آیا در دنیای امروز با وجود تکنولوژی و نیازهای روز افزون انسان‌ها فرد حاضر است به خاطر احساس خود از خواست‌هایش بگذرد؟!

به گزارش خبرنگار حوزه تئاترگروه فرهنگی گروه تحریریه سایت جوان؛ علاقه یعنی داشتن حسی که تنها به یک نفر ختم می شود و تنها فرد قادر است این حس را با یک نفر در میان بگذارد ولی آیا در دنیای امروز با وجود تکنولوژی و نیاز های روزافزون انسان ها، این علاقه تا کجا می تواند دوام بیاورد؟ آیا فرد حاضر است به خاطر احساس خود از خواست هایش بگذرد؟!

نمایش «توارد» نمایشی مدرن و در سبک امروزی بود که بیانگر روابط امروزی و انسانی یک زوج با یکدیگر است که به درکی ثابت و منظم از یکدیگر نمی رسند و گاهی هم در رابطه به مسئله بر می خورند. دو انسان که نیازهای متفاوت دارند و در داستان به طوری نقل شده است است که انگار زن، تمام بار خانواده را به دوش می کشد و حتی هزینه گرفتن منزل هم به عهده زن است.

عبارات مهم : دوربین – داستان

رابطه ای که شاید یکی از علل تخریب آن، داشتن دوستانی است که هر وقت به بهانه های متفاوت باعث تخریب آن رابطه می شوند. این اثر، یک نمایشی با سبک ترکیب تصویر و تئاتر بود که بر پرده پشت صحنه یک فضای دیگر از طریق دوربین، به هم وصل می شدند. این دو فضا کاملا مشابه ولی با کمی عوض کردن بود که فرد ابتدا در پشت پرده قرار داشت و زن در جلوی دوربین و روبه روی مخاطبان به بازی مشغول بود و کارها و دیالوگ هایی را می گفت که در پشت پرده مکمل دیالوگ های مرد بود و این نمایش را کامل می کرد.

موضوع نمایش، رابطه مرد و زنی را روایت می کرد که در زندگی خود نیازها و درک های متفاوتی داشتند و بی محبتی و بی مهری عنصر زندگی آن ها را تشکیل می داد.

زن جهت مرد خود کمتر از دوستانش ارزش قائل می شد و به آن ها در زندگی اش زیاد بها می داد و اولویت زندگی اش، خواست ها و نیازهای دوستانش بود. محور مهم این داستان در جامعه امروزی ما وجود دارد و مصداق بزرگتری از این نمایش در زندگی ما برقرار است.

سبک این نمایش، یک سبک رئال و البته متفاوت بود و باعث جلب شدن توجه مخاطبان به دکور جالب و البته راحت صحنه می شد.

استقبال از این اثر در حدی بود که مخاطبان حاضر شدند در راهرو بایستند و نمایش را ببنند و حدود یک ساعت بدون استراحت و نشستن بر صندلی ها به احترام نمایش ایستادند.

انتهای پیام/