اطلاعیه سایت
فضیلت و دستور خواندن نمازهای روز عید غدیر
رسول خدا (ص) ( در روز غدیر ) فرمود :اى مسلمانان ! حاضران به غیبان برسانند : کسى را که به من ایمان آورده و مرا تصدیق کرده است ، به ولایت على سفارش مى کنم ، آگاه باشید ولایت على ، ولایت من است و ولایت من ، ولایت خداى من است . این عهد و پایمانى بود از طرف پروردگارم که فرمانم داد تا به شما برسانم .( بحارالانوار ۳۷: ۱۴۱، ح .۳۵ )
نماز مخصوص روز عید غدیر
دو ركعت نماز بجا آورد،و به سجده رود،و صد مرتبه شكر خدا گويد،آنگاه سر از سجده بردارد و بخواند:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الْحَمْدَ وَحْدَكَ لا شَرِيكَ لَكَ وَ أَنَّكَ وَاحِدٌ أَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُوا أَحَدٌ وَ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَا مَنْ هُوَ كُلَّ يَوْمٍ فِي شَأْنٍ كَمَا كَانَ مِنْ شَأْنِكَ أَنْ تَفَضَّلْتَ عَلَيَّ بِأَنْ جَعَلْتَنِي مِنْ أَهْلِ إِجَابَتِكَ وَ أَهْلِ دِينِكَ وَ أَهْلِ دَعْوَتِكَ وَ وَفَّقْتَنِي لِذَلِكَ فِي مُبْتَدَإِ خَلْقِي تَفَضُّلا مِنْكَ وَ كَرَما وَ جُودا ثُمَّ أَرْدَفْتَ الْفَضْلَ فَضْلا وَ الْجُودَ جُودا وَ الْكَرَمَ كَرَما رَأْفَةً مِنْكَ وَ رَحْمَةً إِلَى أَنْ جَدَّدْتَ ذَلِكَ الْعَهْدَ لِي تَجْدِيدا بَعْدَ تَجْدِيدِكَ خَلْقِي وَ كُنْتُ نَسْيا مَنْسِيّا نَاسِيا سَاهِيا غَافِلا فَأَتْمَمْتَ نِعْمَتَكَ بِأَنْ ذَكَّرْتَنِي ذَلِكَ وَ مَنَنْتَ بِهِ عَلَيَّ وَ هَدَيْتَنِي لَهُ فَلْيَكُنْ مِنْ شَأْنِكَ يَا إِلَهِي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلايَ أَنْ تُتِمَّ لِي ذَلِكَ وَ لا تَسْلُبَنِيهِ حَتَّى تَتَوَفَّانِي عَلَى ذَلِكَ وَ أَنْتَ عَنِّي رَاضٍ فَإِنَّكَ أَحَقُّ الْمُنْعِمِينَ أَنْ تُتِمَّ نِعْمَتَكَ عَلَيَّ ،
خدايا از تو درخواست مىكنم به حق اينكه تنها توراست سپاس،يگانهاى شريكى ندارى و تويى يكتا،يگانه،بىنياز،نزادهاى و نه زاده شدهاى،و يكتايى كه همتايى ندارى،و محمّد بنده و رسول توست،درودهايت بر او و خاندانش،اى آنكه هر روز دركارى است،چنانكه در شأنت بود،كه بر من تفضّل نمودى،به اينكه مرا از اهل اجابت و دين و دعوتت قرار دادى،و در آغاز آفرينشم از روى تفضّل و كرم و جود خويش،بر اين امور موفقّم داشتى،سپس از روى رأفت و رحمتت،به دنبال آوردى اين فضل را با فضلى ديگر،و اين جود را با جودى ديگر،و اين كرم را با كرمى ديگر،تا اينكه آن پيمان را برايم از نو تازه كردى،پس از تجديد آفرينشم،و حال آنكه در فراموشى كامل بودم،فراموشكار و بىتوجّه و بىخبر،پس نعمتت را بر من تمام كردى،به اينكه آن پيمان را به يادم انداختى،و به آن بر من منّت نهادى،و به آن راهنمايىام نمودى،پس از شأن تو باشد،اى خداى من و آقا و مولايم،اينكه آن را بر من تمام كنى،و از دستم نگيرى، تا بر پايه آن از دنيايم ببرى،درحالىكه از من خشنود باشى،به يقين تو سزاوارترين نعمتدهندگانى،بر اينكه نعمتت را بر من تمام كنى
اللَّهُمَّ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَ أَجَبْنَا دَاعِيَكَ بِمَنِّكَ فَلَكَ الْحَمْدُ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ وَ بِرَسُولِهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ صَدَّقْنَا وَ أَجَبْنَا دَاعِيَ اللَّهِ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فِي مُوَالاةِ مَوْلانَا وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِينَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَبْدِ اللَّهِ وَ أَخِي رَسُولِهِ وَ الصِّدِّيقِ الْأَكْبَرِ وَ الْحُجَّةِ عَلَى بَرِيَّتِهِ الْمُؤَيِّدِ بِهِ نَبِيَّهُ وَ دِينَهُ الْحَقَّ الْمُبِينَ عَلَما لِدِينِ اللَّهِ وَ خَازِنا لِعِلْمِهِ وَ عَيْبَةَ غَيْبِ اللَّهِ وَ مَوْضِعَ سِرِّ اللَّهِ وَ أَمِينَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ شَاهِدَهُ فِي بَرِيَّتِهِ اللَّهُمَّ رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ كَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا،
خدايا به لطف تو شنيديم و اطاعت كرديم،و دعوت كننده ات را اجابت نموديم،تو را سپاس،آمرزشت را خواهانيم پروردگارا،و بازگشت ما به سوى توست،ايمان آورديم به خداى يگانه،شريكى براى او نيست،و به رسولش محمّد(درود خدا بر او و خاندانش باد)،او تصديق كرديم و خواننده خدا را اجابت نموديم،و از پيامبرش پيروى كرديم،در رابطه با موالات مولايمان و مولاى همه اهل ايمان، امير المؤمنين على بن ابيطالب،بنده خدا و برادر رسول خدا و صدّيق اكبر،و حجّت بر مخلوقات خدا،آن مولايى كه خدا پيامبر و دين بر حق و آشكارش را به او تاييد كرد،نشانه دين خدا و خزانهدار دينش،و ظرف غيب خدا،و جايگاه سرّ خدا،و امين خدا بر خلقش،و گواه او در مخلوقاتش،خدايا پروردگارا ما شنيديم نداكنندهاى كه ندا مىكرد براى ايمان،كه به پروردگارتان ايمان بياوريد،پس ما ايمان آورديم،پس گناهانمان را بيامرز و بديهايمان را بپوشان،
وَ تَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ رَبَّنَا وَ آتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَى رُسُلِكَ وَ لا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ فَإِنَّا يَا رَبَّنَا بِمَنِّكَ وَ لُطْفِكَ أَجَبْنَا دَاعِيَكَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ وَ صَدَّقْنَاهُ وَ صَدَّقْنَا مَوْلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ كَفَرْنَا بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ فَوَلِّنَا مَا تَوَلَّيْنَا وَ احْشُرْنَا مَعَ أَئِمَّتِنَا فَإِنَّا بِهِمْ مُؤْمِنُونَ مُوقِنُونَ وَ لَهُمْ مُسَلِّمُونَ آمَنَّا بِسِرِّهِمْ وَ عَلانِيَتِهِمْ وَ شَاهِدِهِمْ وَ غَائِبِهِمْ وَ حَيِّهِمْ وَ مَيِّتِهِمْ وَ رَضِينَا بِهِمْ أَئِمَّةً وَ قَادَةً وَ سَادَةً وَ حَسْبُنَا بِهِمْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ اللَّهِ دُونَ خَلْقِهِ لا نَبْتَغِي بِهِمْ بَدَلا وَ لا نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِمْ وَلِيجَةٍ وَ بَرِئْنَا إِلَى اللَّهِ مِنْ كُلِّ مَنْ نَصَبَ لَهُمْ حَرْبا مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ كَفَرْنَا بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ الْأَوْثَانِ الْأَرْبَعَةِ وَ أَشْيَاعِهِمْ ،
و ما را با نيكان بميران،پروردگارا به ما عنايت كن آنچه را وسيله فرستادگانت به ما وعده دادى،و در روز قيامت ما را رسوا مكن،به يقين تو خلف وعده نمىكنى،ما اى پروردگارمان به منّت و لطفت دعوت كنندهات را پاسخ گفتيم،و از پيامبرت پيروى نموديم و او را تصديق كرديم،و مولاى مؤمنان را باور نموديم،و به جبت و طاغوت كفر ورزيديم،ما را تابع آنكه به ولايت پذيرفتيم قرار بده،و با امامانمان محشور فرما،ما به آنان ايمان و باور داريم،و نسبت به آنان تسليم،ايمان آورديم به به نهان و آشكارشان،و حاضر و غايبشان و زنده و مردهشان،و به آنان به عنوان پيشوايان و پيشروان و سروران خويش خشنود گشتيم و همانان،بين ما و خدا از ساير خلق بسند،به جاى آنان عوضى نجوييم،و جز ايشان كسى را به عنوان خليفه برنگيريم،و به خدا بيزارى جستيم از هركه از جنّ و انس،از اولين و آخرين،در برابرشان جنگى بر پا كرد،و كافر شديم به جبت و طاغوت،و بتهاى چهارگانه و شيعيان و
وَ أَتْبَاعِهِمْ وَ كُلِّ مَنْ وَالاهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنْ أَوَّلِ الدَّهْرِ إِلَى آخِرِهِ اللَّهُمَّ إِنَّا نُشْهِدُكَ أَنَّا نَدِينُ بِمَا دَانَ بِهِ مُحَمَّدٌ وَ آلُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ قَوْلُنَا مَا قَالُوا وَ دِينُنَا مَا دَانُوا بِهِ مَا قَالُوا بِهِ قُلْنَا وَ مَا دَانُوا بِهِ دِنَّا وَ مَا أَنْكَرُوا أَنْكَرْنَا وَ مَنْ وَالَوْا وَالَيْنَا وَ مَنْ عَادَوْا عَادَيْنَا وَ مَنْ لَعَنُوا لَعَنَّا وَ مَنْ تَبَرَّءُوا مِنْهُ تَبَرَّأْنَا مِنْهُ وَ مَنْ تَرَحَّمُوا عَلَيْهِ تَرَحَّمْنَا عَلَيْهِ آمَنَّا وَ سَلَّمْنَا وَ رَضِينَا وَ اتَّبَعْنَا مَوَالِيَنَا صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ اللَّهُمَّ فَتَمِّمْ لَنَا ذَلِكَ وَ لا تَسْلُبْنَاهُ وَ اجْعَلْهُ مُسْتَقِرّا ثَابِتا عِنْدَنَا وَ لا تَجْعَلْهُ مُسْتَعَارا وَ أَحْيِنَا مَا أَحْيَيْتَنَا عَلَيْهِ وَ أَمِتْنَا إِذَا أَمَتَّنَا عَلَيْهِ آلُ مُحَمَّدٍ أَئِمَّتُنَا فَبِهِمْ نَأْتَمُّ وَ إِيَّاهُمْ نُوَالِي وَ عَدُوَّهُمْ عَدُوَّ اللَّهِ نُعَادِي فَاجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ فَإِنَّا بِذَلِكَ رَاضُونَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
پيروانشان،و هركه از جنّ و انس دوستشان دارد،از اوّل روزگار تا پايانش.خدايا تو را گواه مىگيريم كه ما معتقديم به آنچه معتقد شدند به آن محمّد و خاندان محمّد(درود خدا بر او و خاندانش باد)،و گفتار ما آن است كه آنان گفتند،و دينمان همان است كه آنها متدّين به آن بودند،هرچه را گفتند گفتيم،و به آنچه معتقد شدند معتقد شديم،و هرچه را انكار كردند انكار كرديم،و هركه را دوست داشتند دوست داشتيم،و هركه را دشمن داشتند دشمن داشتيم،و هركه را لعنت كردند لعنت كرديم،و از هركه بيزار شدند،از او بيزار شديم،و هركه را مورد رحمت قرار دادند،مورد رحمت قرار داديم،ايمان آورديم،و تسليم و راضى شديم،و از مواليانمان(درود خدا بر آنان)پيروى كرديم.خدايا آن را بر ما كامل كن،و از دستمان مگير،و آن را نزد ما مستقرّ و ثابت قرار ده،و موقت مگردان،و ما را بر آن زنده بدار،تا گاهى كه زندهمان دارى،و بر آن بميران،تا زمانى كه ما را مىميرانى،خاندان محمّد امامان ما هستند،به آنان اقتدا مىكنيم،و آنان را دوست مىداريم،دشمنانشان را كه دشمن خدايند دشمن مىداريم،پس ما را در دنيا و آخرت با آنان قرار ده،و از مقرّبان پيشگاهت گردان،كه ما به همان راضى هستيم،اى مهربانترين مهربانان.
باز به سجده رود و صد مرتبه«الحمد للّه»و صدر مرتبه«شكر اللّه»بگويد،روايت شده:هركه اين عمل را بجا آورد،ثواب كسى را داشته باشد،كه روز عيد غدير،خدمت رسول صلى اللّه عليه و آله حاضر شده،و با آن حضرت بر ولايت امير المؤمنين عليه السّلام بيعت كرده باشد تا آخر خبر.
بهتر اين است كه اين نماز را نزديك به هنگام زوال بجا آورد،كه حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله امير المؤمنين عليه السّلام را در آن ساعت براى مردم به امامت و خلافت نصب فرمود.در اين نماز در ركعت اول پس از سوره«حمد»سوره«قدر»،و در ركعت دوم سوره«توحيد»را بخواند.
نماز دوم که بیان شده غسل كند،و به نيم ساعت پيش از زوال دو ركعت نماز بجا آورد،در هر ركعت سوره«حمد» يك بار،و سوره«توحيد»ده بار،و«آية الكرسى»ده بار،و ده بار«انّا انزلنا»خوانده شود،كه برابر صد هزار حج و صد هزار عمره است و باعث برآورده شدن حوايج دنيا و آخرت او،به آسانى و عافيت،از جانب خداى كريم است،و پوشيده نمايند،كه در كتاب«اقبال»در بيان اين نماز سوره«انّا انزلناه»مقدّم بر«اية الكرسى»ذكر شده،و علاّمه مجلسى در«زاد المعاد»از كتاب «اقبال»پيروى كرده و سوره«قدر»را مقدّم داشته،چنانكه اين حقير هم در كتب ديگر به اين صورت ذكر كرده ام،ولى برابر با پىجويى زيادى كه كردم،بيشتر«آية الكرسى»را مقدّم بر«قدر»ديدم.احتمال اينكه از قلم مبارك سيّد در كتاب«اقبال»سهوى شده،يا ناسخان در اين نماز،هم در عدد«حمد»و هم در مقدّم داشتن»قدر«بر»آية الكرسى«اشتباهى كرده اند،يا اينكه اين عمل مستقلّى غير از آن نماز است بسيار بعيد به نظر مىرسد،و اللّه تعالى عالم.و بهتر اين است كه پس از اين نماز تمام اين دعا را بخواند:«ربّنا انّنا سمعنا مناديا…»