اطلاعیه سایت
حفظ قرآن کریم چه اثراتي دارد؟
حفظ قرآن کریم داراي آثار و بركات زيادي است
قرآن كريم، برترين و بالاترين هديه ي حضرت احديّت به بشر است و حفظ آن يكي از توفيقات بزرگ الهي به حساب مي آيد كه شامل حال هر كسي نميشود. استعداد، آمادگي، لياقت، توفيق، سعادت، عنايت و افاضت باعث ميگردد خداوند متعال، اين نعمت بزرگ را به فرد عطا فرمايد و سعادتمندترين افراد كساني هستند كه پس از حفظ قرآن کریم، آن را از دست ندهند و درون خود را از گنجهاي بيكران قرآن کریم خالي ننمايند.
مداومت در قرائت و حفظ قرآن عامل بسياري از توفيقات و بركات الهي است و كسي كه انس به قرائت، حفظ و تدبّر در مفاهيم و معاني قرآني داشته باشد ترك آن برايش بسيار مشكل مينمايد. با قرآن کریم زندگي زيبا ميشود و جان ميگيرد و آرامش واقعي به منصه ي ظهور ميرسد و بدون قرآن کریم آدمي چون جمادي است متحرك و مرده اي است افقي كه نه روح دارد و نه آرامش واقعي.[۱]
بركات حفظ قرآن کریم:
حفظ قرآن کریم داراي آثار و بركات زيادي است كه درباره ي برخي از آن ها نكاتي قابل بيان است:
۱٫ حافظ قرآن کریم از پاداش معنوي و اُخروي بسيار زيادي بهرهمند ميگردد كه عبارتند از:
الف. هم نشيني با فرشتگان: امام صادق ـ عليه السّلام ـ در اين باره ميفرمايد: «حافظ قرآني كه به آن عمل كند، با فرشتگان پيغامبر و نيك رفتار هم نشين ميگردد.[۲]»
ب. در شمار بزرگان امت جاي گرفتن: امام صادق ـ عليه السّلام ـ ميفرمايد: «اَشراف و بزرگان امّت من، قاريان و حافظان و شب زندهدارانند.[۳]»
ج . ايمني از عذاب الهي: اميرمؤمنان علي ـ عليه السّلام ـ در اين زمينه ميفرمايد: «قرآن را تلاوت كنيد و آن را به خاطر بسپاريد، زيرا خداوند متعال دلي كه قرآن در آن باشد عذاب نميكند.[۴]»
حفظ قرآن مجيد و انس با آن، انسان را در مسير عمل به وحي و بهره جستن از معارف بلند آن قرار ميدهد و در نتيجه او را از آتش دوزخ مصون ميدارد. پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ ميفرمايد: «اگر قرآن در پوستي باشد، آتش بدان نخواهد رسيد.[۵]»
د. آبادي قلب: پيامبر گرامي اسلام ميفرمايد: «كسي كه در درونش چيزي (سوره يا آيهاي) از قرآن نباشد، مانند خانه ي ويران است.[۶]»
چنان كه خانه ي ويران نزد مردم ارزش ندارد، دل تهي از آيات الهي نيز نزد خداوند بيارزش است و از اين روي پيامبر فرموده است: دلي كه از كلام وحي بيبهره باشد، مرده و چون خانه ي خراب و ويران است.
ه . مشمول آمرزش الهي: رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: «كسي كه قرآن را از حفظ بخواند و گمان كند خداي تعالي او را نميآمرزد، در شمار كساني است كه آيات الهي را به تمسخر گرفتهاند.[۷]»
و. پاداش مضاعف: امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: «هر كس در فراگيري قرآن بكوشد و به سبب كمي حافظه آن را به سختي حفظ كند دو پاداش دارد. (پاداشي براي حفظ قرآن و پاداشي براي تحمل سختي آن»[۸].
ز. پذيرفته شدن شفاعت؛ پيامبر عظيم الشأن اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: «هر كه (آن قدر) قرآن بخواند تا حفظ شود، خداوند او را به بهشت داخل خواهد كرد و شفاعتش را درباره ي ده تن از اعضاي خانوادهاش كه آتش بر آن ها واجب شده، ميپذيرد.[۹]»
ح. بالاترين درجات بهشت: پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: «درجات بهشت به تعداد آيههاي قرآن است چون صاحب قرآن داخل بهشت شود، به وي ميگويند بخوان و بالا برو كه هر آيهاي را درجهاي است. پس برتر از درجه ي حافظ قرآن درجهاي نيست.[۱۰]»
ط. دريافت پاداش انبياء: پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود: «اي سلمان،… همانا بعد از انبيا بهترين بندگان نزد خداوند، عالمانند و سپس قاريان و حافظان قرآن. آنان همانند انبيا از دنيا ميروند، همراه آنان از گورها برانگيخته ميشوند، در كنار آنان از صراط ميگذرند و پاداش همانند آنها (از خداوند) دريافت ميكنند.[۱۱]»
۲٫ الف: حفظ قرآن کریم بركات دنيوي نيز دارد كه عبارتند از:
مهمترين اثر حفظ قرآن کریم درك بهتر آن است
هدايت انسان:
تلاوت و انس با قرآن کریم از سفارشهاي مكرّر معصومان ـ عليهم السّلام ـ است و حفظ قرآن کریم به انس با آيات الهي ميانجامد؛ زيرا حافظ قرآن کریم بايد براي تثبيت محفوظات قرآنياش روزي چند بار به قرائت قرآن کریم بپردازد. ائمه ـ عليهم السّلام ـ حافظان قرآن کریم را به تكرار آيات الهي فراخوانده اند و فرمودند: «همان گونه كه شتر بسته شده در يك نقطه ـ چنان چه مورد ديدار پياپي صاحبش واقع نشود ـ جايگاهش را ترك ميكند، محفوظات حافظ قرآن کریم نيز ـ اگر پيوسته مورد مراجعه و تكرار قرار نگيرند ـ از خاطر زدوده ميشوند» بنابراين، حافظ ناگزير است با قرآن کریم انس گيرد و اين هنگام زمينه ي هدايت، سعادت و تعالي فراهم ميآيد. حضرت علي ـ عليه السّلام ـ ميفرمايد: «هيچ كس با قرآن هم نشين نميشود مگر اين كه از كنار آن با افزايش يا كاهش بر ميخيزد: افزايش هدايت يا كاهش گمراهي.»[۱۲]
ب: آرامش روحي:
ياد خدا تأثير بسزايي در روان آدمي دارد و دل در پرتو آن آرام ميگيرد. خداوند متعال ميفرمايد: «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ
الْقُلُوبُ» «آگاه باش كه دلها با ياد خدا آرام ميگيرد.» يكي از نامهاي قرآن، ذكر است. تلاوت و حفظ قرآن کریم نوعي ذكر خداوند است كه انسان در پرتو آن از هجوم بسياري از فشارهاي رواني و اضطرابات دروني مصون ميماند.
ج: نجات از تنهايي:
كتاب بهترين هم نشين تنهايي است و قرآن کریم زيباترين، دقيق ترين، عميقترين و با نفوذترين كتاب شمرده ميشود. امام سجاد ـ عليه السّلام ـ ميفرمايد: اگر همه ي مردم روي زمين از دنيا بروند، تا وقتي قرآن کریم با من است، از هيچ چيز وحشت ندارم.
ه : فهم بهتر قرآن کریم:
مهمترين اثر حفظ قرآن کریم درك بهتر آن است. حافظ به سبب تسلّط بر همه ي آيات، ارتباط آنها را نيك در مييابد و در پرتو آن دركي بهتر و درستتر از قرآن کریم به دست ميآورد.
و: تقويت حافظه:
يكي از امتيازات قرآن کریم آن است كه تلاوت و به خاطر سپردنش سبب تقويت روح و حافظه ي حافظ ميشود. در روايات آمده است كه قرائت قرآن کریم به افزايش حافظه ميانجامد.[۱۳] از آن جا كه حفظ اين كتاب آسماني به تكرار پيوسته و قرائت زياد آن وابسته است، ميتوان گفت حفظ قرآن کریم حافظه را فزوني ميبخشد.[۱۴]
اين بخشي از اثرات حفظ قرآن كريم بود كه به صورت اجمال بيان گرديد و تو خود حديث مفصّل بخوان از اين مجمل.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
۱٫ شهريار پرهيزكار، چگونه قرآن را حفظ كنيم.
۲٫ كاظم گرامي، روش حفظ قرآن كريم.
۳٫ اسماعيل حمزهلو، روش علمي ـ عملي حفظ قرآن كريم.
۴٫ محمود جويباري، آموزش حفظ قرآن.
۵٫ سيد باقر قبانچي، دربارة حفظ قرآن كريم، ترجمه و نگارش ابراهيم احمديان.
پي نوشت ها:
[۱] . جويباري، محمود، آموزش حفظ قرآن، ص ۱۱٫
[۲] . كليني، محمد بن يعقوب، اصول كافي، ج ۴، ص ۴۰۵٫
[۳] . مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۹۲، ص ۱۷۷٫
[۴] . همان، ص ۱۹٫
[۵] . طبرسي، ابوعلي فضل بن حسن، مجمع البيان، ج ۱، ص ۴۵٫
[۶] . هندي، علاء الدين علي بن حسام الدين، كنز العمال، ج ۱، ص ۵۱۲، ح ۲۲۷۶٫
[۷] . نوري، ميرزا حسين، مستدرك الوسائل، ج ۴، ص ۲۶۹٫
[۸] . كليني، محمد بن يعقوب، اصول كافي، ج ۴، ص ۴۰۹٫
[۹] . طبرسي، ابوعلي فضل بن حسن، مجمع البيان، ج ۱، ص ۴۵٫
[۱۰] . مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۹۲، ص ۲۲٫
[۱۱] . همان، ص ۱۷٫
[۱۲] . نهج البلاغه، خ ۱۷۵٫
[۱۳] . همان، ج ۶۶، ص ۲۹۰٫
[۱۴] . حسيني، سيّد مجتبي، سيماي حافظان نور، صص ۴۷ تا ۵۳ و ۶۱ تا ۶۵٫