اطلاعیه سایت
به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت؛ کشور ما دارای امام زادگان بسیاری است که بعضی از آنان به علت قدمت و جاذبهای که
به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ کشور ما دارای امام زادگان بسیاری است که بعضی از آنان به علت قدمت و جاذبهای که دارند، در فهرست آثار ملی میراث فرهنگی ثبت شدهاند، و در ادامه به معرفی دو امام زاده با قدمت بالا که در غار واقع شدهاند میپردازیم.
عبارات مهم : آرامگاه – معرفی کپی برداری با ذکر مرجع بلامانع هست، ولی جهت چاپ مطالب اجازه کتبی مالک سایت و صاحب اثر مورد نیاز است!(مزارات کشور عزیزمان ایران و دنیا اسلام: http://shrines.blog.ir/)
کپی برداری با ذکر مرجع بلامانع هست، ولی جهت چاپ مطالب اجازه کتبی مالک سایت و صاحب اثر مورد نیاز است!(مزارات کشور عزیزمان ایران و دنیا اسلام: http://shrines.blog.ir/)
کپی برداری با ذکر مرجع بلامانع هست، ولی جهت چاپ مطالب اجازه کتبی مالک سایت و صاحب اثر مورد نیاز است!(مزارات کشور عزیزمان ایران و دنیا اسلام: http://shrines.blog.ir/)
امامزادگان سهل بن علی و اهل بن علی
آستان امامزادگان اهلعلی و سهلعلی مربوط به دورانهای تاریخی بعد از اسلام است و در شهرستان ساوه، بخش مرکزی، کیلومتر ۴۰ بزرگراه پایتخت کشور عزیزمان ایران واقع شده است هست. این اثر در تاریخ ۲۷ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۲۲۹ به عنوان یکی از آثار ملی کشور عزیزمان ایران به ثبت رسیده است.
تصویرهای + امام زادههایی در دل غار
این مکان همچنین به امامزادگان سیدباباغار و سیدباب غار نیز معروف است.
به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت؛ کشور ما دارای امام زادگان بسیاری است که بعضی از آنان به علت قدمت و جاذبهای که
امامزاده بابا قدرت
امامزاده باباحسین در فاصله ۳۵ کیلومتری شهر اسفراین قرار دارد. این بنا، مرقد مطهر یکی از نوادگان امام محمد تقی(ع) به نام بابا حسین معروف به بابا قدرت است که در انتهای یک غار طبیعی بنا گردیده است.
تصویرهای + امام زادههایی در دل غار
بنای امامزاده میان غار طبیعى واقع شده است که با دخالت انسان به صورت پلان مستطیل شکلى به طول تقریبى ۴۰ و عرض ۵/۴ و ارتفاع ۵ متر ساخته شده است است و مساحت آن تقریباً دویست مترمربّع میباشد. دیوار این غار با آجر پوشش یافته و گچکاری شده است هست. اتاق مقبره به صورت مربّع و به ابعاد ۵۶/۴×58/4 متر و ارتفاع حدود ۹ متر و داراى گنبدى دو پوش است که از داخل به صورت عرقچینى و از خارج به صورت کلاهخودى است و در ساقه آن چهار پنجره جهت نورگیری احداث شده است هست. تزیینات بکار رفته در این بقعه شامل، طاق نماها و طاقچهها در شیوههاى مدوّر و هلالى و شاخ بزى است.
این غار از شاخصترین اثرهاى تلفیق معمارى با محیط زیست در منطقه است که متعلّق به دورة صفویّه و در سال ۱۳۸۳ به ثبت آثار ملّى رسیده است.
به اعتقاد اهالى، شخصیّت مدفون در بقعه، سیّد حسین بن محمّد بن امام على النقى الهادى(ع) هست. علمای انساب جهت محمّد بن امام هادی(ع) فرزندی به نام حسین ذکر ننمودهاند. تنها بیهقی ذیل سادات ساکن در مرو از اسحاق بن احمد بن علی بن محمّد بن علی بن زید بن حسین بن محمّد یاد نموده و از آن تجلیل به عمل آورده است.
علّت شهرت بقعه به بابا قدرت بدان جهت است که، سازنده آرامگاه شخصى به نام استاد بابا قدرت اسفراینى بود که بقعه به نام او شهرت یافته هست. ولی مؤلّفان کتاب مشاهیر رجال اسفراین نظر دیگری دارند و مینویسند: «وی از سادات و دراویش قرن دهم هجری هست. درویش حسین بن سیّد محمّد مشهور به «بابا قدرت» از معماران بسیار ارزشمند این خطّه نیز بوده است.»
به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت؛ کشور ما دارای امام زادگان بسیاری است که بعضی از آنان به علت قدمت و جاذبهای که
مشهور است که بعد از کشف مقبره احمد بن موسی در کوران به وسیله درویش محمود و درویش احمد در وقت پادشاهی شاه طهماسب صفوی (۹۳۰ هـ . ق) ساختمان آرامگاه احمد بن موسی به وسیله درویش حسین، که در آن وقت به «معمار حسین» مشهور بوده، ساخته شده است هست. از تاریخهایی که بر دربها و منبر مسجد آرامگاه احمد بن موسی حک شده است (۹۵۲ هـ . ق) معلوم میشود که درویش حسین در نیمه دوم قرن دهم هجری میزیسته و میبایست در آن تاریخ حدود ۴۰ تا ۴۵ سال از عمر وی گذشته باشد.
تصویرهای + امام زادههایی در دل غار
منابع:
پایگاه جامع امامزادگان و بقاع متبرکه کشور عزیزمان ایران اسلامی
سایت علمی پژوهشی زیارتگاه های دنیا اسلام
انتهای پیام/
تصاویری از امام زاده های درون غار
کپی برداری با ذکر مرجع بلامانع هست، ولی جهت چاپ مطالب اجازه کتبی مالک سایت و صاحب اثر مورد نیاز است!(مزارات کشور عزیزمان ایران و دنیا اسلام: http://shrines.blog.ir/)
کپی برداری با ذکر مرجع بلامانع هست، ولی جهت چاپ مطالب اجازه کتبی مالک سایت و صاحب اثر مورد نیاز است!(مزارات کشور عزیزمان ایران و دنیا اسلام: http://shrines.blog.ir/)انتهای پیام/
بقعة زیباى این امامزاده در خارج از روستاى دهنة اجاق، در ۴۹ کیلومترى شمال غرب شهر صفى آباد و حدود چهل کیلومتر شهر اسفراین قرار دارد.
بنا، میان غار طبیعى واقع شده است که با دخالت انسان به صورت پلان مستطیل شکلى به طول تقریبى ۴۰ و عرض ۵/۴ و ارتفاع ۵ متر ساخته شده است است که مساحت آن تقریباً دویست مترمربّع مىباشد. دیوار این غار با آجر پوشش یافته و گچکاری شده است هست. اتاق مقبره به صورت مربّع و به ابعاد ۵۶/۴×58/4 متر و ارتفاع حدود ۹ متر و داراى گنبدى دو پوش است که از داخل به صورت عرقچینى و از خارج به صورت کلاهخودى مىباشد و در ساقه آن چهار پنجره جهت نورگیری احداث شده است هست. تزیینات بکار رفته در این بقعه شامل، طاق نماها و طاقچهها در شیوههاى مدوّر و هلالى و شاخ بزى مىباشد. مصالح بکار رفته در آن سنگ، گچ، آهک و ملاط ساروج است.
مدخل اصلى بقعه به اندازه سه پلّکان از شبستان ورودى که همان غار طبیعى هست، ارتفاع دارد. این غار از شاخصترین اثرهاى تلفیق معمارى با محیط زیست در منطقه مىباشد که متعلّق به دورة صفویّه و به شماره ۱۱۰۵ و در تاریخ ۱۷/۵/۱۳۸۳ به ثبت آثار ملّى رسیده است.
به اعتقاد اهالى، شخصیّت مدفون در بقعه، سیّد حسین بن محمّد بن امام على النقى الهادى هست. علمای انساب جهت محمّد بن امام هادی فرزندی به نام حسین ذکر ننمودهاند. تنها بیهقی ذیل سادات ساکن در مرو از اسحاق بن احمد بن علی بن محمّد بن علی بن زید بن حسین بن محمّد یاد نموده و از آن تجلیل به عمل آورده است.
علّت شهرت بقعه به بابا قدرت بدان جهت است که، سازنده آرامگاه شخصى به نام استاد بابا قدرت اسفراینى بود که بقعه به نام او شهرت یافته هست. ولی مؤلّفان کتاب مشاهیر رجال اسفراین نظر دیگری دارند و مینویسند:
«وی از سادات و دراویش قرن دهم هجری هست. درویش حسین بن سیّد محمّد مشهور به «بابا قدرت» از معماران بسیار ارزشمند این خطّه نیز بوده است.»
مشهور است که بعد از کشف مقبرة احمد بن موسی در کوران به وسیلة درویش محمود و درویش احمد در وقت پادشاهی شاه تهماسب صفوی (۹۳۰ هـ . ق) ساختمان آرامگاه احمد بن موسی به وسیله درویش حسین، که در آن وقت به «معمار حسین» مشهور بوده، ساخته شده است هست. از تاریخهایی که بر دربها و منبر مسجد آرامگاه احمد بن موسی حک شده است (۹۵۲ هـ . ق) معلوم میشود که درویش حسین در نیمة دوم قرن دهم هجری میزیسته و میبایست در آن تاریخ حدود ۴۰ تا ۴۵ سال از عمر وی گذشته باشد.»
کپی برداری با ذکر مرجع بلامانع هست، ولی جهت چاپ مطالب اجازه کتبی مالک سایت و صاحب اثر مورد نیاز است!(مزارات کشور عزیزمان ایران و دنیا اسلام: http://shrines.blog.ir/)
بقعة زیباى این امامزاده در خارج از روستاى دهنة اجاق، در ۴۹ کیلومترى شمال غرب شهر صفى آباد و حدود چهل کیلومتر شهر اسفراین قرار دارد.
بنا، میان غار طبیعى واقع شده است که با دخالت انسان به صورت پلان مستطیل شکلى به طول تقریبى ۴۰ و عرض ۵/۴ و ارتفاع ۵ متر ساخته شده است است که مساحت آن تقریباً دویست مترمربّع مىباشد. دیوار این غار با آجر پوشش یافته و گچکاری شده است هست. اتاق مقبره به صورت مربّع و به ابعاد ۵۶/۴×58/4 متر و ارتفاع حدود ۹ متر و داراى گنبدى دو پوش است که از داخل به صورت عرقچینى و از خارج به صورت کلاهخودى مىباشد و در ساقه آن چهار پنجره جهت نورگیری احداث شده است هست. تزیینات بکار رفته در این بقعه شامل، طاق نماها و طاقچهها در شیوههاى مدوّر و هلالى و شاخ بزى مىباشد. مصالح بکار رفته در آن سنگ، گچ، آهک و ملاط ساروج است.
مدخل اصلى بقعه به اندازه سه پلّکان از شبستان ورودى که همان غار طبیعى هست، ارتفاع دارد. این غار از شاخصترین اثرهاى تلفیق معمارى با محیط زیست در منطقه مىباشد که متعلّق به دورة صفویّه و به شماره ۱۱۰۵ و در تاریخ ۱۷/۵/۱۳۸۳ به ثبت آثار ملّى رسیده است.
به اعتقاد اهالى، شخصیّت مدفون در بقعه، سیّد حسین بن محمّد بن امام على النقى الهادى هست. علمای انساب جهت محمّد بن امام هادی فرزندی به نام حسین ذکر ننمودهاند. تنها بیهقی ذیل سادات ساکن در مرو از اسحاق بن احمد بن علی بن محمّد بن علی بن زید بن حسین بن محمّد یاد نموده و از آن تجلیل به عمل آورده است.
علّت شهرت بقعه به بابا قدرت بدان جهت است که، سازنده آرامگاه شخصى به نام استاد بابا قدرت اسفراینى بود که بقعه به نام او شهرت یافته هست. ولی مؤلّفان کتاب مشاهیر رجال اسفراین نظر دیگری دارند و مینویسند:
«وی از سادات و دراویش قرن دهم هجری هست. درویش حسین بن سیّد محمّد مشهور به «بابا قدرت» از معماران بسیار ارزشمند این خطّه نیز بوده است.»
مشهور است که بعد از کشف مقبرة احمد بن موسی در کوران به وسیلة درویش محمود و درویش احمد در وقت پادشاهی شاه تهماسب صفوی (۹۳۰ هـ . ق) ساختمان آرامگاه احمد بن موسی به وسیله درویش حسین، که در آن وقت به «معمار حسین» مشهور بوده، ساخته شده است هست. از تاریخهایی که بر دربها و منبر مسجد آرامگاه احمد بن موسی حک شده است (۹۵۲ هـ . ق) معلوم میشود که درویش حسین در نیمة دوم قرن دهم هجری میزیسته و میبایست در آن تاریخ حدود ۴۰ تا ۴۵ سال از عمر وی گذشته باشد.»
کپی برداری با ذکر مرجع بلامانع هست، ولی جهت چاپ مطالب اجازه کتبی مالک سایت و صاحب اثر مورد نیاز است!(مزارات کشور عزیزمان ایران و دنیا اسلام: http://shrines.blog.ir/انتهای پیام/
واژه های کلیدی: آرامگاه | معرفی | تاریخ | ایران | اسلام | تاریخی | اسلامی | مناطق گردشگری