اطلاعیه سایت
به مناسبت سالروز درگذشت حمید سمندریان، احمد ساعتچیان یادداشتی در اختیار گروه تحریریه سایت گذاشته است.
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ حمید سمندریان، کارگردان و آموزگار ایرانی تئاتر بود.
وی متولد ۹ اردیبهشت سال ۱۳۱۰ بود و در ۲۲ تیر ماه سال ۱۳۹۱ درگذشت. حمید سمندریان یکی از بنام ترین آموزگاران تئاتر و به نوعی پدر تئاتر ایران بود که تاثیرات بسیاری بر تربیت بازیگران تئاتر گذاشت.
حمید سمندریان در سال ۱۳۴۲ گروه تئاتری منسجمی تشکیل داد که افراد گروه عبارتند از: پرویز پورحسینی، سعید پورصمیمی، پری صابری، اسماعیل محرابی، جمشید مشایخی، پرویز کاردان، محمد حفاظی، منوچهر فرید، ثریا قاسمی، اسماعیل شنگله و مهدی فخیمزاده.
سمندریان صورت های معروف را به چیزی تشبیه کرد؟
به مناسبت سالروز درگذشت حمید سمندریان، احمد ساعتچیان یادداشتی در اختیار گروه تحریریه سایت گذاشته است که در ادامه میخوانید:
«آموختههایم از استاد سمندریان بسیار هست. از منش رفتاری و انضباط در کار گرفته تا بازیگری و کارگردانی. تا امروز تمام دروس ایشان در کلاس و تجربیاتم در سه نمایشی که جهت ایشان بازی کردم، همواره مرور میکنم.
از نخستین آموزههایم این توصیه بود که در این حرفه، روحیه تجربهگری داشته باشید. این گونه هر لحظه در حال آموختن هستید و تنها به دانش خود بسنده نمیکنید. این گفته ایشان یکی از سرلوحههای من در این حرفه هست. هر لحظه احساس می کنم کم میدانم و باید به دانش و تجربهام بیفزایم و غرّه به موفقیتهای زودگذر نشوم. توصیه دیگر، مسئولیت پذیر بودن در کار هست؛ یعنی شما اگر در حال بازی یا کارگردانی هستید، آن قدر باید غرق کارتان بشوید که به اصطلاح، خواب راحت را از شما بگیرد و این توصیه باعث متعهد بودن ما در کار می شود.
به مناسبت سالروز درگذشت حمید سمندریان، احمد ساعتچیان یادداشتی در اختیار گروه تحریریه سایت گذاشته است.
استاد سمندریان، همواره ما را تشویق به مطالعه در زمینههای مختلفی چون روانشناسی، تاریخ، رمان، داستان کوتاه می کرد و دیدگاهش بر این بود که دانش یک بازیگر تنها نباید منحصر به مقولات هنر بازیگری باشد. هنرمند باید نگاه عمیقتری به اطراف خود داشته باشد. این گونه است که میتوان از دنیا اطراف خود الهام گرفت و تلاش و پیگیری هر شخصی در رشد او قطعا تاثیرات بسیاری خواهد داشت. از ایشان آموختم که به هنر فقط از جنبه تفریحی نگاه نکنیم بلکه از جنبه فرهنگ سازی به آن بنگریم.
استاد سمندریان در این زمینه به گفته «برشت» اشاره میکردند که: «ما همانند قایقی هستیم؛ این قایق بادبانی دارد ولی بادی مورد نیاز است که این بادبان را حرکت بدهد». ما آن قایق و بادبان را به مثابه اجتماع میدانیم و هنرمند کسی است که آن را به حرکت در می آورد. وای به زمانی که بادی نباشد و از تحلیل و روشنگری تهی باشد و یا فریادی نداشته باشد که از حنجره بیرون بزند. با توجه به این نظر اگر نگاهی اجمالی به آثاری که استاد بر صحنه برده، بیندازیم، متوجه می شویم که در درونشان فریادی نهفته بود.
از او آموختم که انسانها دارای سلیقه و برخوردهای گوناگونی هستند و هنرمند کسی است که تنوع و تضادها را ببیند و آنها را بدون جانبداری تصویر کند؛ نه این که خودش به قضاوت بپردازد. هنر نباید خودش قضاوت کند بلکه باید طراح باشد و در آن طراحی صداقت داشته باشد، لیکن هرچه هنرمند صادق تر باشد والاتر است.»
انتهای پیام/
واژه های کلیدی: پرویز پورحسینی | اسماعیل محرابی | اسماعیل شنگله | کارگردانی | هنرمند | قضاوت | تئاتر | تئاتر ایران