به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ هر دوره نامنظم‌تر از دوره قبل، هر سال بی‌انگیزه‌تر از سال‌های پیش. می‌پرسید چرا؟ دیگر از این آشکارتر نشانه‌های ضعف را نمی‌شود احساس کرد. قوانین بعضی مواقع سفت و سخت، بعضی مواقع شکننده. هر روز شرایط با گذشته تفاوت می‌کند. یک بار به عکاس اجازه می‌دهند برود از راهروی روبروی استیج، تصویرهای را ثبت کند، ولی بار دیگر همان جا می‌شود منطقه ممنوعه و حراست سالن باید محکم با خبرنگار و عکاس برخورد کند.

مجوزها هم که شده است بهانه الکی جهت از سر باز کردن خبرنگاران. حالا بماند که تقدیری را هم جهت ظاهر سازی در وقت اختتامیه انجام می‌دهند، به جای این کار اجازه انجام وظیفه را از خبرنگاران نگیرند.

خبرنگار می‌خواهد، با اجازه مدیر برنامه یک گروه موسیقی به پشت صحنه برود تا مصاحبه بگیرد، شخصی از یک سمت نامعلومی در ستاد برگزاری جشنواره موسیقی فجر می‌آید و می‌گوید که در قانون جشنواره اجازه مصاحبه در پشت صحنه داده نشده هست. بعد فردای آن روز مصاحبه‌های بعضی رسانه‌هایی که ارتباط نزدیکی با مسئولان برگزاری دارند، انتشار می‌شود که به عنوان نمونه یک خبرگزاری جهت فلان خواننده جشن تولد گرفته هست. فلان رسانه با فلان خواننده گفت و گو کرده است.

لطفا فقط مسئولان جشنواره موسیقی فجر بخوانند!

تفاوت میان این رسانه و آن رسانه چیست. مگر در قانون تبصره‌ای آمده که بعضی رسانه‌ها که روابط خوبی با مسئولان برگزاری دارند به پشت صحنه بروند و بعضی‌ها را راه ندهند.

همه این‌ها در جشنواره موسیقی فجر اتفاق می‌افتد. انتقاد کنید، می‌شوید رسانه ناآگاه. رسانه‌ای که فقط سیاه نمایی می‌کند. رسانه‌ای که مخالف موسیقی است و می‌خواهد از بلندگویش سوء استفاده کند تا به موسیقی ضربه بزند و او را از بین ببرد. رسانه‌ها و صورت های معروف را به جان خبرنگار منتقد می‌اندازند تا دیگر جرئت نکند به مردها یک کلام حرف بزند.

همه باید تعریف و تمجید کنند. بگویند چقدر جشنواره موسیقی گل و بلبل هست. همه چی خوب است و آدم بد منتقد هست. برگه‌ای به خواننده می‌دهند تا از اول تا آخر کنسرت از مسئولان جشنواره تقدیر کند.

بلیت‌هایی که فروش نرفته را به خبرنگار می‌دهند تا در دوردست‌ترین نقاط سالن، کنسرت‌ها را پوشش دهد. همان بلیت‌ها هم با کلی خواهش و یا دعوا می‌دهند.

چند توصیه انتقادی از نحوه برگزاری جشنواره موسیقی فجر وجود دارد که نیاز است نگاهی به آن بیاندازیم.

از برنامه ریزی‌های اجرایی که دیگر نگویید. یک فستیوال دقیقه نودی که جهت ارزان بودن، غیر استاندارد ترین سالن را جهت برگزاری جشنواره گزینش می‌کنند. سالن ایرانیان، تا به حال سالن وزنه برداری بوده هست، ولی چون ارزان هست، محل برگزاری کنسرت گزینش می‌شود. چیدمان صندلی‌های این سالن به شکلی است که ستون‌ها در برابر بعضی از صندلی ها قرار می گیرد و باعث می شود که میدان دید آن شخص محدود شود.

به عبارت بهتر یک مخاطب موسیقی ۷۰ – ۸۰ هزار تومان پول داده هست، تا ستون مقابلش باشد و نتواند گروه موسیقی را کامل ببیند. ولی سخنان حمید رضا نوربخش که سومین دوره دبیری جشنواره موسیقی فجر را تجربه کرده هست، در نوع خود عجیب هست. نور بخش در خصوص سالن ایرانیان به خبرنگار ما گفت: به لحاظ میدان دید، سالن ایرانیان به استاندارد های جهانی نزدیک است.

بخش محتوایی کنسرت‌ها هم که گفتن ندارد از هیجان‌های زیاد خواننده‌ها در وقت کنسرت گرفته تا حرکات موزونی بعضی از تماشاگران.

دیگر داد اهالی موسیقی و مدیر برنامه‌ها هم در آمده هست. در حاشیه یکی از کنسرت خوانندگان، صدرالدین حسین خانی و محسن رجب پور از تهیه کنندگان بنام موسیقی، در حال گفت و گو بودند و از این که فقط چند کنسرت پاپ تمام بلیت‌هایش فروش رفته هست، گلایه می کردند. آن ها سر منشأ مسئله فروش نرفتن بلیت ها را ضعف در تبلیغ و کمبود امکانات می‌دانستند. ولی شاید مسئله جایی دیگر هست. جایی در نزدیکی‌های ستاد برگزاری جشنواره، جایی در نزدیکی دفتر مدیران موسیقی کشور.

از همه این‌ها جالب‌تر تحریفی است که در صحبت‌های یک خواننده می‌شود. زمانی که یکی از خبرگزاری‌ها از محمد علیزاده می پرسد از اجرا در سالن ایرانیان راضی است یا خیر می‌گوید: نه راضی نیستم. جمعیت در سالن پخش شده است بودند و این عنوان حس خوبی به من نمی داد. شاید هم جهت این که بار اولی بود که در اینجا اجرا می‌کردم، چنین احساسی داشتم.

بعد روابط عمومی جشنواره در کانال رسمی جشنواره، خبری کاملا برعکس را از این مصاحبه انتشار می‌کند و می‌گوید که علیزاده از سالن ایرانیان راضی بوده است و فقط از بعضی امکانات این سالن گلایه داشته است.

لطفا فقط مسئولان جشنواره موسیقی فجر بخوانند!

به هر حال این دوره از جشنواره موسیقی هم به آخر رسید. خبری از پیشرفت و کمک به توسعه موسیقی کشور نبود. موسیقی کشور عزیزمان ایران همچنان در راه پر پیچ و خمی است که بقیه برایش طراحی می‌کنند. موسیقی در جاده‌ای می‌رود و مخاطبانش را با خود می‌کشاند به سمتی که انتهایش مشخص نیست.

انتهای پیام/

چند توصیه انتقادی از نحوه برگزاری جشنواره موسیقی فجر وجود دارد که نیاز است نگاهی به آن بیاندازیم.

واژه های کلیدی: برنامه ریزی | محمد علیزاده | برگزاری جشن | خواننده | خبرنگار | جشنواره | ایرانیان | موسیقی | برنامه | مسئولان | خواننده