نمایش «مروارید» نمایشی با سبک تاریخی است که داستان دوره حمله مغول به کشور عزیزمان ایران را نقل می‌کند.

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ مرز بین علاقه و خشونت، مرز بین امنیت و نا امنی، مرز بین علاقه و ثروت و مرز بین هستی و نابودی چیست؟! آیا مرز بین دوست داشتن و خشونت تنها یک کیسه مروارید است؟! تفاوت بین علاقه زن و مرد چیست؟ آیا زن هر لحظه فریب خورنده و مرد فریب دهنده است؟! مفهوم زن در جامعه به چه معناست؟ زن، این موجود پاک و ظریف هستی چه حقی بر زمین دارد؟! آیا مفهوم این جمله که می گویند: «هیچ انسانی کامل نیست و هیچ انسانی انسان نیست» اطراف تمام انسان ها در این کره خاکی صدق می کند یا خلاف آن، ثابت شده است است؟!

نمایش «مروارید» نمایشی با سبک تاریخی است که داستان دوره حمله مغول به کشور عزیزمان ایران را نقل می کند. در نمایش های تاریخی هر چیزی که بارور می شود، نماد ناموس است همانند: زن یا زمین!

عبارات مهم : مروارید – ایرانی
نمایش «مروارید» بیانگر غلبه وحشت بر انسان هاست. محتوای این اثر، اوضاع وقت حال دنیا را نشان می دهد، اوضاع انسان هایی که با وحشت تصمیم می گیرند و با وحشت به زندگی ادامه می دهند.

«مروارید»، تصمیم گیری را بیان می کند و مفهومی پنهان را در خود دارد. مفهومی از وجود انسان هایی که زیر بار ظلم رفتن را به اجبار قبول می کنند و باید بین الان مردن یا چند صباحی زیاد زنده ماندن تصمیم بگیرند.

مکان نمایش، در عمارت تخریب شده است ارگه بود که بازگو اتفاقات کاملا واقعی آن دوران بود. دکور نمایش، یک هیکل بی شکل و نماد عروسی به خون کشیده شده است را نشان می داد که نماد کشور عزیزمان ایران بود.

این اثر، بیانگر پاکی و اصالت زنان ایرانی بود. زنانی که مغولان تا به آن وقت در میان خود ندیده بودند. آن ها زنان با اصل و نسب ایرانی را با لحن بی ادبانه و توهین آمیز خطاب می کردند و زن را بعنوان ابزاری جهت خوش گذرانی و شاید جهت دفن خشونت های جنگجویانه خود می دانستند ولی زن را به مفهوم واقعی زن بودن، قبول نداشتند.

نقش مرد، «مرد مغول» در این نمایش، نقش مردی فریب دهنده و دروغگو است که به علت، خواستن مروارید (جواهرات سلطنتی)، مروارید (شاهزاده سلجوقی) را کشت. مردی که به دروغ، علاقه می ورزد، به دروغ پناه می دهد، به دروغ امنیت زنی را تامین می کند، ولی همه اینها خودش اوج نا امنی هست. ولی زن«وطن» با دیدن این همه ظلم و بی عدالتی که بر او وارد می شود، تنها سکوت پیشه می کند و سپس یک جمله می گوید: «اگر در سکوت نجات نیست؛ نجابت هست». شاهزاده سلجوقی، مرواریدی بود که تمام کشور به مثابه صدفی او را احاطه می کرد ولی هنگامی که جهت حفظ مروارید اصلی، آن را بلعید و بقیه مروارید ها، این گنجینه ارزشمند را بین تمام مردم پراکنده کرد، بدن های این انسان ها همانند صدف هایی جهت حفاظت ازتمام آن مرواریدهای ارزشمند شد.

و این هست؛ نجابت زن ایرانی که او را جاودانه می کند.

گزارش از یگانه عرب

انتهای خبر/