اینکه شرکت نینتندو و بازی‌های‌اش وضعیت خوبی ندارند، از کسی پنهان نیست.

در مقایسه با نسل‌های قبل بازی می‌گوییم، وگرنه نینتندو هنوز تا بخواهد به ضرردهی برسد، فاصله‌ی بسیاری دارد. کنسول خانگی نینتندو نمی‌فروشد و این شرکت، حتی بازی‌های زیادی هم در دست ساخت ندارد. به جرات می‌توانیم بگوییم که نینتندو در مقایسه با سونی و مایکروسافت، صدها قدم عقب مانده است. این شرکت ژاپنی، برای اینکه بتواند این افت درآمد خودش را جبران کند، در حرکت جدید خودش به عرضه‌ی بازی‌های موبایل روی آورده است. سوپر ماریو ران (Super Mario Run) حدودا ده روز پیش به عنوان اولین بازی موبایل نینتندو عرضه شد، با این حال، این بازی هم برای نینتندو نتایج خوبی را در پی نداشته است.

طبق خبری که خود نینتندو رسما اعلام کرده، سوپر ماریو ران که فعلا به صورت انحصاری روی دستگاه‌های اپل عرضه شده، ۵۰ میلیون بار دانلود شده است. با این حال، این دانلودها برای نینتندو سودآور نبوده‌اند، چون گزارش‌ها حاکی از آن هستند که کمتر از ده درصد افرادی که سوپر ماریو ران را دانلود کرده‌، برای آزاد شدن تمام مراحل بازی، پول پرداخت کرده‌اند.
سوپر ماریو ران اصلا بازی بدی نیست. نینتندو با این بازی، بیشتر مکانیک‌ها و سیستم‌های یک سوپر ماریو دو بعدی را به موبایل آورده است. بازی‌های ماریو، میلیون‌ها نسخه می‌فروشند و استقبال زیادی از آن‌ها می‌شود، پس چرا سوپر ماریو ران را افراد زیادی تحویل نگرفته‌اند؟

قبل از هر چیز به ساختار اصلی بازی نگاهی می‌اندازیم. نینتندو سعی کرده است تا با سوپر ماریو ران، دقیقا همان تجربه‌ای که از سوپر ماریو انتظار داریم را روی موبایل بیاورد. این شاید اولین اشتباه نینتندو بوده است. شاید بد نبوده تا این شرکت، نگاهی به بزرگ‌ترین بازی‌های موبایل بیاندازد. امکان ساخت بازی‌هایی مثل «پوکمون گو»، فقط روی موبایل وجود دارد، اما وقتی سوپر ماریو ران بازی می‌کنید و طراحی خوب مراحل آن را می‌بینید، در اولین سوال از خود می‌پرسید که چرا نینتندو بازی به این خوبی را به کنسول‌های خودش نیاورده است.
نینتندو مخاطب‌های بسیار زیادی دارد؛ مخاطبانی که برای عرضه‌ی زلدای جدید سر و دست می‌شکنند. این مخاطب بزرگ، از نینتندو بازی موبایل نمی‌خواهد. نینتندو حتی اگر هم می‌خواهد از موبایل پول در بیاورد، باید به تجربه‌هایی نگاه کند که فقط به درد موبایل می‌خورند و چیز جدیدی ارایه می‌کنند.
اشتباه دیگر نینتندو، در نحوه‌ی قیمت‌گذاری بازی‌اش بوده است. این شرکت، در حرکتی که البته از نظر اخلاقی بسیار درست است، امکان خریدن مراحل بازی را به صورت جداگانه فراهم نکرده است. در سوپر ماریو ران فقط این گزینه را جلوی روی خود دارید که با پرداخت ۱۰ دلار، تمام بخش‌های بازی را آزاد کنید. به بازی گرفتن ذهن مخاطب، کار درستی نیست، اما برای درآمدزایی روی بازی‌های موبایل، جواب داده است. مخاطبی که با گوشی موبایل‌اش بازی می‌کند، کاری ندارد که چقدر مراحل بازی روی اصول طراحی شده‌اند، او می‌خواهد گوشی‌اش را به بیرون بکشد، چند آیتم خفن بگیرد و در ذهن‌اش از اینکه این آیتم‌ها را گرفته است، احساس رضایت کند.
نینتندو همانطور که برای کنسول‌های‌اش بازی می‌سازد، سوپر ماریو ران را ساخته است، در حالی که مخاطب بازی‌های موبایل، از زمین تا آسمان با گیمرها فرق می‌کنند. مخاطب‌شناسی نینتندو در ساخت اولین بازی موبایلی‌اش، درست نبوده است. نینتندوی عزیز، می‌خواهی کاری کنی بازی موبایلی‌ات بفروشد؟ روزی یک صندوق به مخاطبان بازی‌ات بده که آیتم‌های مختلف از آن به بیرون می‌آید؛ یا در پایان هر مرحله، جایزه‌های مختلف و اتفاقی به بازی‌کننده اهدا کن. این ساختار تمام کردن همه‌ی مرحله‌ها و پیدا کردن همه‌ی سکه‌ها و راه‌های مخفی، برای گیمرهایی ساخته شده است به دنبال اچیومنت و تروفی هستند، نه کسانی که روی موبایل بازی می‌کنند.
صبر می‌کنیم تا ببینیم نینتندو برای کنسول جدیدش یعنی Nintendo Switch چه برنامه‌هایی دارد. با این حال، می‌دانیم که بازی‌های موبایلی این شرکت ادامه خواهند داشت. حداقل امیدواریم که نینتندو از سوپر ماریو ران بیاموزد و بازی بعدی‌اش را با در نظر گرفتن افرادی که روی موبایل بازی می‌کنند، بسازد.
فعلا که اصلا پیشنهاد نمی‌کنیم بروید و ده دلار برای سوپر ماریو ران هزینه کنید. اگر می‌خواهید یک ماریو روی گوشی خود بازی کنید، به شبیه‌سازهای Nintendo DS یا سوپر نینتندو فکر کنید.