دعای محمد بن ابی قره در شب شانزدهم رمضان به شرح ذیل هست. موزیک | اعتماد | دعا | شب شانزدهم | رمضان ۹۶ | مناجات خوانی |

به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترتگروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛به نقل از كتاب «عمل شهر رمضان»دعای «ابن ابى قرّه» در شب شانزدهم:

خداوندا، تو معبود منى و من به تو حاجت و نياز دارم و در دل خود شفاعت كننده اى به درگاه تو

عبارات مهم : موزیک – اعتماد

و وسيله ى تقرّبى بلندمرتبه تر و پراميدتر از تو نمى يابم و اكنون براى تعظيم ياد و بزرگداشت اسمائت، دست به سوى تو بلند كرده ام

و پيشاپيش خواسته هاى خود و بعد از به ياد آوردن نعمت هايت بر من، اعتراف به درگاهت

و مدح و ثنا و به پاكى ستودن بزرگى و تسبيح مقام قدست را مقدم مى دارم. ستايش تو را كه سپاسگزارى از خود را بر من واجب نمودى

و نعمتت را به من شناساندى و عافيتت را به من پوشاندى و عطاياى بزرگ و برترت را به من ارزانى داشتى؛

زيرااى آقاى من فرمودى: «اگر سپاسگزارى كنيد، قطعا [نعمت خود را]افزون مى كنم و اگر ناسپاسى كنيد، كيفر من بسيار سخت است.» و سخن تو راست و وعده ات حق است

و نيزاى آقاى من فرمودى: «اگر بخواهيد نعمت خدا را به شماره درآوريد، نمى توانيد.» و نيز فرمودى: «خدا را از روىتضرّع و به صورت نهانى بخوانى.»

و فرمودى: «خدا را از روى بيم و آزمندى بخوانيد، كه رحمت او به نيكوكاران نزديك است.»

خدايا، من اندك از بسيار را درخواست مى كنم با اين كه نياز من به آن بسيار و بى نيازى تو از آن ديرينه است

و آن نزد من بسيار، و برآوردن آن براى تو ساده و راحت هست.

خداوندا، اين كه گناه مرا عفو كردى و از خطايم درگذشتى و ستم مرا ناديده گرفتى و عمل زشتم را پوشيدى

و در برابر جرم بزرگ [بسيار]من بردبارى نمودى، خواه اشتباه بوده و يا به عمد، مرا آزمند نموده كه چيزى را از تو بخواهم كه مستحق آن نيستم.

از اين رو، اكنون چنان گرديده ام كه با ايمنى، تو را مى خوانم و با دلبستگى و انس تو را از تو تقاضا مى كنم، نه با بيم و هراس و در آنچه موزیک تو را نموده ام، بر تو اعتماد دارم

و اگر خواسته ام به تأخير افتد، با جهل خود تو را سرزنش مى كنم، درحالى كه شايد تأخير آن به خير من بوده هست،

زيرا تو از سرانجام همه چيز آگاهى. بنابراين، اى پروردگار من، آقايى بزرگوارتر و شكيباتر از تو كه بر [نادانى]بنده ى فرومايه اش صبر كند، نديده ام؛

زيرا اى پروردگار من، تو مرا مى خوانى و من از تو رو برمى گردانم و با من اظهار دوستى مى كنى و من اظهار خشم مى كنم و تو به من مهربانى مى كنى و من نمى پذيرم،

به گونه اى كه گويى من بر تو منّت گذارده و چيزى بخشيده ام، ولى اين همه مانع از رحمت و نيكوكارى و تفضّل تو به جود و كرمت بر من نشد،

پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و بر اين بنده ى نادانت رحم آر و با فضل نيكوكارى ات بر او ببخش، به راستى كه تو بخشنده و بزرگوارى.

انتهای پیام/