اطلاعیه سایت
هر یک از شب های محرم به نام یکی از شهدا یا شخصیت ها یا وقایعی مرتبط با جریان کربلا نام گذاری شده است است.
حجت الاسلام مرتضی ادیب یزدی سخنران و کارشناس مذهبی و امور دینی در گفتگو با خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛در خصوص نامگذاری هر شب محرم به نام شهدای کربلا گفت: ریشه روایی و مقتلی جهت نامگذاری هر شب محرم به نام شهدای کربلا وجود ندارد ، نامگذاری این شب ها به طور تعیّنی و با گذشت وقت از ناحیهی مدّاحان و ذاکران اهل بیت علیهمالسلام صورت گرفته است و هرشب را به نام یکی از شهدای کربلا نامگذاری کرده اند.
شب اول: مسلم بن عقیل
مسلم، نخستین شهید واقعه کربلاست. شهادت او کمی پیشتر از اتفاق کربلا رخ داده است و شب نخست ماه محرم به پاس فداکاری و جان فشانیهای این سفیر شهید راه سرخ، شب حضرت مسلم بن عقیل نام نهاده شده است هست. مسلم الگوی محبت و وفاست. او عاشقی دل باخته بود که تا آخرین لحظه از علاقه پاک خود به حسین(ع) دست بر نداشت و در اوج بی وفایی کوفیان به مولایش وفادار ماند.
چرا شب های دهه اول محرم را نامگذاری كردند؟
شب دوم: ورود به کربلا
عبارات مهم : واقعه کربلا – شب عاشورا امام حسین(ع) روز دوم محرم سال ۶۱ ه ق به سرزمین کربلا وارد شد. به خاطر همین روز دوم محرم، روز ورود به کربلا نام گذاری شده است هست. روز دوم، نماد پایداری هست. اباعبدالله الحسین(ع) از همان شروع حرکت با حوادث گوناگونی روبه رو شد. از بیوفایی کوفیان گرفته تا تعقیب شدن از سوی سپاهیان دشمن. با این حال از ادامه راه منصرف نشد و هم چنان استواری ورزید. حسین(ع) آموزگار بزرگ پایداری است.
شب سوم: حضرت رقیه(س)
رقیه(س) دردانه سه ساله حسین بن علی(ع) هست. نام مبارک او در بعضی از کتابهای تاریخی و مقاتل نقل شده است است و بعضی دیگر مانند ریاض الاحزان از او با نام فاطمه صغری یاد کرده اند. رقیه(س) در روز سوم صفر سال ۶۱ ه ق در سفر اهل بیت به شهر شام از دنیا رفته هست. شاید نام گذاری روز سوم محرم به نام این بانوی کوچک به این انگیزه بوده که در گرماگرم عزاداری دهه اول، از مظلومیت او یادی شود.
حضرت رقیه الگوی تربیت صحیح هست. با تدبر در جملات کوتاهی که او هنگام دیدن سر بریده پدر به زبان آورده به خوبی میتوان دریافت که این کودک از چه معرفت والایی برخوردار بوده است.
شب چهارم: حضرت حر(ع)
شب چهارم عزاداری محرم تخصیص داده شده است به یکی از شهیدان سربلند کربلا یعنی حربن یزید ریاحی دارد. البته این شب را به فرزندان حضرت زینب نیز منسوب کردهاند. حر الگوی توبه و حقیقت جویی هست. او در شروع برخورد با امام حسین(ع) چنین جایگاه وارستهای نداشت و به گفته خودش مأمور بود و معذور! ولی ادب و تواضع حر در برابر سالار شهیدان، باعث رهایی او شد. حر با ژرف بینی، حق را بر باطل ترجیح داد و پیشانی پشیمانی بر سجده گاه توبه فرود آورد. حر، جذابترین الگوی توبه جهت خطاکاران است.
شب پنجم: حضرت زهیر(ع) و…
این شب مانند شب چهارم میان چند شهید کربلا یکسان هست. شب پنجم به حبیب بنمظاهر و حضرت عبدالله بن حسن کودک هشت ساله امام مجتبی (ع) نیز منسوب هست. عبدالله(ع) در شمار آخرین شهیدانی بود که پیش از شهادت امام حسین(ع) در ظهر عاشورا به شهادت رسید.
زهیر، الگوی عاشقی کربلاست. او تا چند روز پیش، از دیدار حسین(ع) هراس داشت، ولی بعد از آن که به خیمه امام گام نهاد، هراسش به عشقی جاودانه بدل شد. بارقه نگاه حسین(ع) چنان در جانش اثر کرده بود که از همه هستی خود گذشت و از دنیا و خانمان گسست. او در این راه چنان پیش رفت که به یکی از فرماندهان سپاه آن حضرت تبدیل شد.
هر یک از شب های محرم به نام یکی از شهدا یا شخصیت ها یا وقایعی مرتبط با جریان کربلا نام گذاری شده است است.
شب ششم: حضرت قاسم(ع)
شب نوجوانان عاشورایی، شب روضه قاسم بن الحسن(ع). هنگامی امام حسین(ع) سخن از شهادت یارانش به میان آورد، نوجوان سیزده ساله کربلا از عمو پرسید: عموجان آیا من نیز به فیض شهادت نائل میشوم؟ امام او را به سینه چسباند و فرمود: فرزندم فوت را چگونه میبینی؟ قاسم پاسخ داد: از عسل شیرینتر!
شهادت طلبی قاسم(ع) و پا فشاری او جهت رسیدن به مقصود، زیباترین الگو را جهت رهروان خط سرخ شهادت رقم زد.
شب هفتم: حضرت علی اصغر(ع)
علی اصغر(ع) فرزند کوچک امام حسین(ع) و حضرت رباب دختر امرءالقیس است که با تیر سه شعبه حرمله بن کاهل اسدی به شهادت رسید. مصیبت علی اصغر(ع) جهت حسین(ع) جان فرسا بود چنان که گریست و به خداوند عرض کرد: خدایا خودت میان ما و این قوم داوری کن. آنان ما را فرا خواندند تا یاری کنند ولی جهت کشتن ما کمر بستهاند. در این لحظه ندایی از آسمان رسید که: ای حسین(ع) در اندیشه اصغر(ع) مباش، هم اکنون دایهای در بهشت جهت شیر دادن به او آماده هست. شب هفتم، شب رضاست. حسین(ع) عالی ترین الگوی پایداری و رضایت هست. او بعد از تحمل شهادت همه یاران و جوانانش، کودک شیرخوار خود را به میدان آورد. هنگامی که علی اصغر نیز فدا شد بر قضای الهی گردن نهاد و خطاب به خداوند گفت: ای خدا! چون تو این صحنهها را میبینی تحمل این مصیبتها بر من ساده میشود.
شب هشتم: حضرت علی اکبر(ع)
علی اکبر(ع) نخستین فردی بود که از بنیهاشم به میدان رفت. او فرزند بزرگ امام است و نزدیکترین فرد به ایشان. چون غربت پدر را در میان خیل گرگهای خون آشام کوفه و شام می بیند، از همه یاران و افراد خاندان پیشی می گیرد و خود را در راه آرمانی فدا میکند. او گام به میدان مینهد تا حجت را تمام کند و شوق رسیدن به فیض شهادت را در دل یاران حسین(ع) قوت بخشد. علی اکبر(ع) الگوی سبقت گرفتن در شهادت است.
شب نهم: شب تاسوعا
ستاره ۳۴ ساله آسمان کربلا و بزرگترین یار و یاور حسین(ع). عباس یعنی صورت درهم کشیده و این نام نشان از صلابت و توانمندی سقای کربلا دارد. او فرزند علی(ع) و برادر حسین(ع) بود، با این حال هرگز برادر خود را به نام صدا نزد. عباس(ع) این ادب و فروتنی را تا لحظه آخر بر خود واجب میدانست. او عالی ترین الگوی رشادت بود. لیکن پرچم دار سپاه بود و پرچم را به دست رشیدترین و شجاع ترین افراد لشگر میسپارند. او به اندازهای محو یار شده است بود که بر امواج دل انگیز آب روان، لبهای خشکیده محبوب خود را در نظر آورد و داغ تشنگی را از یاد برد. رشادت، وفاداری و فروتنی عباس(ع) یکی دیگر از برگهای زرین عاشورا است که همه را به شگفتی واداشته است.
شب دهم: شب عاشورا
شب حسین بن علی(ع) الگوی آزادگان جهان. شهامت، ایثار، بردباری، تسلیم، رضا، وفا، فروتنی، دلیری و پایداری امواج اقیانوس بی منتهای حسین(ع) هست. اگر این قیام چنین درون مایه ارزشمندی از فضایل انسانی را نداشت، این گونه بر پیشانی تاریخ نمیدرخشید. عاشورا این گونه توانست حصار وقت و مکان را درهم شکند و تاریخ را درنوردد.
انتهای پیام/
واژه های کلیدی: واقعه کربلا | شب عاشورا | فرزندان | کربلا | فرزند | فروتنی | عاشورا | دلیل نامگذاری