماری اوتیسم را بشناسیم