نکاتی جهت مسئولیت پذیر بودن در زندگی مشترک 

مسئولیت پذیر بودن در زندگی می تواند کلید و موفقیت و ایجاد تفاهم در ارتباط بین زن و شوهر باشد،اما چگونه این جو را باید ایجاد نمود؟ تا همین حالا کجا بودی؟ آیا دیر کردی؟ آیا رمز موبایل موبایلت را عوض کردی؟ به من چه! این وظیفه من نیست! شوهر نکردم که کلفتی کنم! اشتباه کردم زن گرفتم!…

جملات سخیف و متاسفانه توهین آمیز و بیان این اختلاف نظر و مهم تر از آن نحوه مسئولیت پذیری زوج ها نسبت به یکدیگر هست. اینکه زن و مرد تا چه اندازه به هم اعتماد داشته و توانایی مذاکره و مصاحبه با یکدیگر را دارند و به یکدیگر در قبال رخدادهای غیرعادی زندگی توضیح می دهند، تنها بخشی از توانایی همسران با عنوان مسئولیت پذیری هست.

نکاتی جهت مسئولیت پذیر بودن در زندگی مشترک

مسئولیت پذیری که تمرینی است که از دوران کودکی باید در افراد نهادینه شود و با تکامل آن به پاسخگویی و تصمیم گیری و حق گزینش منتهی شود، نقطه ضعفی است که تعداد زیادی از زوجین از آن زحمت برده و گاه این ناتوانی تا آنجا پیشروی میکند که یک ارتباط را به طلاق می رساند.

دکتر ناصر ارجمندی نهاوندی روان درمانگری است که معتقد است با تمرین و آموزش و تکرار میتوان مسئولیت پذیری را به زوجین آموخت و آن ها را دوباره جهت ادامه زندگی یکسان سالم و متعالی احیا کرد مشروط بر اینکه خود به آن باور داشته باشند و بخواهند. با او درمورد مسئولیت پذیری در ازدواج و مباحث مرتبط با آن به مصاحبه نشستیم.

اعتماد به نفس | خانواده | ازدواج | مردان | زندگی | آموزش | اعتماد | روانشناسی زناشویی

محاکمه نکنیم، پاسخگو باشیم

آقای دکتر غلط های متعارف بسیاری در تعریف و درک مسئولیت پذیری در ازدواج وجود دارد. تعداد زیادی از مردان تصور میکنند مسئولیت پذیری آنان در زندگی یکسان به معنای فراهم سازی معاش خانواده است و زنان نیز بزرگ کردن فرزندان و آشپزی، ولی به نظر می رسد دنیای گسترده تری از این تعریف جهت جامعه کوچک خانواده وجود دارد؟

درست هست. انچه شما به آن اشاره کردید تنها بخشی از وظایف و تعهدات دو نفر در یک خانواده هست. هنگامی درمورد مسئولیت پذیری در خانواده و یا ازدواج صحبت می کینم، از مسئول بودن در قبال احساسات همسرمان شروع میشود تاب رنامه ریزی جهت آینده فرزندان.

نکاتی جهت مسئولیت پذیر بودن در زندگی مشترک

در این میان متعهد بودن دو طرف نسبت به یکدیگر و فضایی که در آن بعنوان منزل زندگی میکنند، از شروط نخست هست. دنیای امروز عوض کردن کرده هست، در تعداد زیادی از خانواده ها زنان نیز پا به پای مردان در خارج از منزل یا حتی در فضای منزل کار کرده و کسب درآمد میکنند، طبیعی است که در چینن خانواده اي مسئولیت هاي خانه داری به نسبت توانایی و ظرفیت افراد باید تقسیم شود.

چرا توانایی و ظرفیت؟ یعنی اگر مرد یا زنی توانایی کافی را نداشت، تعهدی به این مسئولیت ندارد؟

اعتماد به نفس | خانواده | ازدواج | مردان | زندگی | آموزش | اعتماد | روانشناسی زناشویی

مدیریت یک زندگی یکسان جهت رسیدن به کمال آرامش و آسایش، پیچیده تر از تجویز یک نسخه یکسان جهت همگان هست. قطعا توانایی ها و توانایی هاي افراد با یکدیگر متفاوت هست، مرد و زنی که هر دو ۸ الی ده ساعت خارج از منزل کارکرده اند و یا زنی که ۸ تا ده ساعت در منزل کودک داری کرده، آشپزی کرده، نظافت و خرید منزل کرده

به همان نسبت یا شاید اکثر از همسرش از کار هرروز خسته باشد، شاید مرد او جهت ادامه امور منزل اعم از کار آموزش به فرزندان و یا بازی کردن با کودکان و ایجاد فضایی خالی جهت زنش چند لحظه اي استراحت، توانایی بیشتری داشته باشد، و یا برعکس، در هر دو صورت تاکید میشود که هم زن و هم مرد هر چقدر که هم خسته باشند، مسئولیت ها و تعهداتی در قبال یکدیگر دارند که باید به آن پایبند باشند.

نکاتی جهت مسئولیت پذیر بودن در زندگی مشترک

اما ظاهرا در بین نسل جوان امروزی این تعهدات عمده قابل قبول نیست.

نسل جوان امروزی به نسبت قبل باسوادتر و باهوش تر است ولی ما با کودکانی مواجه هستیم که مدرک فوق لیسانس یا دکترا دارند و چیزی از مسئولیت پذیری نمی دانند.

چندی پیش زوج تقریبا جوانی جهت مشاوره به این مرکز مراجعه کرده بودند، زن مدرک دکترا داشت و آقا سه فوق لیسانس متفاوت، قبل از اینکه شروع به حرف زدن کنند، نوع رفتارشان با یکدیگر، نحوه وورد و نشستنشان به من اعلام کرد با دو کودک به ظاهر بزرگ رو به رو هستم. حال این دو کودک بعد از ۱۲ سال زندگی یکسان تازه متوجه شده است بودند

که در ادامه زندگی با یکدیگر مسئله دارند، آیا که تحصیلاتشان تمام شده است بود و تازه مجال یافته بودند تا یکدیگر را ببینند، لیکن پدران هر دو بعد از اتمام تحصیلات همسران حمایت مالی خود را از بین بردن کرده بودند و مادران دیگر برایشان غذا ارسال نمیکردند.

انها در تمام این ۱۲ سال هیچ تعهد و مسئولیتی نسبت به خود نداشته و مهمتر اینکه روز به روز بر میزان وابستگی و گیرا بودن یک سویه نسبت به خانواده خود عادت کرده بودند. عادتی که اکثر از جنس نیاز یک کودک به والد بود.

پس بخش مهمی از این نداشتن تعهد به ترتیب خانوادگی بر می گردد؟

بستر مهم آن خانواده هست، ولی با اوج رفتن سن ازدواج تعداد زیادی از جوانان با حضور در جامعه و تعهدات کاری و تحصیلی باید متعهد بودن را بیاموزند تا آن را نیز در کانون خانواده اجرا و تمرین کنند.

تا چه اندازه متعهد نبودن ریشه روانی دارد. به عبارت دیگر آیا میتوان یک زن یا مرد را به واسطه مسئولیت پذیر نبودنش بیمار دانست؟

درست متوجه منظور شما نمیشوم، اینکه بگوییم ارثی است یا اکتسابی هست، موضوعی متفاوت است که بررسی آن به شیوه تربیت و زندگی فرد در دوران کودکی و حتی سه سال اول زندگی او باز می گردد. فاکتورهای بسیاری جهت بررسی این عنوان وجود دارد و آزمایشات متعددی در این خصوص باید انجام شود

تا احیانا مشخص شود فردی به دلایل مریضی هاي دیگر، هیچ پیش فرضی از مسئولیت پذیری ندارد یا به آن دقت نمیکند، در نهایت این رخداد یک معلول هست.

اما دقت داشته باشید که امروزه در تعداد زیادی از مهدهای کودک که از شیوه تربیت سالم بهره می گرند کودکان ۳ ساله باید تلاش کنند تا خود کفش بپوشند، کت یا ژاکت خود را دربیاورند، خود زباله هاي کلاس را جابجا کنند، ظروف غذایشان را بشویند و تعداد زیادی از مسئولت هاي دیگر که درصد تعداد زیادی از مادران حتی از تصور کردن

آن وحشت میکنند و معتقدند که کودک سه ساله ارزش فقط باید بازی کند، بریزد، بپاشد و شادمان باشد، ولی امروز در امر آموزش صحیح تاکید میشود کودک سه ساله باید متعهد بودن را تمرین کند، تا به او اعتماد شود، تا از طریق این اعتماد به اعتماد به نفس و تفکر و تصمیم گیری و حق گزینش برسد، متاسفانه تعداد زیادی از ما تا زمانی

که از منزل پدری خارج نشده ایم، هیچ حق گزینش جدی در زندگیمان نداشته ایم و همۀ این موارد ضربه هاي بزرگی جهت تعریف ما از متعهدبودن و مسئول بودن در حوزه زندگی یکسان هست.

نکته دیگر آموزش صورت به صورت هست. قدیم هنگامی دختر یا پسری قصد ازدواج داشت پدر یا مادر، عمه یا خاله طرف را می نشاندند و اتمام حجت می کردند، ولی امروزه همه ي چیز مجازی هست.

من موردی را در این دفتر دیدم که خانمی جهت عاشق کردن همسرش دستورات یک سایت اینترنتی را مو به مو اجرا میکرد که در نهایت آقا چمدانش را بست و از منزل فرار کرد، کمی هوشیاری مورد نیاز هست، اینکه به استناد مقالات بدون مرجع اینترنتی، که چگونه همسر خود را عاشق کنیم، چگونه همسر خود را رام کنیم و از این دست مسائل، مباحث زرد و چیپی میباشند که فقط به تخریب کورکورانه یک ارتباط دامن می زنند.

بنا به تجربه کاری شما بی تعهدی یا مسئولیت پذیر نبودن کدام طیف اکثر هست، زنان یا مردان؟

چون تحقیق دقیق و آمار قابل استنادی وجود ندارد، اجازه دهید پیش داوری نکنیم، شاید بنا به موقعیت جغرافیایی محل کار من مراجعه کنندگان متفاوت باشند، بعد دراین اساس صحبت نمی کنم ولی بنا به شیوه زندگی و تربیتی که امروزه در جامعه دیده می شود و تلاش دختران و زنان جهت کسب موقعیت هاي اجتماعی و شغلی،

به نظر میرسد زنان به نسبت قبل اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده و مسئولیت هاي کاری بیشتری را می پذیرند، قطعا این تمرین مسئولیت پذیری در عرصه اجتماع به نوعی در زندگی یکسان نیز دیده خواهدشد. ولی الزاما بدان معنا نیست که همه ي زنان شاغل حتما به زندگی یکسان خود متعهد بوده و نسبت به همسر خود مسئولیت پذیر باشند.

در نظر داشته باشیم که نخستین مسوولیتی که هر انسان بر عهده دارد اول در قبال خود، والدین، همسر و فرزندان هست. اگر ما نتوانیم در برابر خود، فرد مسوولیت پذیری باشیم قطعا در قبال دیگران نیز مسئولیتی را جهت خود متصور نخواهیم بود.

امروزه به دلایل گوناگون از پیچیده شدن زندگی شهری و روابط اجتماعی و حتی شدت یافتن طبقات اجتماعی، افراد روحیات ضعیف تر و شکننده تری را به نسبت قبل دارند، در این شرایط اگر فردی تصور میکند که حتی در قابل خود هیچ مسئولیتی ندارد، توصیه ما مراجعه به دکتر و بازکردن این گره هاي معنوی هست.

متاسفانه این بخش را در بین مردان اکثر ملاحظه میکنیم. مردان اهمیت کمتری به خود و روحیات خود میدهند و سرکوب هاي معنوی مردان نسبت به خود بسیار اکثر از زنان هست.

زنان با حرف زدن با دوستان و آشنایان خود و حضور در جمع دوستان تا حدودی خود را بازسازی می کنند، ولی این احیا و بازسازی در بین مردان بسیار اندک هست، شاید چنین مردی خیلی سریعتر از دیگر افراد نسبت به اعضای خانواده و شریک خود بی تفاوت شود.

عبارات مهم : اعتماد به نفس – خانواده

آقای دکتر یکی از موضوعاتی که از آن گذشتیم، مسئولیت پذیر بودن زن و مرد نسبت به یکدیگر هست، تا چه اندازه این عنوان به استمرار یا فروپاشی یک زندگی یکسان تاثیرگذار هست؟

وقتی ازدواج می کنید، زن یا مرد فرقی ندارد، یعنی در خود به مرحله اي از کمال و تکامل رسیده اید که می توانید مسئولیت اداره کردن طرف برابر خود را بپذیرید. یعنی هر اتفاق بافایده و بدی که در زندگی یکسان شما رخ دهد هر دو نفر مسئولی آن هستید. مریضی، بحران اقتصادی، میهمانی،

عزا یا هر رخداد دیگری اتفاقی است که تصمیم گیری درمورد آن بر عهده هر دو نفر هست، حتی احساسات یکدیگر، مسئولیت مهمی است که باید همسران خود را در قبال آن متعهد بدانند. در حقیقت یکی از مسوولیت هاي زندگی افراد این است که بتوانند احساسات همسر خود را درک کرده و به انها اهمیت دهند. پذیرش مسوولیت در قبال احساسات همسران به این معنی است که همه ي وقت احساسات وی را جدی بگیرید.

برای زوج هاي جوانی که تصمیم دارند تا مسئولیت پذیری در قابل یکدیگر را تمرین کنند، چه راهکارهایی را توصیه می دهید؟

متاسفانه آموزه هاي همسرداری در کشور ما به سخره گرفته شده، در حالیکه در تعداد زیادی از کشورهای دنیا این امر خیلی جدی و از سوی متخصصان به جوانانی که قصد ازدواج دارند، آموزش داده می شود، در تعداد زیادی از کلاس هایي که در این کشورها برگزار میشود حتی آموزش هاي مقدماتی نگه داری از نوزاد نیز به مردان ارایه میشود

چرا که خیلی جدی این اعتقاد وجود دارد که بزرگ کردن یک تعهد دونفره هست، ولی در کشور ما هنگامی صحبت از همسرداری می شود، همگان نیش خنده اي می زنند و می گویند کدام عمه زن یا خاله خانمی قرار است به آموزش دهد، در حالیکه این نکات بسیار مهم و جهت سلامت یک ارتباط زناشویی در کانون خانواده الزامی میباشند.

پس بهتر است که جوانانی که این عنوان جهت آن ها اهمیت دارد حتما در جلسات مشاوره پیش از ازدواج و همایش هاي رایگانی که معمولا در امور همسرداری برگزار می شود شرکت کنند، شنیدن حتی یکبار بعضی از مباحث حتما از بروز بعضی غلط های متعارف در روابط خانوادگی زن و مرد جلوگیري خواهدکرد زنان و مردان ما باید بیاموزند که جهت مسئولیت پذیربودن

در قبال شریک خود باید خشم را بازرسی کرده و پاسخگو باشند، در ارتباط زناشویی محاکمه یا بازجویی وجود ندارد، ولی طرفین باید نسبت به یکدیگر پاسخگو باشند و این از نکات کلیدی هست.

واژه های کلیدی: اعتماد به نفس | خانواده | ازدواج | مردان | زندگی | آموزش | اعتماد | روانشناسی زناشویی

نکاتی جهت مسئولیت پذیر بودن در زندگی مشترک

نکاتی جهت مسئولیت پذیر بودن در زندگی مشترک