به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت؛ شيخ كلينى در كتاب كافى به سند خود از امام رضا (ع) روايت كرده است كه امام باقر (ع) به هنگام احتضار فرمودند: هنگامى كه ب‏درود حيات گفتم، زمين را برايم بشكافيد و قبرى مهيا كنيد. بعد اگر به شما گفتند براى رسول خدا (ص) لحد بوده هست، تصديق كنيد.

اين فرمايش بدان دليل بوده است كه امام باقر (ع) شكافتن زمين را از برخى جهات بهتر مى‏‌دانسته، اگر چه فضيلت لحد بالاتر بوده است.

كلينى به سند خود از امام صادق (ع) نقل كرده است كه فرمود: پدرم هر آنچه از كتب و سلاح و آثار و امانات انبيا در نزد خود داشت، به من به وديعت ‏سپرد. بعد چون لحظه وفاتش فرارسيد، به من گفت: چهار شاهد فرا بخوان. من چهار تن از قريش را دعوت كردم كه يكى از آنان نافع مولاى عبد الله بن عمر بود.

وصیت حضرت باقرالعلوم (ع) به فرزندش راجع به چگونگی برپایی مراسم عزاداری

پس به من فرمود: «بنويس اين چيزى است كه يعقوب فرزندانش را بدان وصيت كرد كه اى فرزندانم خداوند دين را براى شما برگزيد، بعد نميريد مگر آنكه تسليم رضاى خداوند باشيد.» و وصيت كرد محمد بن على به جعفر بن محمد و به وى فرمان داد كه او را به جامه‌ای كه هر جمعه در آن نماز مى‏‌خواند، كفن كند و عمامه‏‌اش را بر سرش بندد و قبر او را چهار گوش و با فاصله چهار انگشت از زمين بلندتر قرار دهد و در موقع دفن بندهاى كفن او را باز كند.

سپس به شهود فرمود: بازگرديد خداوند شما را رحمت كند! امام صادق (ع) گفت: به پدرم گفتم: اى پدر!در اين وصيت چه بود كه بر آن شاهد طلب كردى؟ فرمود: پسرم! خوش نداشتم بعد از من با تو به نزاع برخيزند به اين بهانه كه به تو وصيت نكرده ‏ام و مى ‏خواستم بدين وسيله حجت و دليلى براى تو قرار داده باشم. در حقيقت امام مى‏ خواست به اين وسيله همگان بدانند كه جعفر بن محمد (ع)، وصى و جانشين و امام بعد از اوست.

شيخ كلينى در كافى به سند خود نقل كرده است كه امام باقر (ع) وصيت كرد هشتصد درهم براى برگزارى مراسم سوگوارى او تخصیص داده شده است دهند و اين كار را از سنت مى‏ دانست.

گفتنی هست؛ امام باقر (ع) بعد از عمرى تلاش در ميدان بندگى خدا و احياى دين و ترويج ‏علم و خدمات اجتماعى به جامعه اسلامى، در روز هفتم ماه ذی الحجه سال ۱۱۴ رحلت كردند. ایشان به دست حکومت ظالم آن دوران مسموم شدند.

امام باقر (ع) به هنگام احتضار فرمودند: هنگامى كه ب‏درود حيات گفتم، زمين را برايم بشكافيد و قبرى مهيا كنيد.

در اين كه چه فرد يا افرادى در اين ماجراى خائنانه دست داشتند، نقل‌هاى روايى و تاريخى از اشخاص مختلفى ذکر برده‏‌اند. بعضى از منابع، شخص هشام بن عبد الملك را عامل شهادت آن حضرت دانسته ‏اند. بعضی ديگر، ابراهيم بن وليد را عامل مسموميت معرفى كرده‏‌اند.

به طور مسلم وفات امام باقر (ع) در دوران خلافت هشام بن عبد الملك رخ داده هست، زيرا خلافت هشام از سال ۱۰۵ تا سال ۱۲۵ هجرى استمرار داشته و آخرين سالى كه مورخان در وفات امام باقر (ع) نقل كرده‏‌اند، ۱۱۸ است.

با توجه به برخوردهاى خشن و قهر آميز هشام با امام باقر (ع) و عداوت انكار ناپذير بنى اميه با خاندان على (ع)، شکی نيست كه او در از ميان بردن امام‏ باقر (ع) ولی به شكلى غير علنى انگيزه‌‏اى قوى داشته هست.

سرانجام امام باقر (ع) به شهادت رسيد و به ملاقات الهى شتافت و در بقيع، كنار مرقد پدر بزرگوارش امام سجاد (ع) و عموى پدرش حسن بن على (ع) مدفون گشت.

انتهای پیام/

وصیت حضرت باقرالعلوم (ع) به فرزندش راجع به چگونگی برپایی مراسم عزاداری

وصیت‌نامه امام محمد باقر(ع)

واژه های کلیدی: مسموم شدن | مسموميت | خداوند | ذی الحجه | شهادت امام باقر | وصیت نامه |