• خرید کتاب از گوگل
  • چاپ کتاب PDF
  • خرید کتاب از آمازون
  • خرید کتاب زبان اصلی
  • دانلود کتاب خارجی
  • دانلود کتاب لاتین
  • خانه » خبری و خواندنی » نفسی تازه در سینمای کشور عزیزمان ایران به نام خفه گی!

    نفسی تازه در سینمای کشور عزیزمان ایران به نام خفه گی!

    به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت؛ فریدون جیرانی هنرمندی است که کار خود را سال ۱۳۵۱ با بازی در نمایش «عصمت» شروع کرد و

    نفسی تازه در سینمای کشور عزیزمان ایران به نام خفه گی!

    به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ فریدون جیرانی هنرمندی است که کار خود را سال ۱۳۵۱ با بازی در نمایش «عصمت» شروع کرد و سال ۱۳۵۲ در سینمای آزاد مشهد عضو شد. جیرانی حضور در سینمای حرفه‌ای را در سال ۱۳۶۰ با نوشتن فیلمنامه فیلم «آفتاب نشین‌ها» تجربه کرد و در مطبوعات در نقش منتقد نیز فعالیت داشت. او همچنین سردبیری در مجله سینما را در کارنامه خود دارد و در عرصه سینما تجربیات موفقی چون فیلم‌های «قرمز صورتی» و «شام آخر» از سر گذرانده و حالا به فیلم «خفگی» رسیده است.

    فیلمی که توانسته به هماهنگی درستی در وزنه فرم و محتوا برسد، هماهنگی که بارز ترین مصداق آن در یکی از اجزای فرم و صورت فیلم یعنی رنگ نور نمایان هست، جیرانی جهت مخاطب دنیایی را خلق کرده که همه اجزایش در یک راستا جهت رسیدن به فضایی سرد و مالیخولیایی می‌رسد تا شخصیت‌ها در این فضا بهتر بتوانند از خفگی درونیاتشان بگویند و تاثیر بیشتری بر مخاطب بگذارند.

    نفسی تازه در سینمای کشور عزیزمان ایران به نام خفه گی!

    در همین فضا نبود برق و تاریکی مطلق، در منزل هایی که قصه فیلم در آن‌ها روایت می شود خود به شکل یک مفهوم و موتیف در فیلم تکرار می‌شود تا تاریکی ذهن شخصیت‌ها در برابر ارتباط‌های اجتماعی ارزش بهتر و در لایه زیرین و به اصطلاح زیر متن فیلم خود را با زبان سینمایی نشان دهد و تا جایی در روایت داستان جا بیفتد که مخاطب کامل با یاس و افسردگی جاری در شخصیت ها آشنا می شود و به لایه های پنهان و حتی ترسناک شخصیت ها می رسد و این همان توصیه ای که در سینمای کشور عزیزمان ایران سالهاست بسیار کمیاب بوده و هست، به شکلی که در بسیاری از فیلم های سینمای کشور عزیزمان ایران در سال های اخیر آشنایی مخاطب با شخصیت ها تنها از طریق محتوا و دیالوگ ها انجام می گیرد و نه صورت ظاهری و فرم فیلم.

    جدا از این، در فضای وهم و سردی که فیلم به درستی از آن استفاده می کند روایت با انگیزه شخصیت ها جلو می رود و در این میان می توان از همین توصیه پاسخ انتقاد بسیاری را به این فیلم مبنی بر کند بودن ریتم داد که ، این کندی خود نوعی شاخصه و شخصیت در فیلم هست، اتقاقات به کندی در فیلم می افتد ولی این کندی رابطه ی مستقیم با شخصیت هایی دارد که همه آنها از نوعی سرگشتگی خاص زحمت می برند سرگشتگی هایی که کامل از درونیات انها سرچشمه می گیرد، شخصیت هایی که دنیا پیرامونشان سرشار از تضاد های فراوان و پرسش های پیچیده اجتماعی و فلسفی و روان شناختی است که مات مبهوت تنها می توانند به آنها زل بزنند و پاسخی برایشان پیدا نکنند، شخصیت هایی که برون گرایی کمی دارند ودر ذهن ارزش تنها عقده هایی سرکوب شده است در تلاطم و جریان هست، ولی فیلمساز با کارگردانی پخته اش با جزییات تمام، آگاهانه اتفاقات را به قصد به کندی جهت مخاطب تشریح می کند، تا مخاطب هرچه زیاد و محکمتر با شخصیت ها همراه شود، مثال این ادعا سکانس برخورد مسعود با پسر خاله اش است ، دراین سکانس با جزییات و میزانسنی و طراحی صحنه مناسب بافضای فیلم، رابطه و اتفاقات نسیم و مسعود نمایان می شود ولی با ریتمی کند، کندی که در کل جریان فیلم زبانی است که آگاهانه به وی‍‍‍ژگی فیلم تبدیل می شود و شاید جهت مخاطب امروز سینما کمی سخت باشد که باحوصله بنشیند و این نوع فیلم ها راببیند ولی جیرانی با جسارت این ریسک را می کند و پل ارتباطی فیلم اش با مخاطب را این گونه گزینش می‌کند و همین باعث می‌شود مخاطب امروز با این نوع فیلم آشنا شود و به شکلی مخاطب سازی صورت گیرد .

    «خفه گی» در وزنه بازیگری هم کارنامه بازیگرانش را ارتقا داده، الناز شاکردوست و نوید محمدزاده با انبوه نقش های مشابه ارزش را در سینمای کشور عزیزمان ایران را اگر در مقایسه ای کوتاه مورد پرسش قرار دهیم پیشرفت هر دو را می توانیم ببینیم، شاکردوست با ابزاری که این بار فراتر از صورت اش است با صورتی که برایش خلق شده است بسیار بهتر و بدیع از صورت اش جهت ارتباط با مخاطب استفاده کرده و محمد زاده هم در نقش مسعود با آن صورت سنگی و سردش و بازی در نقش بیماری روانی در شخصیت اش به درستی توانسته با دیالوگ‌های کوتاه و آرامش ترسناک چهره‌اش به قاتلی متفاوت و دوست داشتنی در فیلم تبدیل شود.

    شخصیتی که با صورت محمدزاده می توان به لایه ها زیرین و و ترسناک شخصیتش پی برد و این همان توصیه ای است که مخاطب را زیاد و جالب تر به طرف این شخصیت می کشاند و تضاد درونی که در این شخصیت جاری است را بهتر نمایان می کند.

    به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت؛ فریدون جیرانی هنرمندی است که کار خود را سال ۱۳۵۱ با بازی در نمایش «عصمت» شروع کرد و

    «خفه گی» در کل توانسته در بازار سینمای کشور عزیزمان ایران که مخاطب با سلایق متفاوت نمی تواند حق گزینش زیادی در گزینش فیلم داشته باشد، به فیلمی متفاوت تبدیل شود ، فیلمی که مخاطب علاقه مند به فیلم های در فضای وحشت (البته خفگی نمی تواند در ژانر فیلم های وحشت و وحشت گنجانده شود بلکه زیاد فیلمی روان کاوانه است ) و روانشناختی می توانند بعد از سالها در سینمای کشور عزیزمان ایران این نوع فضا را با فیلمی ساختارمند و با کارگردانی درست تجربه کند.

    یادداشت از بهنام صادقی

    انتهای پیام/

    واژه های کلیدی: فریدون جیرانی | سینمایی | سینمای | ترسناک | مخاطب | سینما | تبدیل | ایران

    اشتراک گذاری مطلب

  • کتاب زبان اصلی J.R.R
  • هاردکپی کتاب های تجارت الکترونیک
  • خرید کتاب های هومیوپاتی از آمازون
  • خرید کتاب های حمل و نقل هوایی از آمازون
  • کتاب های بازیهای کامپیوتری اورجینال
  • خرید کتاب های میکرب شناسی از آمازون
  • خرید کتاب زبان اصلی طب اطفال
  • خرید کتاب زبان اصلی باغبانی
  • هاردکپی کتاب های شغل یابی
  • خرید کتاب زبان اصلی فن آوری سوخت
  • هاردکپی کتاب های زیست شناسی
  • تمام حقوق مادی , معنوی , مطالب و طرح قالب برای این سایت محفوظ است - طراحی شده توسط پارس تمز
    ?>